319 تأملی در موسیقی ایرانی راحتی تری است و، بنابراین، برای بسیاری ــ ازجمله خود رژیم ــ به جدی رسد که تمایل به تحمل آن کمی شود و، از همین رو، به نظر می درک نمی صورت کامل ی موسیقی ماست. ممکن است به بیشتر است. این امید آینده سازان ایرانی خواهد بود و «موسیقی ایرانی» نباشد، اما موسیقی آهنگ 1 بخشی از فرهنگ موسیقیکشور خواهد شد. به همان ترتیبکه آثار کُدای موسیقی مجارستانی نیست، بلکه موسیقی مجارستان است، و 2 و بارتوک موسیقی فنالندی نیست، بلکه موسیقی فنالند است. 3 های سیبلیوس ساخته الله سازان ایرانی از اوایل قرن بیستم با امین های جدی آهنگ تاریخ ساخته بان، حسین و پرویز محمود آغاز شد و با امانوئل مِلیک اصالنیان، ثمین باغچه ی این سطور، لوریس چکناواریان، احمد پژمان، علیرضا مشایخی و نویسنده سازان بسیار دیگری شاهین فرهت ادامه یافته است. بعد از این افراد، آهنگ سازانی که پس از جنگ جهانی دوم متولد شدند که اند؛ نسل آهنگ نیز آمده ی شروع بوده است، اند. این صرفا نقطه شان در اروپا و آمریکا فعال برخی شده با های موسیقی خلق ای واقعی از قطعه اما قبل از آنکه ایران گنجینه کیفیت جدی داشته باشد، اقدامات بیشتری باید انجام شود. به گمان من، ایم ــ زنجیر نباید خودمان را به موسیقی سنتی ایرانی ــ که از قبل داشته کنیم. میراثگذشته، «ردیف موسیقی ایرانی»، اصیل و بسیار خوب است و سازان ی موسیقی در دست آهنگ باید حفظ شود تا ماندگار بماند. اما آینده شود، کارهای است. باگذر زمان، برتری و نقاط ضعفکارشان مشخص می توان مانند. کار دیگری نمی ها باقی می شوند و پرمایه ضعیف فراموش می ی موسیقی ایرانی را بازآفرینی کنیم؛ تنها توانیم گذشته تردید نمی کرد. ما بی ی آن امیدوار باشیم که ــ چه در زمان حال و چه در آینده ــ توانیم به آینده می بستگی به هنرمندان خالق دارد. 1. Zoltán Kodály 2. Béla Bartók 3. Jean Sibelius
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2