Goriz Nakhasteh

. ﺧﺎرج ﺷﺪم ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ام ا ﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه دوﺳﺘﻢ در ﺧ ﺷﺎه ﯿﺎﺑﺎن رﺿﺎ ﺑﺮوم ، ﭼﻮن ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ رﻓﯿﻖ ی دﯾﮕﺮ آنﺑﺎ . آﻣﺪ ﻫﻢ ﻣﯽ ﻫﺎ ﺑﻮدن و ﺻﺤﺒﺖ ، ﮐﺮدن ﺑﺎر ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ را ﺳﺒﮏ و ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻤﻞ . ﮐﺮدﯽﻣ از ﺗﻠﻔﻦ آﻧﺠﺎ ﯽﻣ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﭼﻨﺪ دوﺳﺖ و آﺷﻨﺎ ﺗﻤﺎس داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ . ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯿﺎل ﻫﻨﻮز ﺧ ﻣﺮا ﺗﻌﻘ ﮐﻨﻨﺪ و ﯽﻣ ﯿﺐ ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ﺧﻮد را آرام و ﻃﺒ ﯿﻌﯽ ﻧﺸﺎن دﻫﻢ ﯽوﻟ ، ﹰ ﮐﺴ ا ﮔﺮ واﻗﻌﺎ ﯽ در ﺗﻌﻘ ﯾﺎ ﺑﻮد ﯿﺐ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ اﺗﻔﺎق ، ﺷﺨﺼﯽ ﻧﺎﻇﺮ ﺣﺮﮐﺎﺗﻢ ﻣﯽ ،ﺷﺪ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﻪ آرام ﻧﺪارم . ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ رﺳ ﺑﺎ ؛ ﯿﺪم ﻋﻄﺎ ﻢﯿﻘرﻓ ﺳﻼم و ﻋﻠﯿﮏ ﮐﺮدم . ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﭘﺮﺳﯿﺪ : - ؟ ﭼﻪ ﺧﺒﺮ - ﻓﻌ  ﻧﺪارم یا ﺗﺎزه ﺧﺒﺮ ﯿﭻﻫ ﻼ . - ﯿﺘﯽﮔ ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟ - ی  .. . ا ﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﻨﺪ ﺧﻮدش را .ﺪ ﺑﺪﻫن ﺎ ﻧﺸ ﺧﻮﻧﺴﺮد - . ﺧﻮب .. ﺷﺎﻧﺲ آوردﯾﺪ ...  اﻗﻼ ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﺎﺷﯿﺪ . - ا ﮔﺮ ﺧﻮب ، ﺪ ﺑﺎﺷ ﻣﻮاﻇﺐ اﺳﺖ. - ؛ ﺪﺎﺷﺑ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻌﺼﺐ ﺪ  ﺑ اﺳﺖ .ﺮ دﯾﮕ - ﻣﻮﺿﻮع ﺗﻌﺼﺐ ﻧﯿﺴﺖ ؛ اﺣﺴﺎس وﻇﯿﻔﻪ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﹰ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ دﯾﮕﺮان اﺳﯿﺮ ﺷﺪه ﺧﺼﻮﺻﺎ .ﻧﺪا - ﺧﻮب ا ﮔﺮ در ﺗﻌﻘﯿﺒﺶ ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﻧﺨﻮا ﻫ ﺪ ﻣﺨﻔﯽ ، ﻮد ﺑﺸ او را ﻫﻢ . ﮔﯿﺮﻧﺪ ﻣﯽ - ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺑﺎﺷﯿﻢ و ﺳﻌﯽ ؛ﯿﻢﮐﻨ ﻣﯽ ﺗﺎ ﺧﺪا ﭼﻪ ﺑﺨﻮاﻫﺪ . یا ﺧﻨﺪه ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ : - ﺮﯾﮕد ﻨﻢ ﮐﯽﻧﻤ ﻓﮑﺮ ﺷﻤﺎ را ﺗﻌﻘﯿﺐ ﮐﻨﻨﺪ ، وﻟﯽ ﺧﻮب ﺷﻤﺎ ﻧﺒﺎﯾﺪ ﮐﺎری ﮐﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺗﻮی ﭼﻨﮓ ﺎ ﻬﻧآ ﺑﯿﻔﺘﯿﺪ . ﯾﻢزدﯽﻣ ﻫﺎ را ﺣﺮف ﯿﻦﻫﻤ ﮐﻪ اﺻﻐﺮ دوﺳﺖ ﯾﮕﺮم د ی ﯾﺮﯾﻨﻪ د ﺳﺖا ی ﮐﻪ ﻣﺮد ﭘﻨﺠﺎه ﺎ ﺑ و ،ﻤﺎنﻠﻣﺴ و ﺳﺎﻟﻪ او دوﺳﺘ ﭼﻬﻞ ﯽ ﺳﺎﻟﻪ دارﯾﻢ و ﺣﺎﻻ ﻣﻮﻫﺎی ﺳﭙﯿﺪ و ﭼﯿﻦ و ﭼﺮوک ﺻﻮرﺗﺶ او را از ﭘﻨﺠﺎه ﻫﻢ ﻣﺘﺠﺎوز ﻧﺸﺎن ، دﻫﺪ ﻣﯽ ﺑﻪ ﻓﺮوﺷﮕﺎه آﻣﺪ م و ﻋﻠ ﺳﻼ . ﮐﺮ ﯿﮏ د و ﭼﻮن ﻣﺎوﻗﻊ را د ﯾﺮوز از ﻋﻄﺎ ﯿﺪه ﺷﻨ ﺑﻮد، ﻧﮕﺮان و دﻟﺴﻮزاﻧﻪ ﭘﺮﺳ : ﯿﺪ - ی؟ ﭼﻄﻮر ﯾﺸﺖ ﭼﺮا ر را ﻧﺘﺮاﺷ ؟یاهﯿﺪ ﯾﺸﻢ ر ؛ ﮔﻔﺖﯽﻣ راﺳﺖ را ﻧﺘﺮاﺷ ﯿﺪه ﺑﻮدم و ﺗﻪ ﯾﺸﺐد ﯽﺧﻮاﺑ ﯽو ﺑ ﯾﺶر و ﻫﻮل و ﻫﺮاس ﺳﺎﻋﺎﺗ ﺑﺮ ﮐﻪ ﯽ ﻣﻦ ﮔﺬﺷﺘ ، ﻪ ﺑﻮد ﹰ ﻇﺎﻫﺮا ﻪ را ﺧ ﻓﯿﺎ ﺣﺎﻟﺖ و ﻗ ﻧﺰار ﯿﻠﯽ ﻧﺸﺎن .دادﯽﻣ - آﺧ ﯿﺘﯽ ﺮ ﮔ ﮐﺎر ﺧﻮدش را ﮐﺮد و ﭘﺪر ﻫﻤﻪ ی ﻣﺎ را در آورد . - ﯽﻣ ﺧﻮب ﭼﻪ ﺗﻮاﻧﺴﺖ ﺑﮑﻨﺪ ؟ - ؛ ﯿﭽﯽﻫ ا ﮔﺮ ﺷﺎﻧﺲ ﻧ ﯿﺎورده ،ﯾﺪ ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ﻣﻌﻠﻮم ﻧﺒﻮد ﭼﻪ ﺑﻼ ﻪ ﺑ ﯾﯽ ﺳﺮش آﻣﺪه ﺑﻮد . - ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮد . ﹰ ﻣﻌﺠﺰه ﺑﻮد .. واﻗﻌﺎ . ۱۳