318 ی حاضر گذشته ی ی کشورهای پیشرفته و واالترین هنر موسیقایی است که وجود دارد. همه اند و بدون غرور ملی نابجا و بدون رهاکردن موسیقی غیرغربی آن را پذیرفته اند. موسیقی کالسیک جایگزینی برای خودشان، آن را از آن خود ساخته ای جدید استکه آن را در شان نیست، بلکه پدیده اصالت و میراث فرهنگی اند. ایران باید همان مسیری را دنبال کند کنار موسیقی اصیل خود پذیرفته اند؛ های شرقی مانند ترکیه، ژاپن، کره و چین دنبال کرده که سایر فرهنگ بر دادن است. عالوه که البته ــ فارغ از تأیید مُالها ــ این اتفاق در حال رخ سازانی که هم بااستعداد سازان بیشتری باید تربیت شوند؛ آهنگ این، آهنگ ی موسیقیکشور را تضمین هاست که آینده دیده باشند. کار آن و هم آموزش کنند به خودشان بستگی دارد؛ این تصمیم که ها خلق می کنند. آنچه آن شان سرچشمه و الهامگرفته باشد یا خیر، بر هایشان از موسیقی بومی ساخته هاست. ی خود آن عهده سازی در ایران نهایتا یک قرن قدمت دارد. در این صد سال آهنگ اند؛ قطعاتی که اساسا پایبند به سازان بومی دو نوع موسیقی ساخته آهنگ های هایی که ریشه در تکنیک سیستم دستگاهی موسیقی ایرانی است و آن سازی کالسیک غربی دارد. اولین گروه بیشتر از نوع آوازی و عمدتا آهنگ صدایی) با همراهی سازهای ساده است. این ژانری محدود مونوفونیک (تک های محبوب اوایل قرن است که با آهنگ 1 از موسیقی اساسا سبک و آرام تر شود.گروه دوم جدی ) در غرب مقایسه می 2 بیستم (مُدل ترانه یا شانسون تر و شامل موسیقی سمفونیک، اپرا و موسیقی مجلسی است و بسیار متنوع هایی از موسیقی بومی را داشته باشد یا نداشته باشد. که ممکن است جنبه سازی غربی هستند و از تنوع های آهنگ ها بر اساس تکنیک این قطعه پسندترند، که تر و مردم ی اول جذاب سبکی بیشتری برخوردارند. آثار دسته ی دوم ژانر کند. دسته رسد رژیم اسالمی کنونی آن را تأیید نمی به نظر می 1. light music 2. chanson
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2