114 ی حاضر گذشته زدگی ی اوج اصالحات و غرب دهنده نشان ۱۳۵۷ ی قبل از انقالب دو دهه ی آهنین و اقدامات ی رضاشاه مستلزم اراده در ایران است. اگر نوسازی دوره آرامی انجام ی آخر سلطنت پسرش به ی او بود، اصالحات دو دهه گیرانه سخت ی متوسط شهری همراه بود و البته رسید که با رضایت طبقه شد و به نظر می دوانده بودن، ریشه پذیرتر بود، زیرا اصالحات قبلی، باوجود اجباری امکان ی جامعه ۱۳۵۰ ی بر این، در دهه بود و مردم با آن کنار آمده بودند. عالوه طلب بود. شهری عمدتا در تسلط شهروندانی با تحصیالت عالی و اصالح شدن این نکته باید به این اشاره کرد که تنها پنجاه سال قبل از برای روشن میلیون نفر جمعیت داشت که ۱۲ ، ایران حدود ۱۳۰۰ ی این تاریخ، در دهه ۱۳۵۰ ی کردند. در اواسط دهه درصد آن در مناطق روستایی زندگی می ۸۰ ها درصد آن ۵۰ میلیون نفر افزایش یافت، که حداقل ۳۸ جمعیت به حدود ساکن شهرها بودند. درخصوص تحوالت موسیقی، موسیقی بومی بسیار پیشرفت کرد و پسند ی مردم با موسیقی غربی، اعم از کالسیک و مردم همچنین مواجهه ها خواهم پرداخت. بیشتر شده بود، که جداگانه به هر دوی آن موسیقی سنتی پسند غربی بر در اواسط قرن بیستم روند تأثیرگذاری جدی موسیقی مردم ی موسیقی ایرانی در تضاد جوانان شهری آغاز شده بود. حزن و اندوه پیوسته شده صورت ضبط ی رقص غربی بود،که هم به با موسیقی ریتمیک و سرزنده شد. اینجا بود که بر روی گرامافون در دسترس بود و هم از رادیو پخش می های دان شان آغاز شد. برخی از موسیقی بیگانگی نسل جوان با موسیقی ملی پسند غربی اما با های محبوب و مردم سنتی قطعاتی را به تقلید از آهنگ ولعاب موسیقی ایرانی ساختند. این نوع موسیقی ترکیبی در بیشتر موارد رنگ ، وبویی از ابتذال و فاقد هرگونه شایستگی هنری بود. با وجود این دارای رنگ بخش زیادی از این موسیقی مورد پسند بسیاری از شنوندگان قرار گرفت و
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2