119 خرده مقاومت های روزمره: قدرت هم ین کارهای معمولی تفسیرهای روشن فکرانه، اصول دین را زیر سؤال نبر ند. زنان محافظه کار در مجلس نیز خواستار جلوگیری از نشر مباحث فمینیستی شدند چون اعتقاد داشتند این حرف ها به اختلاف میان زنان و مردان دامن می زند. در پی این حملات، ماهنامه ی زنان در آبان ۱۳۷۶ توقیفشد و ده سال بعد، مجوزش باطل اعلام شد. اما از نظر بیات، با وج ود همه ی اینها، «ناجنبش» زنان به پیش می رفت. او بحث بر سر قوانینی راجع به جلوگیری از خشونت علیه زنان در مجلس را در سال ۱۳۷۶ و نیز اینکه زنان در مقام دستیار و مشاور قاضی در برخی سطوح قضایی توانستند به قوه ی قضاییه راه یابند را، مصداقی از این پیشرفت می شمرد. آیا با یک «ناجنبش» طرف هستیم؟ بیات معتقد است به رغم باقی ماندن همه ی نابرابری های قانونی و حقوقی، مبارزه ی روزمره ی زنان ایرانی در ساحت عمومی زندگی شان را بهبود بخشیده است. از نظر بیات، فعالیت زنان ایرانی مطابق الگویی است که جیمز اسکات ، مردم شناس برجسته، آن را «شکل های مقاومت هرروزه» می نامد و در کتاب سلاح های ضعیفان از این مفهوم برای توصیف فعالیت های خُردی استفاده می کند که دهقانان فقیر جاوه ای در برابر طبقه ی حاکم زورمند انجام می دهند: به آنها طعنه می زنند، دهن کجی می کنند، کارهایشان را معطل یا خراب می کنند و با استمرار این کارها، وادارشان می کنند برخی اوقات تغییر ر ویه دهند یا از برخی تجاوزات چشم بپوشند. از نظر بیات، در اعمال روزمره ی زنان ایرانی نیز عنصر «مقاومت» بارزی دیده می شود و آنها هم در زندگی روزمره شان با سیاست های دولت همین کار را می کنند.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2