268 ی حاضر گذشته ای نبود، بلکه مردی با دانش دانی حرفه ، بود. او موسیقی 1 پدر دوک ولینگتون آمد که هایی طوالنی پیش می در دوره ۱۷۶۴ موسیقی خوب بود. از سال ها کرسی موسیقی هیچ مسئولی نداشت. بنابراین، بدیهی استکه در آن دوره ها و دریافت مدرک وجود نداشت، ای برای شرکت در آزمون هیچ متقاضی ها را سادگی درخواست آن یا حتی اگر متقاضیانی وجود داشتند، دانشگاه به ای وجود نداشت. پذیرفت، زیرا هیچ استاد موسیقی نمی در دانشگاه دوبلین، پیرو سنت قدیمی آکسفورد و کمبریج، در هر رشته یکرسی و رئیس دانشکده وجود داشت. سایر عنوان دارنده فقط یک استاد به اعضای دانشگاهی مدرسان جوان یا ارشد بودند. در موارد نادری ممکن بود به فردی که امتیازی استثنایی داشت یک کرسی شخصی با عنوان استاد ی خاص اعطا شود. همچنین این امکان وجود داشت که برای آن رشته های چشمگیر، به سِمت دانشیار ارتقا یافت. موفقیت ی وقت دانشگاهی و یک دوره ی موسیقی ــ با اعضای تمام دانشکده ی تحصیلی با آموزش، سخنرانی و امتحانات منظمکه منجر به اخذ چهارساله ، که قبل 2 توسط پروفسور برایان بویدل ۱۹۷۷ مدرک لیسانس شود ــ در سال ، وقتی بازنشسته شد، ۱۹۸۲ از من در این سِمت بود، تأسیس شد. در سال ی ناچیزی جانشین او شدم. در آن زمان دانشکده نوپا وکوچک بود و بودجه وقت وجود وقت و دو مدرس پاره بر استاد، تنها سه مدرس تمام داشت. عالوه وقت فقط یک نفرشان مدرک دکترا داشت و داشت. از این سه عضو تمام ی این افراد بسیار جوان و دو نفر دیگر تنها لیسانس موسیقی داشتند. همه ی مهمی منتشر نکرده بودند. کدامشان هیچ مقاله تجربه بودند و هیچ نسبتا بی ها چند سال پس از ورود من به دوبلینکتابی با جایگاه علمی تنها یکی از آن منتشر کرد. طبق استانداردهای آمریکایی، این شکل از چیدمان آکادمیک با این مدرسان در آمریکا، ممکن بود در یک بخش موسیقی در یککالج (و نه 1. Duke of Wellington 2. Brian Boydell
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2