دانشکده 98 بیشتر این خانه های امن نیز در غرب ترکیه ساخته شده بودند. در شرق و جنوب شرقی، خانه های امن کمتری قرار داشت. شرایط بین المللی نیز در این زمینه مؤثر بود. ترکیه در سال « ۱۹۸۶ معاهده ی رفع هرگونه تبعیض علیه زنان » را پذیرفته بود و در سال ۱۹۹۵ نیز مفاد بیانیه ی پکن در چهارمین کنفرانس جهانی زنان سازمان ملل را بدون هیچ مخالفتی پذیرفت و به این ترتیب، به رفع هرگونه تبعیض علیه زنان متعهد شد. ترکیه همچنین در سال های بعد ( ۲۰۰۰ و ۲۰۰۲ ) نیز به اجرای اصلاحیه های این بیانی ه تعهد داد. به علاوه، روندی که دولت ترکیه برای پذیرفته شدن در اتحادیه ی اروپا طی می کرد، در پذیرش تعهداتش در قبال رفع تبعیض از زنان مؤثر بود: کمیسیون اروپا از جمله مواردی که انجام آن را از ترکیه خواسته بود، تأسیس پناهگاهی برای زنان در معرض خشونت بود. قوانینی نیز در سال ۲۰۰۵ به منظور تحقق تعهدات مقدماتی ترکیه برای پذیرفته شدن در اتحادیه ی اروپا به تصویب مجلس ترکیه رسید. «قانون حمایت از خانواده» و قانون جزایی جدید، از جمله مقرر داشتند که آزاررسانان، از خانه ی زنان دور بمانند و جرائم ناموسی و کتک زدن زن ان را غیرقانونی اعلام کردند. جنبشخانه ی امن ترکیه چه حرفی درخصوص همکاری با دولت دارد؟ تجربه ی زنان درگیر در جنبش خانه های امن در ترکیه به آنها نشان داده است که نگهداری از این خانه ها مستلزم مسئولیت پذیری دولت است زیرا بدون بودجه ی مستمر دولتی این پناهگاه ها مدام در معرض خطر تعطیلی قرار
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2