304 ی حاضر گذشته دهند و در چند روز مشخص در تقویم قمری رخ می بر این شوند و عالوه می رویدادهای روزانه یا حتی هفتگی نیستند. تنها سبک در مراسم مذهبی که شامل موسیقی است و فراتر از ذکر و ی خوانی است. در فصل نهم،که درباره خوانی صرف است، تعزیه یا شبیه هم شکلی که در دوران ها به ام. تعزیه باره نوشته جشنواره شیراز است، دراین های قبل از اسالم داشته باشند، شوند، ممکن است ریشه معاصر شناخته می ) بوده است، زیرا ۱۷۳۶ تا ۱۵۰۱ شان دوران صفویه (از ی اصلی اما ریشه ای است که تشیع ترویج و به مذهب رسمی امپراتوری ایران صفویه دوره ی دوم قرن نوزدهم در زمان ی اوج پیشرفت تعزیه نیمه تبدیل شد. نقطه ) بوده است. تعزیه در ماه قمری محرم ۱۸۹۶ تا ۱۸۴۸ شاه (از ناصرالدین شده است و بااینکه بسیاری که شهادت تراژیک حسین رخ داده، اجرا می ی توان گفت که تجربه کردند، نمی ها شرکت می از شهروندان در این نمایش توجهی بوده است. موسیقایی قابل ها های شاد و مناسبتی در عروسی در آن دوران البته احتمال شنیدن موسیقی ای ی حرفه های موسیقی متشکل از سه یا چهار نوازنده وجود داشت، که گروه همراه گفتند. یک تار و یک تمبک، به ها مطرب می کردند که به آن آن را اجرا می شدن ویولن حال اضافه ها بودند و درعین یک خواننده اجزای ثابت این گروه های نواختند آهنگ ها می هم بیش از پیش رایج شده بود. قطعاتیکه اینگروه تر موسیقی سنتی های روحوضی بودکه به بخش سبک معمول رقص و آهنگ ها با طورکلی به مطرب شد. (واقعیت تلخ این است که جامعه به مربوط می نگرد.) دور از انتظار نیست اگر بگوییم در زندگی یک شهرنشین تمسخر می معمولی فرصت دیگری برای شنیدن موسیقی از هر نوع دیگری فراهم نبود. تری با موسیقی داشتند. های اشرافی ارتباطگسترده دیگر، خانواده اما از سوی هایی تسلط بر نواختن یک ساز غیرعادی برای برخی از اعضای چنین خانواده های اشرافی نیز صادق بود. های خانواده ی برخی از خانم نبود. این امر درباره ی ثروتمندتر ــکه بخشکوچکی از جمعیت با وجود این، حتی در میان طبقه
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2