ی اسلام در ایران آینده 40 کلـی بـرای هیـچ هـا مطـرح نبودنـد. به دردیـن، پیـش ازعصـرجدیـد، ایـن مقوله شـکل امروزیـن مطـرح نبـوده هایـی به آییـن و فکـری در آن روزگارچنیـن مقوله ی دگرگونـی درگـردش ایـام، درکـی وجـود داشـته اسـت. رونـد اسـت امـا دربـاره ســوی زمــان در آن درک، حالــت دَوَرانــی دارد، اگرچــه از نــگاه دینــی جهــان به رود. آخــرت مــی ی «پیشرفت» درعصرجدید، در اروپا این نظرپیشگذاشته شدکه مقوله گردد. به درستی ای استکه درآن«مسیح» بازمی فهمسکولارانتظارآینده ی اصل بحث، مهمل نیست: یا نادرستی آنکاری ندارم اما اندیشیدن درباره بــاوری ی زمــان درعصــرجدیــد بــا عاقبت رونــده آیــا میــان مفهــوم خطــی پیش دینـی ربطـی وجـود دارد؟ ی پدیدارشناسی زمان ی مسلمانان، اززاویه کنم این موضوع درباره گمان می گشــا. موضــوع صورتــی مشــخص و راه کم به پژوهیــده نشــده باشــد؛ دســت صــورت مهمــی اســت: بررســی ادراک زمــان در فرهنــگ اســ می و بــرای مــا به مآب. یــک بخــش بررســی بایــد بــر مآب-ایرانی تر: فرهنــگ اســ می مشــخص هـایکانونـی دینـی متمرکـزباشـد. درآنهـاگاهـی انتظـارروز«واقعـه» بـر دیدگاه های (عمدتـاً درسـوره قـرآنکنـد؛ مثـً در برخـی آیـات درکزمـان سـنگینی می روایــت پاولــوس نیــز چنیــن اســت. ایــن موســوم بــه «مکــی»). مســیحیت به قــول هایدگــر، «درزمــانْ زیســتن» اســت. زمــان درآمیختــه بــا انتظــار اســت، به کننده؛ چیزیکه درزمان با درکیونانی وجود ندارد. ای دگرگون انتظارواقعه زمــان یونانــی حضــور اســت و آینــده چیــزی اســتکــه هنــوزحاضــر نیســت و ای بــه ایــن اعتبــار، نامعیــن اســت. دیــن منتظــر، معطــوف بــه واقعــه در آینــده یابـد. ایـن امـری معیـن اسـتکـه مشخص/نامشـخص اسـت. واقعـه وقـوع می دانیمکی وچگونه. مؤمنْ نگران است. نگران در لغت ومقدر است اما نمی
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2