دانشکده 70 کنگره ی ملی با رهبری حزبشان بیشتر همراهی کردند تا فمینیست های جامعه ی مدنی، تصویب قانونی برای حمایت زنان در برابر اچ آی وی شکست خورد. بااین همه، در همان پنج سال اول دموکراسی بعد از آپارتاید، پارلمان آفریقای جنوبی قوانین مهمی در حمایت از زنان تصویب کرد، از جمله قانون سال ۱۹۹۸ در حمایت از آزاردیدگان خشونت خانگی که تصریح می کرد فضای خصوصی خانه از ارزش های دموکراتیک بیان شده در قانون ا ساسی مستثنا نیست و دولت باید از زنان در برابر خشونت خانگی حمایت کند. مقایسه ی معنادار در سوئد تحول وضع زنان و پیگیری های فمینیستی از درون احزاب، مبتنی بر وضع زنان در بازارکار بود و فشارهایی که زنان از درون جامعه برای تغییر وضعشان منتقل می کردند و توسط فعالا ن حزبی فمینیست سازمان دهی می شد، به نوعی به قانون گذاری در مراحل پی درپی انجامید و قانون گذاری و جریان سیاست هم به بهبود وضع زنان در بازار کار کمک کرد. در مقابل، تغییر وضع زنان در آفریقای جنوبی از خلال روند دموکراسی سازی در برابر آپارتاید می گذشت و مبتنی بر عناصر ملی بود: بسیج نیرویی که تمایز جنسیتی و مسا ی لی چون نابرابری های بازار کار یا استقلال فردی هم اولویتی در آن نیافت. به علاوه، مسئله ی اصلی بازار کار، بیکاری گسترده بین ۳۰ تا ۴۰ درصد نیروی کاری بود که فراتر از مسئله ی زنان می رفت. زنان در آفریقای جن وبی عمدتاً در جاهایی پیشرفت داشتند که با منافع گروه های قدرتمند مردان، مانند زمین داران، برخورد نداشتند؛ مثلاً در مسا یل بهبود وضع کودکان و نه در جاهایی که به بهبود مستقیم وضع زنان مربوط می شد. برای مثال، در حمایت دارویی از زنان باردار مبتلا به اچ آی وی، می زان
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2