156 ی حاضر گذشته ی کننده بود. البته ایران هرگز جامعه غنی و فقیر هم به همان اندازه ناراحت ای وجود داشته که مردم به آن عادت طلبی نبوده، اما الگوی سنتی برابری کرده بودند. ثروت، مالکیت زمین و قدرت در اختیار اشراف بود، که اقلیت دادند. مسلما این وضعیتی منصفانه و دموکراتیک نبود، کوچکی را تشکیل می ی چندان دور، همه های نه هایی قدیمی داشت. در واقع، در زمان اما ریشه جوامع، حتی در اروپا، چنین ساختاری داشتند. کامال طبیعی است که وقتی زودی تحولی از پی این الگو بر هم بخورد و این تغییر ناگهانی رخ دهد، به آن بیاید. ی حاصل از درآمد صادرات نفت، بیش از آن چیزی بود شبه ثروت یک توانست آن را کسب کند. به یکباره، ایران که که کشور در حالت عادی می توسعه بود به کشورهای سومی و درحال ازنظر ظاهری هنوز کشوری جهان ساخت، به برخی کرد، در سنگال دانشگاه می های خارجی می دیگر کمک ی داد و البته هر سالح مدرنی را از انبار اسلحه از کشورهای اروپایی وام می ونقل کافی نداشت، کاالهایی خرید. از آنجاکهکشور وسایل حمل آمریکا می شد و در آفتاب داغ ها انباشته می رسید، روی اسکله که به بنادر جنوبی می گیر شد. پیمانکارانی که دزدی همه شد. اسراف و دله زد و خراب می زنگ می رؤسا ارتباط داشتند، قراردادهایی راکه برنده شده بودند به پیمانکاران با رئیس فرعی فروختند و، بدون آنکه دست به سیاه و سفید بزنند، سودهای کالنی های سازندگی کالن، روستاییان از تمام نقاط سبب پروژه به دست آوردند. به کشور برای یافتن مشاغلیکه ازقرارمعلوم بیشتر از کار در مزارع درآمد داشت، به شهرهای بزرگ رفتند. در نتیجه، تولیدات کشاورزی کشور کاهش یافت. دلیل عایدی باالتر از صادرات نفت، تقریبا به افزایش درآمد دولت به های زیرین جامعه سرایت پیدا کرد. با این حال، تورم ی مردم و الیه همه دلیل سیل ویژه مسکن، به افسارگسیخته سبب اختالل و نابسمانی شده بود. به کننده ای فلج آمدند، به مسئله کارگرانی که از مناطق روستایی به شهرها می طور نجومی افزایش یافت و خرید خانه برای های اجاره به تبدیل شد. هزینه
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2