153 ی پایانی امپراتوری ایران، دهه آن متعهد نبودند. ازدواج دوم با ثریا اسفندیاری زیبا بود که برخالف فوزیه توانست مورد پسند مردم بود، اما متأسفانه به طالق منجر شد، زیرا ثریا نمی که او فرزندی به دنیا بیاورد و خاندان به وارث مستقیم نیاز داشت. هنگامی با همسر سوم خود، فرح دیبا، ازدواج کرد، شادی همگانی ۱۳۳۸ در سال خودجوشی شکل گرفت و وقتی سال بعد از آن اولین فرزندشان، وارث ی جدید تر شد. مردم ملکه وتخت، به دنیا آمد، این شادی جمعی عمیق تاج را، که زیبا، باهوش و متواضع بود، دوست داشتند. پرست بود و برای اعتالی کشور و محمدرضاشاه بیش از هرچیز وطن ازپیش در قلب فرایند کوش بودکه بیش مردمش فداکار بود. او پادشاهی سخت ایدئولوژیک گیری قرار داشت. هرگونه ضدیتی با شاه مبنایی سیاسی تصمیم ها دالیل واضح از او متنفر بودند: او پادشاه بود و آن ها به داشت. کمونیست مراتب یکارگر) اعتقاد داشتند. در سلسله ظاهرا به دیکتاتوری پرولتاریا (طبقه و ۱۳۴۱ های داران و هم مخالفانی داشت. در سال مذهبی، او هم طرف کاری بود، با برخی الله نسبتا تازه الله خمینی،که در آن زمان آیت روح ۱۳۴۲ های اصالحات شاه، عمدتا با توزیع زمین میان کشاورزان (ازجمله زمین ی وسیعی که در اختیار نهادهای مذهبی بود) و حقوق زنان، مخالفت موقوفه ها ی این طغیان هایی هم علیه شاه برپا کرد، اما همه کرده بود. او تظاهرات سرکوب شدند. خمینی دستگیر و، در نهایت، ابتدا به ترکیه و یک سال بعد از و با کنارگذاشتن خمینی هیچ ۱۳۵۰ ی آن به عراق تبعید شد و تا اوایل دهه عنوان تهدیدی جدی، پدیدار نشد. ای، به مخالف مذهبی گیرنده را بر عهده گرفت، عمال به ازپیش نقش تصمیم وقتی شاه بیش گذاری و اجرایی بر اساس ی قانون مدار تبدیل شد. قوه دیکتاتوری سیاست رفت، مقصر او بود، کردند و اگر چیزی اشتباه پیش می دستورات او عمل می ایکند. تنها دلیلیکه دولت امیرعباس کس جرئت نداشت به آن اشاره اما هیچ سابقه هویدا دوازده سال و نیم بر سر کار ماند، که در تاریخ معاصر ایران بی کردند. شاه ی شاه عمل می است، این بود که او و وزیرانش فقط به خواسته
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2