بخش سوم: خواب ۸۵ جنس بلوزی که ری چارلز ارائه می کرد کالسیک تر است و از این منظر به اجرای اصلی نزدیک تر. این اجرا جزو معدود پرفورمنس های فرهاد استکه خیلی به بلوز کالسیک نزدیک می شود و، خالصه، نمونه ی جالبی در کارنامه ی فرهاد استکه اتفاقا در دوره ی اولکاری اش و احتماال در نیمه ی اول دههی ۱۳۴۰ با بلککتس آن را بازخوانیکرده است. در آن مقطع زمانی، یعنی نوروز ۱۳۷۸ ، از زمان درگیری اش با ری چارلز و آن شروشور بلوزی-سولی که در ترانهها و اجراهای او جاری بود، نزدیک به سه دهه گذشته بود و فرهاد بسیار تغییر کرده بود. دیگر دوست نداشت به آن شیوه ی آزاد و رهای بلوزی آواز بخواند. با توجه به اجراها و نوع آوازخواندنش در سال های بعد از انقالب، به موسیقی هایی با پس زمینه و حال وهوای موسیقی کالسیک عالقه ی بیشتری پیدا کرده بود و بلوز را شاید در حد یک نوستالژی جوانی دوست داشت، ولی وقتی ترانه ای از سبک بلوز و راک اجرا می کرد، خواسته یا ناخواسته، آن را از بستر ژانری اش دور می کرد و تالش می کرد شبیه خود آن روزش ترانه را اجراکند.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2