Goriz Nakhasteh

- ﯿﻦ؟ ﻫﻤ - ﺶﯾ ﺻﺎﺑﻮن، ر ﺗﺮاش، ﺣﻮﻟﻪ. ﯽ ﻧﮕﺎﻫ از ﺳﺮ اﻋﺘﻤﺎد ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ آن ﻫﺎ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﺑﮕ ﯿﺮﯾﻢ و ﺑﻪ دﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺮو ﯾﻢ . ﻣﺎ ﮐﻪ داﻧﺴﺘﯿﻢ ﯽﻧﻤ ﺑﺎ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد، اﻣﺮش را اﻃﺎﻋﺖ ﮐﺮد ﯾﻢ . در را ﺑﺎز ﮐﺮد. ﮔ ﻓﺮاﻣﺮز و ﯿﺘﯽ ﻋﺒﻮر ﮐﺮده، ﺧﺎرج ﺷﺪﻧﺪ، وﻟ ﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ او ﺗﻌﺎرف ﮐﺮدم و ﭘﺲ از او از در ﺧﺎرج ﺷﺪم. ﭼﻨﺪ ﻗﺪم آن ﻃﺮف ﺗﺮ، ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ا ﯽرﻧﮕ ﯿﺎهﺳ ﯾﺴﺘﺎده ﺑﻮد. ﺻﻨﺪوق ﻋﻘﺐ را ﺑﺎز ﮐﺮد و ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺳﺎ ک ﻫﺎ را درون آن ﺑﮕﺬار و ﯿﺘﯽ . ﮔ ﯾﻢ ﻓﺮاﻣﺮز در ﺻﻨﺪﻟ ﯽ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ ﹺ ﺟﻠﻮ را ﺑﺎز ﮐﺮدم ﺟﺎ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﺧﻮدش ﻫﻢ رﻓﺖ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺖ. در ﺗﺎ در ﺻﻨﺪﻟ ﯽ ﮐﻨﺎرش ﺑﻨﺸ ﯿﻨﻢ . ﺑﺎ اﺷﺎره ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺎن ﻋﻘﺐ و ﮐﻨﺎر دﺳﺖ آن دوﺗﺎ . ﯿﻨﻢ ﺑﻨﺸ ﯾﮕﺮ د ی ﻧﺎراﺣﺖ از ﮐﺎر ی ﮐﻪ ﮐﺮده ﺑﻮدم، در را ﺑﺴﺘﻢ و رو ی ﯽﺻﻨﺪﻟ ﻋﻘﺐ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ی ﮐﻨﺎر ﻫﻢ ﻧﺸﺴﺘ .ﯿﻢ ﻣﻮﺗﻮر ﯿﻦ ﻣﺎﺷ را روﺷﻦ ﮐﺮد. ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ اﻧﺘﻈﺎر ﺣﺮﮐﺖ ﻣﺎﺷ ﯿﻦ را داﺷﺘ ﯽوﻟ ﯿﻢ، او ﺧﻮﻧﺴﺮد و ﺑ ﺗﻔﺎوتﯽ ﭘﺸﺖ ﻓﺮﻣﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ و ﺻﻨﺪﻟ ﯽ ﮐﻨﺎر دﺳﺘﺶ ﺧﺎﻟ ﯽ ﺑﻮد. ﻫﻮا ﺳﺮد و اﺑﺮ ی ﺑﻮد. ﺑﺨﺎر ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ی را روﺷﻦ ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻫﻤ ﯿﻦ ﮐﻪ از ﻓﺮودﮔﺎه ﺧﺎرج ﺷﺪ یﻧﻮر ﯾﻢ، از اﻣ ﯿﺪ ﺑﺮ دﻟﻤﺎن آﻣﺪه ﺑﻮد. - :ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ﻓﺮاﻣﺮز - ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ، ﮐﺠﺎ ﻣ رﯾﻢ؟ ﯽ - ﮐﻪ ا  ﻓﻌﻼ ﯾﻨﺠﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ . ﯾﻢا ﺑﻌﺪ از ده دﻗ ﯿﻘﻪ ﯿﺲﭘﻠ ﯽ، ﻣﻌﻄﻠ ﻣﺮد ﻫﻢ ﭘ ﯿﺪاﯾﺶ وﺷﺪ در ﺻﻨﺪﻟ ﯽ ﺟﻠﻮ ﻧﺸﺴﺖ. ﺑﺎ ﮐﺖ ﻣﺨﻤﻞ ﯿﺮاﻫﻦ و ﭘ یا ﻗﻬﻮه یﺑﺎز ﯾﻘﻪ ﮐﻪ او را از اﺑﻬﺖ ﭘﻠ ﯿﺲ ﺑﻮدن ﻣ اﻧﺪاﺧﺖ، ﯽ یﺟﺪ یﯿﺎﻓﻪ و ﻗ و ﻣﺼﻤﻢ ک ﯿﺪ ﻧﮑﻨ ﯾﺎل اﺟﺎزه ی ورود ﺑﻪ داﻧﻤﺎرک ﭘ ﻫﻨﻮز . ﯾﺪا ﮐﺮده ﯿﺪا ﭘﺎﺳﭙﻮرت ﻣﻬﺮ ﻫﺎﯾﺘﺎن اﺟﺎزه ی ورود ﻧﺨﻮرده ﯿﯿﺮ ﺗﻐ ﯿﺰﭼ ﯿﭻ و ﻫ ﻧﮑﺮده اﺳﺖ. دار ﯾﻢ ﺷﻤﺎ را ﺑﻪ اداره . ﺑﺮﯾﻢﯽﻣ یﻣﺮﮐﺰ ی - ﻧﻤﺎ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﯽﻣﺎ ﻣ ﯾﻨﺪﮔﺎن ﺑﻬﺎﺋﯽ یﺟﺎﻣﻌﻪ داﻧﻤﺎرک را ﻫﻢ ﺑﺒﯿﻨﻢ. - آن ﻫﺎ ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﻫﺴﺘﻨﺪ، وﻟﯽ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺴﻠﻢ ﯿﺲ ﯾر ﻫﻤﺎن ﺣﺮف اوﻟﺶ را ﺧﻮاﻫﺪ زد. - ﻣﺎ ﻫﻢ ﯾﮏ راه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻧﺪارﯾﻢ، و آن اﯾﻦ ﮐﻪ در داﻧﻤﺎرک ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ. ﺣﻮﺻﻠﻪ ﯽﺑ و ﻧﺎراﺿ ﯽ از اﺻﺮار و ﮔﯽﺪﻧد ﯾﮏ ﻣﻦ در ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻔﺖ: - ١٧ . Take it easy از اﯾﻦ ﺣﺮﻓﺶ ﺧﻮﺷﻢ ﻧﯿﺎﻣﺪ، و دﯾﮕﺮ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﺰدم و ﺳﺎ ﮐﺖ ﻣﺎﻧﺪم و ﺣﺎﻟﺖ ﻗﻬﺮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﮔﯿﺘﯽ ﺑﯽ  ﻫﻢ ﮐﻪ اﺻﻮﻻ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﺑﻮد، ازﮔﻔﺘﮕﻮی زﯾﺎد ﻣﻦ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﻧﺎﺧﺸﻨﻮد ﺑﻮد. ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻓﺮاﻣﺮز ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﺗﺎ اداره ی ﻣﺮﮐﺰی آن ﻫﺎ ﺑﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪاﻣﺸﺎن ﻫﻢ ﺻﺤﺒﺖ ﻧﺸﻮﯾﻢ. ﮐﻤﺘﺮ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﻣﻌ ﻬﻮد رﺳﯿﺪﯾﻢ. ﺑﺎ ﺳﻔﺮﻫﺎی ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﮐﭙﻨﻬﺎ ک و ﻫﻮای ﮔﺮﻓﺘﻪ و ﺑﺎراﻧﯽ آن روز، دﯾﺪار ﺧﯿﺎﺑﺎن ﻫﺎی ﻣﺤﻞ ﻋﺒﻮر ۱۷ ﺳﺨﺖ ﻧﮕ . ﯿﺮﯾﺪ ۲٤۱