287 تأملی در موسیقی ایرانی کرد وجود داشت که وزارت فرهنگ و هنر منتشرش میی موسیقی مجلهنام کرد. های جالبی منتشر می گداری مقاله که محتوای آن بسیار ساده بود، اماگاه ی موسیقی سنتی ایرانی چند سال بعد از ترین کتاب منتشرشده درباره مهم پایان تحقیقات من و بازگشتم به آمریکا منتشر شد. این کتاب، که وزارت های منتشرش کرده بود، حاوی کل ردیف ۱۳۴۲ فرهنگ و هنر در سال دان دستگاه) است که موسی معروفی، موسیقی موسیقی ایرانی (دوازده نویسی غربی نوشته است. هرچند شکل نت ی مکتب قدیم، آن را به برجسته شود و این نباید این نکته را از یاد بردکه ردیف دو بار به یک شکل تکرار نمی شده از ردیف موسیقی ایرانی نویسی کتاب تنها «یک» بازخوانی و تفسیر نت توانسته در یک جلسه نواخته شده باشد ــ با طور که می دهد ــ همان را نشان می تردید ایکامل از ردیف موسیقی ایرانی بی عنوان نمونه این حال، اینکتاب به بسیار ارزشمند است. ی موسیقی سنتی ایرانی یادگیری ترین بخش تحقیق من درباره شاید مهم شان هرحال، نوازندگان بومی موسیقی نواختن دو ساز ایرانی بود؛ چون به های تئوری و تاریخ باره کالس ها دراین آموختند. آن گونه می را همین گذراندند و هرگونه درک از رپرتوار موسیقی سنتی و اصول حاکم بر آن نمی محصول جانبی همین آموزش عملی بود. به همین منظور، آقای خالقی دو تن ی ی برجسته و جاافتاده از معلمان هنرستان را به من معرفیکرد: یک نوازنده ی جوان سنتور به نام حسین صبا، پنجه، و یک نوازنده تار به نام نصرالله زرین که البته هیچ نسبتی با استاد بزرگ ویولن، ابوالحسن صبا، نداشت. در عرض تار و یک سنتور خریدم و با این دو چند ماه پس از ورودم به تهران، یک سه ی آقای های منظم و هفتگی را شروع کردم. به توصیه ی عالی درس نوازنده تار شروعکردم. این دو ساز دارای جای تار، با سه هایم را به پنجه، کالس زرین تر است، شش سیم دارد برد یکسان و تکنیک بسیار مشابه هستند. تار حجیم تر است، فقط چهار سیم دارد و تار سبک شود. سه و با مضراب نواخته می کرد برایم شود. او فکر می ی سمت راست نواخته می با ناخن انگشت اشاره
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2