Goriz Nakhasteh

- ﻧﻪ د ﯾﮕﻪ، ﻪ ﭘﺎ  اﻧﺸﺎءاﻟ ﻫﺎﯽﺳﺨﺘ یﻫﻤﻪ ﯾﺎن و دﻟﻬﺮه ﻫﺎﺳﺖ. ﻫﻤﻪ ﭼ ﯿﺰ ﺗﻤﺎم ﺷﺪ و دﻗﺎ ﯾﮕﺮ د ﯾﻘﯽ یرو آﺳﻤﺎن ﻫﺴﺘ .ﯿﻢ ﯽوﻟ ﹰ دﻗﺎ واﻗﻌﺎ ﯾﻘﯽ ﺑﻌﺪ رو ی آﺳﻤﺎن ﻧﺒﻮد . ﯾﻢ ﺟﺎﯾﺶ از ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﻤﯽ ﺣﺮﮐﺖ ﻫﻨﻮز ﮐﻪ اﯾﻦ ﻣﺜﻞ ﮐﺮد؛ ﭘﺎﯾﺎن زﻣﺎن اﺿﻄﺮاب ﻧﺮﺳﯿﺪه ﺑﺎ . ﺑﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ وﺟﻮد درﻫﺎی و ﺑﻮد، ﺷﺪه ﺑﺴﺘﻪ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ در ﮐﻪ ﺑﻮد ﻣﻌﻠﻮم اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺴﺎﻓﺮی ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ، ﺣﺘﯽ ﻣﻮﺗﻮر را ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ روﺷﻦ ﻧﮑﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺎ . ﻟﺤﻈﻪ ﻣﯽ را ﻫﺎ ﺗﺎ ﺷﻤﺮدﯾﻢ آن ﯿﻦ آﻫﻨ ی ﭘﺮﻧﺪه از ﺟﺎ ﮐﻨﺪه ﺷﻮد، و ﺑﺮا ﯾﺶآﺳﺎ ی ﺧﺎﻃﺮ، از ورا ی اﺑﺮﻫﺎ و ﻓﻀﺎ ی آﺳﻤﺎن، دور ﺷﺪن از ﮐﺮاﭼ ﯽ و ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن را ﺑﺒ ﯿﻨﯿﻢ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﺮﻧﺪه ی ﺧﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺟﺎ ﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﺸﺴﺘﻪ دل ﺑﺴ ﺘﻪ! ﻧﺎ ﮔﻬﺎن د ﯾﺪم در ورود ﯿﻤﺎ ﻫﻮاﭘ ی ﺑﺎز ﺷﺪ. دﻟﻢ ﻓﺮو ر ﯾﺨﺖ ﯿﺮﻋﺎدی ﻏ ﯾﻦ. ا ﺑﻮدن را در ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ وﺿﻌﻤﺎن ﻣ داﻧﺴﺘﻢ، ﯽ و در اﻧﺘﻈﺎر ﺑﻮدم ﮐﻪ ﭘﻠ ﯿﺲ ﻓﺮودﮔﺎه ﺑﻪ داﺧﻞ ﻫﻮاﭘ ﯽوﻟ ﯿﺎﯾﺪ، ﺑ ﯿﻤﺎ ی دو ﻧﻔﺮ ﮐﻪ وارد ﺷﺪﻧﺪ، ﻟﺒﺎس ﯿﺪﺳﻔ یﻫﺎ و ﺑﻠﻮز ﻧﺎرﻧﺠ ﯽ رﻧﮓ داﺷﺘﻨﺪ و ﭼﺸﻢ ﯽآﺑ یﻫﺎ ﺣﺎل ﺧﻮش . ﯾﯽﻃﻼ ی و ﻣﻮﻫﺎ ﺷﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﭘﻠﯿﺲ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن ﻧﯿﺴﺘﻨﺪ . دﺳﺘﮕﺎه ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺣﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﺮدﻧﺪ، ﺑﻪ ﻣﺎ اﻃﻤﯿﻨﺎن ﻣﯽ ﺑﺨﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻫﺴﺖ، در ارﺗﺒﺎط ﺑﺎ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎﺳﺖ. ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺑﻌﺪ از ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮﺗﻮر ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ روﺷﻦ ﺷﺪ و رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ در آﺳﻤﺎن ﺑﻮدﯾﻢ. ۲۳۲