Goriz Nakhasteh

مﺳﺮ را از ﭘﻨﺠﺮه ﺗﻮ ی آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ آوردم . ﯿﻪﯾﻋﻄﺎ و ﺿﯿﺎﺋﯿﻪ ﺧﺎﻟﻪ و ﻣﺎدر ﮔﯿﺘﯽ ﺟ ﮐﻪ ﻣﺘﻮ ﻪ ﺟﺮﯾﺎن ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ، رﻧﮓ ﺑﻪ ﭼﻬﺮ ه ﻧﺪاﺷﺘﻨﺪ ﯾﮑﯽ . ﺶ دو دﺳﺘ را ﺑﻪ ﮔﻮﻧﻪ ﺑﺮد و ﯽﻣﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﺮف ﭼ ﯾﮕﺮی د ،ﯿﺪ ﮐﺸﯽﻣ ﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﻫﻢ . زد ﻣﯽ ﺳﺮش ﻣﻦ رﻓﺘﻢ ﭘﺎ ﯾﯿ ﻦ ﺗﺎ در را ﺑﺎز ﮐﻨﻢ و ﺑﺮﮔﻪ ی ﺟﻠﺐ را ﺑﮕ . ﯿﺮم ﺗﺎ در ﺑﺎز ﺷﺪ ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘ ﻨﺪ ﺑﻪ زور وارد ﺷﻮﻧﺪ وﻟﯽ ، ﭼﻮن دﯾﺪﻧﺪ ﻣﻦ ﻣﻘﺎﺑﻞ آن اﻫﺎ ﯾﺴﺘﺎده ام و دﺳﺘﻮر ﮐﺘﺒ ﯽ را ﻣﻄﺎﻟﺒﻪ آن از ﯾﮑﯽ ، ﮐﻨﻢﯽﻣ یا ﺑﺮﮔﻪ ﻫﺎ را از ﺟ ﯿﺐ در آورد و ﺑﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن داد ﯿﻨﮏ ﻣﻦ ﻋ ﯽوﻟ ؛ ﺑﻪ ﭼﺸﻢ ﻧﺪاﺷﺘﻢ و او ﻫﻢ ﻓﺮﺻﺖ ﻧﺪاد ﮐﻪ ﺑ ﯿﺶ از ﭼﻨﺪ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﻪ آن ﮐﺎﻏﺬ ﻧﮕﺎه ﮐﻨﻢ . دو ﻧﻔﺮ از آن از ﭘﻠﻪ ﻫﺎ ﻫﺎ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻨﺪ، یﺮﮕﯾو د ﻣﻘﺎﺑﻞ در ا ﻪ ﺑ . ﯾﺴﺘﺎد آن دﻧﺒﺎل . رﻓﺘﻢ ﺑﺎﻻﻫﺎ ﻋﻄﺎﺋﯿﻪ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧﯿﻢ ﻏﺶ روی ﻣﺒﻞ وﺳﻂ ﻫﺎل ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮد و ﺿﯿﺎﺋﯿﻪ ﻣﻀﻄﺮب و ﺑﺪ ﺎلﺣ ﺑﻮد. ﻫﺮ دو ورود آ ن دو ﻧﺮه ﻏﻮل رﯾﺸﻮ را ﺗﻤﺎﺷﺎ ﺑﻪ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﺗﻤﺎم ا ﺎقﺗ م ﻫﺎ و ﺣﻤﺎ و آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ و دﺳ ﯾﯽﻮﺘﺸ ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻧﺪ و رﻓﺘﻨﺪ . ﺧﺪا ﻣﻌﺠﺰه ﮐﺮد ﮐﻪ ﮔﯿﺘﯽ زودﺗﺮ ر ﺘﻪ ﻓ ﺑﻮد و آن ﻫﺎ ﺧﺎﻧﻪ را ﺟﺴﺘﺠﻮ ﻧﮑﺮدﻧﺪ وﮔﺮ ﻧﻪ ﺑﺎ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮﯾﻦ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻋﻼﯾﻢ ﺣﻀﻮر ﮔﯿﺘﯽ در ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮد : ﯾﯽﻫﺎ ﻋﮑﺲ ﮐﻪ از ﺳﺘﻮن ﻓﻘﺮات و ﮔﺮدن او ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﻧﺴﺨﻪ ﺮ ه ﺳا ﻫﻤﺮ ، ﻫﺎ و ﻟﺒﺎس آن ﻪ ﻣﻦ ﺑ . ﻫﺎ ﻫﺎ ﻣﺎ ﻓ ﮐﻪ ﮔﻔﺘﻢ ﻘﻂ ﺳﻪ ﺧﻮاﻫﺮ ﻫﺴﺘ ﯿﻢ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺳﻪ ﺧﺎﻟﻪ ، ﻫﺎی ﮔﯿﺘﯽ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﺗﻮی اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﮐﺲ دﯾﮕﺮی زﻧﺪﮔﯽ ﻧﻤﯽ . ﮐﻨﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻟﺒﺎس یﺗﻮ ﺷﻤﺎ ﻫﺎی ﮐﻤﺪ ﺑﻮد آنﺗﺎ . ﻟﺒﺎس ، رﻓﺘﻨﺪ ﻫﺎ ﯿﺘﯽﮔ یﻫﺎ و ﺗﻮ را ﺑﻪ آﭘﺎرﺗﻤﺎن ﻫﻤﺴﺎ آن و از ﯾﻢ ﺑﺮد ﯾﻪ ﻫﺎ ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮد ﯾﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ وﺳ ﯿﻠﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ، ﺗﻮ را از ﺟﺮ ﯾﺎن ﺑﺎﺧﺒﺮ ﮐﻨﻨﺪ و ﭼﻮن ﻣ ﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ ،ﯽ آدرس آﻧﺠﺎ را ﻫﻢ دادم .« وﻗﺘﯽ ﺧﺎﻟﻪ ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎی داﺳﺘﺎن رﺳﯿﺪ ، راﺣﺖ ﺗﺮ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺪ و ﺑﻌﺪ آرام ﺗﺮ ﺷﺪ . ﺑﻌﻀ ﻧﺎﻣﻪ ﯽ یﻫﺎ ﭘﺴﺖ ﺷﺪه ی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ دو ﻓﺮزﻧﺪﻣﺎن را ﮐﻪ در ﺧﺎﻧﻪ آن ی ، ﺑﻮد ﻫﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه ﮐﺘﺎﺑ ﯽ ﮐﻪ ﺧﺎﻃﺮات دوراﻧ از ﯽ ﯽﮔﺪزﻧ را در آن ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺑﻮدم ، ﯿﺰﻫﺎیﭼ ﯽ و ﺑﻌﻀ را ﯾﮕﺮ د ﮐﻪ ﻣﺎ ﯾﺤﺘﺎج ﻪ ﺑ ﯿﻪ اوﻟ ﻧﻈﺮش رﺳ ﯿﺪه ﺑﻮد و ﻫﻤﺮاه داﺷﺖ ، ﻧﺸﺎن داد و ﮔﻔﺖ ﯽوﻗﺘ» : ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺷﺪم آن ، رﻓﺘﻨﺪ ﻫﺎ ﻫﻤﺮاه ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻤﺴﺎ ﺑﻬﺎﺋﯽ یﯾﻪ ﻃﺒﻘﻪ اول، ﺳﻮار ﻣﺎﺷﯿﻦ ﺷﺪم و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﻣﺮا ﺑﻪ اﯾﻨﺠﺎ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ . ﺷﻮﻫﺮ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﺧﯿﻠﯽ وﺣﺸﺖ داﺷﺖ . ﻣﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪ ﮔﻔﺖ ﺑﺎ ﯽﻣو ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷ ،ﯿﻢ ﻪ وﻟﯽ ﺑ ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻣﺮا رﺳﺎﻧﺪ «. و رﻓﺖ ﯾﻦ ﻣﺜﻞ ا ﮐﻪ ﺧﺎﻟﻪ یﯿﻠﻪ وﺳ ﻧﺠﺎت ﺷﺪه ﺑﻮد و ﹼ ﮔﺮ ﻧﻪ ﻣﺴﻠ ﹰﻤ ﺎ ﯽ ﺳﺎﻋﺎﺗ ﺑﻌﺪ از وﻗﻮع آن ﺣﺎدﺛﻪ ﻪ ﻣﺎ ﺑ ، یﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎدر ﮔ ﻪ و ﺑ ﯿﻢ ﮔﺸﺘ ﯽﻣﺑﺮ ﯿﺘﯽ اﺣﺘﻤﺎل ﻗﻮ ی در ﻟﺤﻈﻪ ی آن ﺣﻀﻮر ﻫﺎ ﮐﻪ در ﮐﻤ ﺑﻮدﻧﺪ ﯿﻦ و ﯿﺘﯽﮔ ، ﻣﺮا دﺳﺘﮕ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﯿﺮ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻧﺤﻮ ؟ی ﯿﺘﯽﮔ ؛ داﻧﺪﯽ ﺧﺪا ﻣ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﯽ ﻋﻀﻮ ﺑﺎﻗ ﯿﻤﺎﻧﺪه ی  آن ﺟﻤﻊ ﹸ ﻪ ﻧ ﻧﻔﺮی ﺑﻮد و ﻣﻦ ﻫﻤﺴﺮ او .. . و ﻻﺑﺪ ﺑﺎ ﯾﺪ ﻣﺮا ﻫﻢ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮای ﺑﺎزﺟﻮ ﯾﯽ اوﻟﯿﻪ ﻫﻤﺮاه ﺑﺮدﻧﺪ ﻣﯽ ؛ و اﮔﺮ ،ﻢرﻓﺘﯽﻣ ﻣﻦ ﻫﻢ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم ﺑﻪ ﻫﻤﺎن ﺟﺎ ﯿﻪ ﮐﻪ ﺑﻘ ﯾﯽ رﻓﺘﻨﺪ! ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ و ﻫﻤﺴﺮ و دﺧﺘﺮش ﻫﻢ یﺻﺪا «ﺷﮑﺮ را ﺧﺪا ، ﺷﮑﺮ را ﺧﺪا »ﺧﺎﻟﻪ ﮔﻔﺘﻨﺪ و راﺳﺘﯽ ﺧﺪا را ﻫﺰار ﺑﺎر ﺷﮑﺮ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ آﻧﭽﻪ ﭘﯿﺶ آﻣﺪه ﻪﻫﻤ ، ﺑﻮد ﮐﺎر ﺧﺪا ﺑﻮد . ﯾﺎدم آﻣﺪ ﺧﻮاب دو ﺷﺐ ﭘ ﯿﻪﺋﺎﯿﺿ ﺧﺎﻟﻪ ﯿﺶ ﺻﺒﺢ اﻣﺮوز ﮐﻨﺎر ﺎﻧﻪ ﺒﺤﺻﻣﯿﺰ آن را ﯾﻒﺗﻌﺮ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ: ۹