Goriz Nakhasteh

- ﺣﺎﻻ ﭼﮑﺎر ؟ ﮐﻨﯿﺪ ﻣﯽ - ﯿﭽﯽﻫ ؛ ﻣﻨﺰل ﯾﮑﯽ از ﻓﺎﻣ ﯿﻞ ﭘﻨﻬﺎن ﺷﺪه . ﺑﺎ ﻧﺎراﺣﺘ ﯽ و ﺧﺸﻢ دوﺳﺘﺎﻧﻪ ﭘﺮﺳ :ﯿﺪ - ﭼﺮا ﺣﺎﻻ د ﯾﮕﺮ ﻣﺤﻔﻞ ؟ﻫﺎن ؟ودرﯽﻧﻤ - ؛ رودﯽﻣ و اﮔﺮ ﻗﺮار ﺑﮕﺬارﻧﺪ ، ﹰ ﺣﺎﺿﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ ﺣﺘﻤﺎ . - ﻣﻌﻠﻮم ﻣ ﯽ ﹸﻞ ﹰ ﺧ ﺷﻮد واﻗﻌﺎ اﺳﺖ. - ؛ﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﺮﺳﯿﺪه یا ﯿﻔﻪ وﻇ ﯽوﻟ ، ﺑﻪ ﻋﻬﺪه دارد و ﹰ ا ﺣﺎﻻ ﺣﺘﻤﺎ و ﺑﺎ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﻋﻀﻮ ﺗﺎزه ﻧﺎﭼﺎرﻧﺪ ﺑ ﻪ ﮐﺎر اداﻣﻪ دﻫﻨﺪ . اﺻﻐﺮ ، دوﺳﺘﻢ ﻣﺴﻠﻤﺎن ، ﺑﻮد وﻟﯽ ﮐﻢ و ﺑﯿﺶ در ﺟﺮﯾﺎن ﻣﺸﮑﻼت و ﮔﺮﻓﺘﺎری . ﺑﻮد ﻫﺎی ﻣﺎ ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮده ﺑﻮدم ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﻋﻀﻮ ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ ﯽ اﺳﺖ و ﻧﺤﻮه ی اﻧﺘﺨﺎب را ﻫﻢ ﺗﻮﺿ . ام داده ﯿﺢ ﹰ او ﻣﺴﻠﻤﺎ ﺑﺎ ﻣﻌ ﯿﺎرﻫﺎی ﺧﻮدش ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﺗﺠﺰ ﯾﻪ ﯽﻣ ﯿﻞ و ﺗﺤﻠ ﮐﻨﺪ و ﺑﺎور ﻧﺪارد ﮐﻪ اﻧﺴﺎن ﻧا یﺑﺮا ﯽﯾﻫﺎ یﯿﻔﻪ ﺠﺎم وﻇ ﺧﻮد ﯽ روﺣﺎﻧ ﭼﻨﺎن ﺑﯽ ﭘﺮوا و آﻣﺎده ی ﻗﺒﻮل ﻫﺮ ﺑﻼ، ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﺸﻐﻮل ﺧﺪﻣﺖ ﺑﺎﺷﻨﺪ ، در ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑ ﻪ ﻣﯽ ﺳﻬﻮﻟﺖ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺮای ﭼﻨﺪ ﺻﺒﺎﺣﯽ دﺳﺖ از ﮐﺎر ﺑﮑﺸﻨﺪ و در ﺻﻮرت ﺿﺮورت در ﮐﻨﺠﯽ ﺑﻨﺸﯿﻨﻨﺪ و ﯾﺎ ﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟ ، ﺣﺪاﻗﻞ ﯽ ﻣﺬﻫﺒ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﹰ او از ا ﺿﻤﻨﺎ ﯾﻦ ﮐﻪ ﺑﺎ وﺿﻌ ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯽ آﻣﺪه ﺑﻮد در ﯿﺰ ﻣﻦ ﻧ ، اﻣﺎن ﻧﺒﻮدم ﺎﻧ ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ، راﺣﺖ ﺑﻮد و ﻣ داﻧﺴﺖ ﯽ ﯿﻖرﻓ ﯾﮏ ﭼﻨﺪﺳﺎﻟﻪ و ﻣﺼﺎﺣﺐ روزﻫﺎ یﮐﺎرﯽﺑ ی را از دﺳﺖ ﻣ ، دﻫﺪﯽ و اﻣﮑﺎن اداﻣﻪ ،ﯽﻣﺎﻟ یﻫﺎ ﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟ ی ﺎز آن ﺑﻮد ﻏ ﮐﻪ در آ از ﺑ ،ﻢﯾ ﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ رﻓﺖ . ﻪ ﺑ ، ﻫﺮﺣﺎل در ﺣﺪ ﺣﻮﺻﻠﻪ و ﺗﻮا ﻧ ﯾﺶﺑﺮا ﮐﻪ یر ﻢ و ﻗﺪ ﻗﺎﺑﻞ درک ، ﺑﺎﺷﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮد و ﯾﻢ ﯾﺖ درﻧﻬﺎ او ﺳﻌ ﯽﻣ ﯽ ﮐﺮد ﻣﺮا آراﻣﺶ دﻫﺪ و ا ﮔﺮ ﮔ » : ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺪ ﺄ ﮐﺗ ﯿﺘﯽ دﺳﺖ از اداﻣﻪ ﯿﺖ ﻓﻌﺎﻟ ی ﯽ ﻣﺬﻫﺒ د ﺑﺮدار و ﮐﺎر را ﺑﻪ د ﯾﮕﺮان واﮔﺬار ﮐﻨﺪ ، یا ﺧﻄﺮ ﺑﺮ ﮐﻤﺘﺮ ﯿﻠﯽ ﺷﻤﺎ ﺧ ، ﺷﺪه اﺳﺖ زﯾﺮا ﺷﻤﺎ از ﺧﻄﺮ ﻓﺮار ﺧﻮاﻫﯿﺪ ﮐﺮد ﻫﻢ ﯽوﻫﺮﮔ اﯾﻦو ﮐﻪ در دﺻﺪ آزار و ﻗﺘﻞ وﻏﺎرت و ﻣﺤﻮ ﺑﻬﺎﺋﯿ ﺎن ، ﻫﺴﺘﻨﺪ آن ﻗﺪر ﺷﻌﻮر و ﻧﻈﻢ در ﮐﺎرﺷﺎن ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ آﻧﭽﻪ ﻣﯽ ، ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﺘﻮاﻧﻨﺪ اﻧﺠﺎم دﻫﻨﺪ .« و ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻣﯽ » :داد ﻋﻠﺖ ﮔﺮﻓﺘﺎری ﻫﺎ و ﺑﻼﯾﺎ ﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ وارد ﯽﺳﺎدﮔ ،ﺷﻮدﯽﻣ و ﻣﻈﻠﻮﻣ ﯿﺖ ، ﺷﻤﺎﺳﺖ ﻧﻪ ﻫﻮﺷ «. آﻧﻬﺎ یﯿﺎر ﺑﺮای آن ﮐﻪ در ﻓﺮوﺷﮕﺎه در ﻣﻌﺮض دﯾﺪ ﻧﺒﺎﺷﻢ ، در ﮔﻮﺷﻪ ای و ﺑﻪ ﻧﺤﻮی ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ از دﯾﺪ ﻣﺸﺘﺮﯾﺎن و ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ وارد ،ﺷﺪﯽﻣ دور و در اﻣﺎن ﺑﺎﺷﻢ ﯽﻣ ﯽوﻟ ، ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺻﺤﺒﺖ اداﻣﻪ دﻫﻢ . ﺑﺎ ﮔﺬﺷﺖ زﻣﺎن ﻣﺸﺘﺮ ﯽﻫﺎ ﻣی آﻣﺪﻧﺪ و اﻣﮑﺎن ﺣﺮف زدن ﮐﻤﺘﺮ .ﺷﺪﯽﻣ ﯾﮏ ﻇﻬﺮ ﻧﺰد ﺷﺪ و ﻓﮑﺮ ﻧﺎﻫﺎر اﻓ .ﯾﻢ ﺎدﺘ ،ﯾﺰ ﭘﺮو دوﺳﺖ د ﯾﮕﺮم ﻫﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ او ﻗﺮ ﭘﻨﺞ وﺳﯽ ﯾﺐ ﺳﺎل دوﺳﺘﯽ ، داﺷﺘﻢ آﻣﺪ و ﭼﻬﺎر ﻧﻔﺮ ﺗﮑﻤﯿﻞ ﺷﺪﯾﻢ . ﻇﻬﺮ ﻫﻤﺮاه ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﭼﻠﻮ .ﯿﻢ رﻓﺘ ﯽﮐﺒﺎﺑ ﺑﺎ وﺟﻮد ا ﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺘ ﯽ در آن ﺟﺎ ﺻﺮف ﻧﺎﻫﺎر ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﯾﻦا ﯽوﻟ ﺑﺎر ﻃﻌ ﻢ ﻏﺬا را اﺣﺴﺎس ﮐﺮﯽﻧﻤ دم و ﺑﺎ اﺷﺘﻬﺎ ﻧﺎﻫﺎر ﻧﺨﻮردم. ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ دﻟﻢ ﺳﺎﻋﺎت زودﺗﺮ ﺑﮕﺬرد ﺗﺎ ﺷﺐ ﺑﺮﺳﺪ و ﭘ ﯿﺘﯽﮔ ﯿﺶ ﺑﺮﮔﺮدم و ﺑﺎ ﻫﻢ ﺣﺮف ﺑﺰﻧ ﯿﻢ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ی ﺧﻮد را در ﻗﺒﺎل وﺿﻌ ﮐﻪ ﯽ ۱٤