27 آیا فم ینیست ها جایی همکاری موفق با دولت داشته اند؟ فمینیستی دولتی در سیزده کشور دموکرات یک پساصنعت ی طی چهار دهه صورتگرفتو در سال ۲۰۰۶ منتشرشد. ا ین تحقیق با وضع نوع ی روششناسی برای سنجیدن نسبت فعال یتهای دولتی در این زمینه، این اصطلاح را از مفهومی کلی به سطح نوع ی مفهوم قابل ارز یابی ارتقا داد و تدق یق کرد. این تحقیق فمینیسم دولتی را بر اساس پاسخ ی میسنجد ک ه به فعالا ن جنبشهای زنان از سو ی نهادهای سیاست گذاری داده شده است. ا ین تحقیق با این موضوع مواجه بوده است که در موارد فراوان ی خواستههای جنبشهای زنان خواستههایی فمینیستی نی ستند؛ ای دئولوژی و فعالیت فمینیستی فقط بخش ی از جنبش های زنان را شکل داده است و همه ی جنبشها و فعالیتهای زنان لزوماً فم ینیستی نیستند. همچنین در روند تحق یق ضرورت یافت که محققان مفهوم «فمینیسم دولتی» را بیشتر تدقیق کنند. بنا بر ا ین تدقیق، فمینیسم دولتی فقط وقت ی محقق میشود که نهادها ی سیاست گذاری زنان فعالان و اند یشههای فمینیستی را به دولت وارد کنند؛ یعنی تحقق فم ینیسم دولتی چیزی بیش از نم ایندگیکردن منافع زنان یا حتی خواستهای گروههای جنبش زنان است. فم ینیسم دولتی یعنی نمایندگیکردن منافع و فعالان فم ینیستی که در جهت دست یابی به نتا یج فمینیستی، مطا لبات فم ینیستی طرح میکنند. بهاینترتیب، محققان بر اساس شواهد تجرب ی به این نتیجه رسیدهاند که در دموکراس یهای موردنظر از دهه ی ۱۹۷۰ به بعد، در مقولات گوناگون، هم نمایندگی ماهیتیِ زنان افزا یش یافته و هم نما یندگی توصیفی (نمایندگی ماهیتی یعنی اینکه کسی که به هر سبب برا ی کاری در نظامی دموکراتیک انتخاب شده، خودش بخواهد که خواست ها یا اندیشههایی را نمایندگی کند. در مقابل، نما یندگی توصیفی یعنی خود گروه ذ ینفع نمایندهای برای پیگیری خواست ها و اندیشههایشان انتخاب کنند.) تحق یق همچنین نشان م یدهد که
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2