آینده‌ی روحانیت

ﻣﻨﺎﺑﻊ اﻗﺘﺪار روﺣﺎﻧ � ﺖ ۱۸۱ ن ی و آﯾن ن ی ن ﻫﻤن ی � ﻫﺎ ﻧ ��� ﻃﻮر. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، اﯾﻨﮑﻪ بﮕ ن ﻧهﺎدی ی ﻢ ﭼﻨن ب ﻌﺪ از اﯾﻦ ﭘ ﭼهﻞ ی دورە � ن ی ً از ﺑن � ﻨﺠﺎە ﺳﺎﻟﻪ ک رود، � ً بﺪﯾ � بﻪ ﭼﺸﻢ ﻣﻦ اﺻ ﺪ. � ﺎ � ﺮ درﺳﺖ از آب در ﺑ � ت ا ﺴﺖ ﺣی � ﻧ � گ � ن ﮐﻪ در اﯾﻦ دورە زﻧﺪ ﻣﺎ بﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﺴﺎی ﻢ � ﮐﻨ و در دل وﻗﺎﯾﻊ ﻢ، � ا � را ﺑﺰرگ � ی � ﻫﻤﻪ ﭼ ﻢ. � ﺑیﻨ � ﻓﮑﺮ ن ﺗﻤﺎم ﺷ ی � ﮕﺮ ﻫﻤﻪ ﭼ � ﻢ ﮐﻪ د � ﮐﻨ ﺪە ﺎ � ﺗ � ﻤﺎم ﺷﻮد. دورﺗﺮ � ﺮک � اﻣﺎ ا ﻢ � ﺴت � بﺎ � و ﭼهﻞ ﺳﺎل را بﺨﺶﮐﻮﭼ از � ﺰﺗﺮ � ر � ً وﻗﺎﯾﻊ را ک � ﻢ، اﺣﺘﻤﺎ � ﭼهﺎرﺻﺪ ﺳﺎل ﺑبﯿن ﻢ. وﻗ � ﺑیﻨ ﮐﻪ �� ﺎ ﻣهﻢ ﺎ دوران � ض �� ﺗﺎر � ض ورﺗﺎ � � اﻧﺪ و ﺴتﻨﺪ. ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎ را در ﻫﻢ � ﺳﺎز ﻧ � ﻧ � ﻧ � ﺷﮑﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، ﻣﻦ ﺷﺨﺼﺎ ﻢﮐﻪ �� ت بﮕ ﺗﻮاﻧﻢ بﻪ راﺣی ﻧ ﻘﺶﻋﻠﻤﺎ ﺗﻤﺎم � ن در اﯾﺮان بﻌﺪ از ﺟﻤﻬﻮری اﺳﻼ ﺎ اﺳﻼم و بﺎورﻫﺎی دﯾی � � ﺷﻮد . ﺸﻪ � ﭼﻮن ر دارﺗﺮ از اﯾﻦ ﺣﺮف ﻫﺎﺳﺖ. ا ض ز ﻗﻀﺎ ﻧﮕﺮای ای ﻫﻢ در اﯾﻦ رابﻄﻪ دارم . ش از اﭘﻮزوﺳﯿﻮن ﻧگﺎە � ﺮ بﺨ � ﺑﺮای اﯾﻨﮑﻪ ا اش اﯾﻦ بﺎﺷﺪ – ﮐﻪ ﻫﺴﺖ – ﮐﻪ ﺪ زد و ﻧﺎﺑﻮد ﮐﺮد، � بﺎ � ﮏ اﻗﻠ � ، در ﻣﻘﺎبﻞ اﯾﻦ ﻧگﺎە �� ﺖ ﺧ ﮐﻮﭼﮏ � ﺳﺨﺖ � �� ﻣﻌﺘﻘﺪ و ﺧ �� ﺧ � و ﺠﺎد ﮐﻨﺪ � ﺎدی ا � ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺸکﻼت ز . � ً ﻧ � ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، اﺻ � ﺧﻄﺮﻧﺎ � ف ﻧگﺎ ی ﺪە ﮔﺮﻓﺖ و ﭼﻨن � ﺷﻮد آﻧﻬﺎ را ﻧﺎد � ﻢ � اﺳﺖ. اﯾﻨﮑﻪ ﻓﮑﺮﮐﻨ ﺸﻪ � ﺗﻮان ر � ی اﯾﻦ ﻣﺎﺟﺮا را زد ﺳﻮدای ﺧﻄﺮﻧﺎ ﺪە � ﺎ ﻏﻠﻂ اﯾﻦ پﺪ � ﺎ بﺪ، درﺳﺖ � اﺳﺖ. ﺧﻮب ﺸﻪ � ای ر دار اﺳﺖ. آن � ف �� ف ﻓﻘﯿهﺎن ﻧﻘﺶ ﺗﺎر ﺴﺖ ﮐﻪ ﺣکﻤﺮای � ﺪی ﻧ � اﻣﺎ در اﯾﻦ ﺗﺮد ﻫﺎ را ض ﺲ از اﯾﻦ اﺳتبﺪاد دﯾی � ﺪ ﻧﮕﺮان دوران � ﮐﻪ بﺎ � ﻋﻮض ﮐﺮدە بﻪ ﺷک ﺶ از اﻧﻘﻼب، � ن ﭘ ت آﻗﺎی ﺧﻤﯿی ﻢ و ﺗﻤﺎمﮐﻨﻢ. وﻗی �� بﺎﺷﻨﺪ. اﯾﻦ ﻧﮑﺘﻪ را بﮕ ت در دﻫﻪ ﺣی �� ﺎد وا اﺳﻼﻣﺎ �� ی ﭼهﻞ، ﻓ دﻫﺪ، ﻣﻨﻈﻮرش اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺟ ﻒ ﺷﺪ، ﻧﻪ � گﺎە ﻓﻘﯿهﺎن از دﺳﺖ رﻓﺖ، دم و دﺳﺘگﺎە دﯾﻦ ﺗﻀﻌ � ﺎ ض ﮐﻪ ض ی را ﮐﻪ ﺑﺮای ﻣﺮدم و ﺷﺎﻋﺮای ی � ض او دو ﭼ ﻌی � . ﻤﺎن ﻣﺮدم � ا � ض ورﺗﺎ � � ﺎدی ﺟﺪاﺳﺖ، بﻪ ﻫﻢ � ﻣﺜﺎل زدم ﺗﺎ ﺣﺪ ز دوزد. اول در ﻋﺮﺻﻪ ی ، در ﻋﺮﺻﻪ � ﻞ ﺟﻤهﻮری اﺳﻼ � ﺸﮑ � ﺸﻪ، و بﻌﺪ بﺎ � اﻧﺪ ی ﻋﻤﻞ. و ﺧﺐ