160 ی حاضر گذشته باشند، اما من ندارم. ی یک حزب واحد، یعنی رستاخیز، هرگز چندان لحاظ عملی، ایده به عنوان نمونه، در دانشگاه تهران، در هر دانشکده، آمیز نبود. به موفقیت ی عضویتشان علمی به نشانه ی بزرگی برای امضای نام اعضای هیئت دفترچه در حزب رستاخیز در نظر گرفته شده بود. من هرگز نامم را در آن دفتر دانمکه بسیاری دیگر نیز از نوشتن نام و امضا خودداریکردند. ننوشتم و می یک سال بعد از آن، اگرچه احزاب «ایران نوین» و «مردم» ظاهرا در حزب رستاخیز ادغام شدند، اما در واقعیت هیچ اتفاق مهمی رخ نداد و هیچ ای در پشت سیاست جدیدی، هیچ تغییر جهتی و هیچ احساس وحدت ملی آورتر اینکه دولت جدیدی که پس این پرچم واحد مشهود نبود. حتی تعجب ی قدیم «ایران نوین» با تغییرات بسیار اندک تشکیل شد، از استعفای کابینه دادند. آقای متشکل از همان وزرای قبل بود که همان کار قبلی را انجام می وزیر بود و پس از تشکیل حزب واحد از این نخست امیرعباس هویدا پیش رستاخیز هم در همین سِمت باقی ماند. برخی نیز تغییر تقویم از شکل اسالمی به شاهنشاهی را اشتباه بزرگ کنمکه اینکار خیلی دانند که من با آن موافق نیستم، اما اعتراف می دیگری می ی تضاد بین مردم و ناگهانی و در زمان افزایش نارضایتی انجام شد و مسئله حکومت را تشدید کرد. اگرچه تقویم ایران از زمان رضاشاه به تقویم شمسی های ها نام ی ماه تغییر پیدا کرد و نوروز اولین روز سال شناخته شد و همه ایرانی باستانی داشتند، اما سال اول همچنان تاریخ هجرت حضرت محمد اعالم شد، ۱۳۵۴ از مکه به مدینه باقی مانده بود. تقویم جدید، که در سال حال، ظاهرا تاریخ مبدأ را به تأسیس فرضی امپراتوری ایران تغییر داد. درعین تاریخ را طوری محاسبه کرده بودند که آغاز سلطنت محمدرضاشاه سال ، حاال این ۱۳۴۹ سال امپراتوری در سال ۲۵۰۰ گرفتن باشد. با جشن ۲۵۰۰ پس تقویم رسمی منتقل شد. قرار بود این تقویم ازآن ۱۳۲۰ تاریخ به سال کشور باشد و عیدها و یادبودهای مذهبی هم باید مانند گذشته بر اساس
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2