125 فم ینیست هایی از پا یین ترین کاستهای هند: تلاش برا ی دیدهشدن دههی ۱۹۹۰ : فمینیسم دالیت و سازمان ملل متحد در دهه ی ۱۹۹۰ با اِعمال مقررات ت بعیض مثبت به نفع طبقات فرودست هند از جمله دالیت ها، آنها توانسته بودند به موقعیت های اقتصادی و اجتماعی بهتری، خصوصاً از طریق استخدام شدن در بخش های دولتی، دست یابند. با وجود این، خصوصی سازی روزافزون بانک ها، بهداشت و آموزش باعث شد که بسیاری از موقعیت ها، خ صوصاً آموزش باکیفیت، از دسترس دالیت ها دور بماند. در همین دهه ، گونه هایی از فعالیت گروه های دالیتدر ابعاد بین المللی شکل گرفت. مشخصاً گروه هایی از دالیت ها با جنبش های ضدجهانی سازی و دخالت بانک جهانی و صندوق بین المللی پول همراه شدند. از سوی دیگر، فمینیس ت های دالیت به همکاری با نهادهای سازمان ملل و سازمان های مردم نهاد (سمن) بین المللی چون « جنبش بین المللی علیه همه ی اقسام تبعیض و نژادپرستی » پرداختند؛ سازمانی بین المللی که توسط جمعیت بوراکومین ژاپن که قبلاً نجس شمرده می شدند، تأسیس شده بود. این همکاری های بین المللی که عمدتاً برای پیگیری وضع حقوق بشری دالیت ها و شکایت علیه اجحاف پلیس و دستگاه قضایی در قبال آنها صورت می گرفت، هم زمان بود با دوران رونق سمن ها در جهان و البته در هند. از دهه ی ،۱۹۸۰ هند نیز شاهد افزایش قابل توجه شمار سازمان های مردم نهاد بود و این البته خود امری مورد مناقشه ی فعالان و محققان بود چراکه سمن ها را نوعی تخصصی شدن و ازشورافتادن فعالیت هایی می دیدند که باید در قالب جنبش های اجتماعی و با مشارکت بیشتر و برابرتر مردمی پیش می رفت. چنان که هارتمن از آرونداتی روی ، نویسنده ی فمینیست و چپ گرای مشهور هند ، نقل می کند: در آن زمان دولت هند برای برآوردن الزامات تعدیل ساختاری، از سرمایه گذاری بر توسعه ی روستایی، کشاورزی، انرژی، حمل ونقل و بهداشت عمومی می کاست. همین که دولت از نقش های سنتی خود
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2