115 خرده مقاومت های روزمره: قدرت هم ین کارهای معمولی به حقوق برابر مبارزه می کنند. اما در کشورهای اقتدارگرای مذهبی این کار برای زنان شدنی نیست. آصف بیات ، جامعه شناس ایرانی و استاد دانشگاه ایلینوی در آمریکا، با پرداختن به فعالیت های زنان ایرانی بعد از انقلاب در پی نشان دادن انطباق فعالیت هایی است که زنان در کشورهای اقتدارگرای اسلامی برمی گزینند. زنان ایران از فردای انقلابی که انبوهی از ایشان در آن شرکت کرده بودند، با حکومتی اسلامی مواجه شدند که حجاب را اجباری کرد، تحت تعقیبشان قرار داد، حقوقشان را سلب کرد و قوانین م طلوبی را که در دوره ی قبل در حمایت از ایشان تصویب شده بود، لغو کرد. بیات می خواهد نشان دهد که کنش غالب زنان ایرانی در دوران پس از انقلاب اسلامی متکی بر «قدرت حضور» آنان بوده است؛ به وسیله ی انجام کارهای روزمره ای مانند کارکردن، درس خواندن، پوشیدن و... ت ا از این طریق، ساحت هایی متفاوت برای آزادی خود بگشایند. از نظر بیات، قدرت مؤثر این کنش ها دقیقاً در همین معمولی بودنشان است. جنبش های اجتماعی متعارف در کشوری چون ایران بیشتر در معرضسرکوب قرار می گیرند اما اعمال زندگی روزمره، به زعم بیات، به دلیل ماهیتشان می توانند هم از سرکوب بگریزند و هم تغییر پدید آورند. زنان و انقلاب ایران فردای انقلاب ۱۳۵۷ ، شاید هیچ گروهی به اندازه ی زنان بازنده نبود. تنها چند ماه گذشت که زنانی که علیه رژیم پهلوی به خیابان ها آمده بودند، خود را در معرض سیاست های زن ستیز حکومت جدید دیدن د. قانون حمایت از خانواده ( / ۱۳۴۶ ۱۳۵۳ ) که تا حدی به نفع زنان بود، لغو شد و زنان یک شبه حق قضاوت، طلاق، حضانت فرزند و مسافرت بدون اجازه ی شوهر را از دست دادند. مردان مجاز به چندهمسری شدند و همه ی زنان، مستقل از دین و اعتقادشان، به
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2