209 افراد استثنایی اش، ظاهرش سالگی ۸۶ اش دیده بودم، تا آخرین بار در سالگی ۳۷ که او را در های تقریبا تغییری نکرده بود. موهایش همیشه خاکستری بود و همان سبیل هایی متمایز و آمیز را داشت. او لباس اشرافی بریتانیایی و چشمان آبی شیطنت های او همیشه با کرد. کفش توجه می پوشید که همیشه جلب فرد می منحصربه رنگ ای های جیر قهوه چکمه پوشیدند متفاوت بود. او نیم آنچه بیشتر مردان می های زیبا داشت. داد. او سیگاری بود و کلکسیونی از پیپ را ترجیح می کرد. او کرد و همیشه موقر و سنجیده صحبت می مانتل هرگز بدخلقی نمی نوشت. پس از بر تسلط قابل تحسینش به زبان انگلیسی، بسیار زیبا می عالوه های اقامتش در مریلند، وقتش را وقف ویژه در آخرین سال و به بازنشستگی نوشتن داستان کرد. او چندین رمان بسیار خواندنی منتشر کرد و همچنین اش را نوشت و منتشر کرد. بسیار خوشحالمکه در آخرین دیدارمان نامه زندگی هایی که برایم بسیار ها را به من داد؛ یادگاری ی اینکتاب هایی از همه نسخه ارزشمندند. مانتل هود در جوانی به موسیقی جَز عالقه داشت و برایم تعریف کرده های جَز در زادگاهش، نواخت و در گروه بود که در نوجوانی کالرینت می سازی نیز برده کرد. بعدها دستی بر آهنگ ، شرکت می 2 ، ایلینوی 1 اسپرینگفیلد سازی بود. او چند شدن به موسیقی قومی، هدف او آهنگ بود. قبل از جذب سازان مشهور آلمانی که پس از تسلط ، یکی از آهنگ 3 سال نزد ارنست توخ ها از وطن خودگریخته بود و به آمریکا رفته بود، درس خوانده بود. یادم نازی اش نوشته آید یککوارتت زهی بسیار تأثیرگذار،که او در دوران دانشجویی می ی او به نام «اعتدال ی ارکسترال ساخته بود، را شنیدم. همچنین یک قطعه ارکستر سمفونیک یو.سی.اِل. ۱۹۶۰ ی را شنیدم که در اوایل دهه 4 بهاری» شناسی ای با موضوع موسیقی طور فزاینده اِی اجرایشکرد، اما از آنجاکه او به 1. Springfield 2. Illinois 3. Ernest Toch 4. Vernal Equinox
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2