Goriz Nakhasteh

ﻟﻨﮕﺎن ﻟﻨﮕﺎن و ﺑﻪ زﺣﻤ . رﻓﺖ ﻣﯽ ﺖ راه ﻣﺮدی ﺑﺴﯿﺎر وﺳﻮاﺳ ﯽ و ﻣﻘﯿﺪ اﺳﺖ و ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﻮ و ﻣﺤﺘﺎط . ﺗﻤﺎم ﺷﺎدی اﯾﻦ روزﮔﺎر و اﯾﺎﻣﺶ ، دور از ﺟﻨﺠﺎل و در اﻣﺎن ﺑﻮدن و ﻏﺬا ﯾﯽ ﺧﻮب و ﺑﺎب ﻣ ﯿﻞ نﺧﻮرد و ﻣﻬﻤﺎﻧ ﯽ رﻓﺘﻦ و زﻧﺪﮔ یﺷﺎد ﻪ را ﺑ ﯽ ﮔﺬراﻧﺪن وﻟﯽ ، ﺑﻮد آن ﻗﺪر ﻣﺤﺘﺎط ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﻗﺒﻞ از ﺣﺎدﺛﻪ در ا ﮔﺮ ، یرو و از ﯿﻢ داﺷﺘ ﯽ ﺧﺎﻧﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧ اﺗﻔﺎق ﻏﺬا ی ﻣﻮرد ﻋﻼ ﻗﻪ او را ﻫﻢ آﻣﺎده ﮐﺮده ﺑﻮد ،ﯾﻢ ﭼﻮن ﻣﺎ را ﻌ در ﻣ ﯿﺸﻪ ﻫﻤ ﺮض ﺧﻄﺮ و ﻫﺠﻮم ،ﯾﺪدﯽﻣ در ﻣﻬﻤﺎﻧ ﯽ ﻧﻤﯽ ﺣﺎﺿﺮ ،ﺷﺪ در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ د اﻗﻮ ﯾﮕﺮ ام و ازﺟﻤﻠﻪ دﺧﺘﺮان و ﻫﻤﺴﺮ و ﻧﻮه آﻣﺪﻧﺪ ﯽﻣ او یﻫﺎ ﯾﻦ ﺑﺎ ا . ﺧﺼﻮﺻﯿﺎت ، ﺣﺎﻻ ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﻦ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ی ﺧﺎﻧﻪ او ﭘﻨﺎه آورده ﺑﻮدﯾﻢ . ﮔﯿﺘﯽ ﺑﺮای او ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺰﯾﺰ ﺑﻮد و ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻫﻢ ﻓﺮاوان ﻣﺤﺒﺖ دارد ، ﯽوﻟ در آن ﻟﺤﻈﺎت ﺗﺮﺳﺶ از ﻣﺠﻤﻮع ﻣﺤﺒﺖ ﯾﺶﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺑ . ﺑﻮد ﯿﺸﺘﺮ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ﮐﺮد ﺧﻮد را آرام ﻧﺸﺎن دﻫﺪ و ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺧﻮﻧﺴﺮد ی و آراﻣﺶ دﻋﻮت ﮐﻨﺪ . در ﻣﯿﺎن ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﯽ ، ﺧﻮاﺳﺖ ﺑﺪاﻧﺪ وﻗﺘﯽ ﮔﯿﺘﯽ ﯾﺎ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﺎ یﻪﻧ او آﻣﺪ ﻓﺮد ﯾﺎآ ،ﯾﻢ ﯽ ﻣﺸﮑﻮﮐ ﻣﺎ را ﺗﻌ ﺑﺎ ﯽﮐﺴ ﯾﺎو ه ﮐﺮدﯽﻣﺐ ﯿﻘ ﺳﻮءﻇﻦ ﺑﻪ ﺣﻀ ﻮر ﻣﺎ در آن ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه ﻧﮑﺮده اﺳﺖ ﻤﻪ در ﻫ . اﺗﺎق ﺧﻮاب دﺧﺘﺮش ﺟﻤﻊ ﺷﻬﺮه ﺑﻮدﯾﻢ ؛ ی ﭘﺮده ﭘﻨﺠﺮه را ﺗﻤﺎم ﮐﺸﯿﺪ ﯽﻟو ، ﭼﺮاغ روﺷﻦ ﺑﻮد اﺣﺘ ﯾﺴﺖ ﺑﺎ . ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎط ﮐﻪ ﻫﻤﺴﺎﯾﻪ ﻫﺎ ﺣﻀﻮر ﺗﺎزه واردی را در اﺗﺎق ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻧﺪﻫﻨﺪ . آرام آرام ﻫﺮ ﮐﺪام در ﺣﺪ ﺗﻮاﻧﺎ ﯽﻤ و ﺟﺴ ﯽ روﺣ ﯾﯽ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺴﻠﻂ ﺷﺪ .ﯾﻢ ﻣﺮد ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ در ﺗﺪارک ﭼ یهﺳﻔﺮ ﯿﺪن ﺷﺎم ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮔﻔﺖ ﺑﺮا ﯾﺪﺧﺮ ی ﻧﺎن ﺗﺎزه از ﻪﺧﺎﻧ .ﺷﻮد ﻣﯽ ﺧﺎرج ﺗﺎ ﺑﺮﮔﺮدد و نﻧﺎ ،د ﯿﺎور ﺑ یاﻪﻣ و روزﻧﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮد ﯽوﻗﺘ .ﯾﻢ ﺑﺮﮔﺸﺖ، روزﻧﺎﻣﻪ را از او ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻋﺠﻠﻪ ی ﺗﻤﺎم ﺗ ﯿﺘﺮﻫﺎی رد ﯾﺰش ﺷﺖ و ر را ﺧﻮاﻧﺪم ﺗﺎ ﺷﺎ ﯾﺪ از ﮔﺮﻓﺘﺎر ی آن ﺟﻤﻊ ﺑ ﻃﺒﻖ ﮔﻨﺎه ﯽ ﻣﻌﻤﻮل در ﻏﺎﻟﺐ ﻋﺒﺎراﺗﯽ زﻧﻨﺪه و ﮔﺰﻧﺪه ﺧﺒﺮی ﺑﺨﻮاﻧﻢ وﻟﯽ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﺑ ﻪ ﻧﻈﺮ ﻧﺮﺳﯿﺪ . ﯿﺰﺑﺎن ﻣ و ﻫﻤﺴﺮش ﻣﺎ را ﺑﻪ ﺷﺎم دﻋﻮت ﮐﺮدﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﯽ ﻣﮕﺮ ﺷﺪ ﻏﺬا ﺧﻮرد ؟ ﺑﺎ آن اﺿﻄﺮاب و آن ﻫﻤﻪ وﺣﺸﺖ ، ﮐﺪام ﻟﻘﻤﻪ از ﮔﻠﻮ ﭘﺎ ﻧﺒﺎ ﯽوﻟ ؟ رﻓﺖﯽﻣﻦ ﯾﯿ ﯾﺴﺖ ﺗﻌﺎرف او را ﺑﺪون ﺟﻮاب دور .ﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘ ﯽﻣ ﯿﺰﻣ .ﯾﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﺪ ﹰ ﺗﻤﺎم ﻇﺎﻫﺮا ﺣﻮاس ﺧﺎ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻪ در آن دﻗﺎﯾﻖ ﺑﻪ ﯾﻦو ا ﺷﺎم ﺑﻮد ﮐﻪ از آﻧﭽﻪ ﺑﺮ رو ﺰﯿﻣ ی ﻪ ﺑ ،ﺖاﺳ ﻣﺎ ﺗﻌﺎرف ﮐﻨﺪ و ﺑﻮد ﯿﻤﺎر ﺑ ﯿﺘﯽﮔ. از ﭼﻨﺪ روز ﻗﺒﻞ ﻗﺮص یﻫﺎ ﻣﺨﺪر و ﺗﺴﮑ ﯿﻦ دﻫﻨﺪه و امآر - ﺑﺨﺶ ﯽﻣ ﺧﻮرد ﺗﺎ آﻣﺎده ﺑﺮا ی دﺳﺖ ﯾﯽ ﻧﻬﺎ ی ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ درد و ﮔﺮﻓﺘﮕ ﯽ ﻋﻀﻼت ﺑﺸﻮد ﯽﻟو ، ﺣﺎﻻ ﺑﺎ اﺗﻔﺎﻗ ﯽ ﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻋﺰ ی ﮐﻪ ﺑﺮا ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ ﭘ ﯿﺶ آﻣﺪه ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟ ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﯽ اﺣﺴﺎس ، ﮐﺮدﯽﻣ داﺷﺖ از ﭘﺎ در ﻣ . ﺑﺎ ا ﺪآﻣﯽ ﮐﻪ ﯾﻦ ﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را ﺧﻮﻧﺴﺮد و آرام و ﻣﺘﻮﮐﻞ ﻧﺸﺎن ﯽوﻟ ، دﻫﺪ ﮔﺎﻫﮕﺎه آرام آرام اﺷﮏ ﻣﯽ رﯾﺨﺖ و ﻣﻮﺟﺐ ﻣﯽ یﻪ ﺷﺪ ﮐﻪ ﻫﻤ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن ﭘﺮ از اﺷﮏ ﺷﻮد ﺷﺎم . ﺳﺮ ﻣﯿﺰ ﺑﻮد ﮐﻪ د ﺧﺘﺮ دﯾﮕﺮ و داﻣﺎد ﺻﺎﺣﺐ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﻢ آﻣﺪﻧﺪ آن . در ﺟﺮ ﻫﺎ یﻫﻤﻪ ﯾﺎن ﻫﺎ ﺑﻮدﻧﺪ و ی ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺳﻌﯽ در ﻫﻤﺪردی و ﺗﺴﮑﯿﻦ ﻣﺎ داﺷ د ﻧﻤﯽ .ﻨﺪﺘ اﻧﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﺮد ﯿﺘﯽﮔ ، ﮐﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ، ﺧﻮدم ﮐﺠﺎ ﺑﺮوم . ﯾﺎآ ﭘﺎﺳﺪار ﻫﺎ در ﺗﻌﻘ ﯿﺐ او در ؟ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺧﻄﺮ اﺳﺖ ﯾﺎ ﻣﺮا ﻫﻢ ﺑ ﻪ ﺟﺮم ﻫﻤﺪﺳﺘﯽ ﺑﺎ او ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺧﻮاﻫ ﺪ ﻨ ؟ﮐﺮد ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻫﺮ ﮐﺲ ﻧﻮﻋﯽ اﻇﻬﺎر ﻧﻈﺮ » ﮔﻔﺖ: ﯽﻣ ﯾﮑﯽ . ﮐﺮدﯽﻣ ﺗﻮ ﮐﻤﺘﺮ در ﺧﻄﺮ ، «.ی و اﯾﻦ ۱۱