285 تأملی در موسیقی ایرانی داد،که در میان نوازندگان دیگر رایج نبود. او به نواختن قطعات اختصاص می ی بیشتری داشت داد، عالقه اش را نشان می نمایشی، که مهارت نوازندگی گذاشت. های خود را در قالب چهارمضراب به نمایش می نوازی و بداهه اند که مهارت فنی هاییکوتاه، سریع و ریتمیک ها معموال قطعه چهارمضراب وبرگشت سریع ی او به معرفی رفت ویژه عالقه دهند. به نوازنده را نشان می های یک آکورد تک نت به (به معنی نواختن تک 1 ها، استفاده از آرپژ در گام زمان چند صدا یا نت) زمان آن) و حتی آکورد (اجرای هم جای اجرای هم به هایش، در موسیقی ایرانی کامال خارج نوازی و فواصل سوم موازی در بداهه نقص بود و دانش او از ردیف رسید، اما تکنیک او بی از عرف به نظر می موسیقی ایرانی نظیر نداشت. های دان در عرض چند هفته بعد از ورودم به تهران، با تعداد زیادی از موسیقی ها در اینجا ی آن توانم از همه قدر زیاد بودند که نمی برجسته آشنا شدم که آن ها ها، مصاحبه با آن بر ضبط اجراهای آن نام ببرم. یکی از کارهای من، عالوه ی موسیقی ایرانی بود تا درکم را از این موسیقی بیشتر کنم. و پرسش درباره هایم مربوط به مبانی از آنجاکه من در غرب آموزش دیده بودم، ناگزیر پرسش جز کسانی ها، عناصر ریتمیک، ارجاعات تاریخی و... بود و به نظری، مقام هایی که دریافت مانند وزیری، خالقی، صبا و چند نفر دیگر، بیشتر پاسخ گرفتم معمولی بخش نبود. در بیشتر موارد، اطالعاتیکه می کردم رضایت می ی گفتند، اما درباره آواز سخن می دستگاه و پنج و اجمالی بودند. همه از هفت جز برخی که پذیرش ظاهری ها چیزی برای گفتن نداشتند، به فواصل و گام ی اعتدال مساوی داشتند. (وزیری ی وزیری درباره و درک مبهمی از نظریه اولین کسی بود که در موسیقی ایرانی اعتدال مساوی را معرفی کرد و ترویج شود که امکان پرده مساوی تقسیم می ربع ۲۴ داد. در این روش هر اکتاو به کردم کند.) حتی گاهی احساس می ایجاد هارمونی در موسیقی را فراهم می کننده هستند. ها بداهه و گمراه که پاسخ 1. Arpeggios
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2