Goriz Nakhasteh

- ﻧﻤﯽ داﻧﻢ ﻓﺮدا از ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺧﻮاﻫﺪ ﭘﺮﺳﯿﺪ، وﻟﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت، ﺑﺎﯾﺪ ﺒﻪﺟﻨ ی ﺗﺸﺮﯾﻔﺎﺗﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. آن وﻗﺖ ﺗﺎزه ﯾﺎدﻣﺎن آﻣﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﺪ ﺣﺎل ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را ﺑﭙﺮﺳ . ﯿﻢ رﺳﻢ ﺑﻪ و ﮐﻨﺎن ﺷﻮﺧﯽ دوران ﺟﻮاﻧﯽ، ﻓﺮﯾﺪون : ﮔﻔﺖ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺧﻄﺎب - ﯿﮕﻮری ﺟ ، ﭼﻄﻮری؟ دﯾﮕﺮ از آن ﻟﺤﻈﻪ اﺣﺴﺎس آراﻣﺶ ﮐﺮدم، و ﺳﺒﮏ از ﻫﻤﻪ ی ﻗﯿﺪﻫﺎ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ و ﺷﻮﺧﯽ ﭘﺮداﺧﺘﻢ. ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﻧﺸﺎط ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺑﻮد و د ر ﺧﻨﺪه ﻫﺎ و ﺷﻮﺧﯽ ﻫﺎ ﻣﺸﺎرﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﺮد. در ﺻﻮرت و ﭼﺸﻤﺎن ﻫﻢ ﻓﺮاﻣﺮز اﺛﺮ وﺟﺪ و ﺳﺮور د ﯽﻣ ﯾﺪه ﺷﺪ، و ﺧﻮدش ﻫﻢ ﮔﻬﮕﺎه ﺗﮏ ﻣﻀﺮا ﻣﺴﯿﺮ از. زدﯽﻣ ﯽﯾﻫﺎب زﯾﺒﺎﯾﯽ ﮔﺬﺷﺘﯿﻢ . ﺗﻤﯿﺰ ﺷﻬﺮ ﮐﭙﻨﻬﺎ ک اﻃﺮاف و آن ﹰ ﺑﻬﺸﺖ ﭼﻮن واﻗﻌﺎ اﺳﺖ و ی ﻫﺮﮔﻮﺷﻪ آن ﺳﺮﺳﺒﺰ و ﺗﻤ ﯿﺰ . ﺑﺎ وﺟﻮد اﺑﺮ و ﺑﺎران، ﺟﻠﻮه و ز ﯾﺒﺎﯾﯽ ﯽ ﺷﮕﻔﺘ دارد. وﻗﺘ ﯽ آﻓﺘﺎب ﺑﺘﺎﺑﺪ، ﺑﻪ از ﯾﻘﯿﻦ ﺗﻤﯿﺰﺗﺮﯾﻦ ﺷﻬﺮﻫﺎ ی اروﭘﺎﺳﺖ. ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ی ﻗﺸﻨﮓ ﻓﺮﯾﺪون و ﺧﺎﻧﻤﺶ رﺳﯿﺪﯾﻢ. از ﻣﺎﺷﯿﻦ ﭘﯿﺎده ﺷﺪﯾﻢ. ﺳﺎﻋﺖ ﯾﮏ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﺑﻮد. ﻓﺮﯾﺪون ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺘﺮ اﺳﺖ ﻗﺪری رﻓﻊ ﺧﺴﺘﮕﯽ ﮐﻨﯿﻢ و ﭘﺲ از اﺳﺘﺤﻤﺎم و اﺳﺘﺮاﺣﺖ، ﻣﻔﺼﻞ دﯾﺪار و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﻨﯿﻢ. وﻗﺘﯽ زﻣﺎن ا ﺳﺘﺮاﺣﺖ ﮔﺬﺷﺖ و ﺑﻪ ﺳﺎﻟﻦ آﻣﺪﯾﻢ، و ﺑﺎ اﺳﺘﻘﺒﺎل ﭘﺮ از ﻣﻬﺮ ﺷﻤﯽ ، ﻫﻤﺴﺮ ﻓﺮﯾﺪون، ﻣﻮاﺟﻪ ﺷﺪﯾﻢ. ﺗﻤﺎم ﺻﻮرﺗﺶ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯾﺪ و ﺑﻪ ﻣﺎ ﺗﺒﺮﯾﮏ ورود ﻣﯽ ﮔﻔﺖ. ﺑﺎ دﻧﯿﺎﯾﯽ از ﺻﻔﺎ از اﯾﻦ ﮐﻪ از ﺟﻬﻨﻢ ﭘﺮ ﺑﻼ رﻫﺎ ﺷﺪه و ﺳﺎﻟﻢ ﺑﻪ آن ﻧﻘﻄﻪ ی اﻣﻦ رﺳﯿﺪه ﺑﻮدﯾﻢ، ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ اﻇﻬﺎراﺗﯽ ﻣﯽ ﮐﺮد. ﻫﺮ دو آن ﻫﺎ از ﻣﺎ ﻣ ﺑﺮا ﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﯽ ﯿﻢ، ﮐﻨ ﯾﻒﺗﻌﺮ ﯾﺸﺎن و ﻣﺎ ﮐﻪ ﭘﺮ از ﺣﮑﺎ ﻣﯽ. ﯾﻢ ﺑﻮد ﯾﺖ ﺧﻮاﺳﺘﯿﻢ آﻧﭽﻪ را ﺑﺮ ﻣﺎ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺎ ﻫﻢ و ﯾﮑﺠﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن ﺑﯿﺎورﯾﻢ. ﯽﺳﺎﻋﺘ ﺑﻌﺪ دو ﻋﺰ ﻧﺎزﻧ ﯾﺰ ﯿﻦ، ﻓﺮزﻧﺪان دﻟﺒﻨﺪ و ز آن ﯾﺒﺎی ﯾﺮا ﻫﺎ، ﺳﺮ دﺧﺘﺮک ﺷ ﯿﺮﯾﻦ و ﺳﺎﻟﻪ ﺳﯿﺰده ﻧﯿﻠﻮﻓﺮ زﯾﺒﺎی ﻫﻔﺖ ﺳﺎ ﻟﻪ از ﻣﺪرﺳﻪ آﻣﺪﻧﺪ ی و ﺷﺎد و ﺳﺮور ﻣﺤ ﯿﻂ را ﺑﻪ اوج رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ. رو ی ﻣﺎﻫﺸﺎن را ﺑﻮﺳﻪ زد ﯾﻢ و اﺷﮏ ﺷﻮق ﺑﻪ ﭼﺸﻢ آورد ﯾﻢ . ﺗﺎ د ﯾﺮ وﻗﺖ ﺷﺐ در ﮐﻨﺎر آن ﻋﺰ ﯾﺰان ﺑﻪ ﺷﻮر و ﺷﻮق و ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮔﺬﺷﺖ. ﯽوﻗﺘ راﺟﻊ ﺑﻪ روز ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺑﻪ اداره ﯿﺲﭘﻠ ی ﻣﻬﺎﺟﺮت ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨ ﯿﻢ ﯾﻢ، زدﯽ ﺣﺮف ﻣ ﻣﺎ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﯾﺎدﻣﺎن آﻣﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ ﺷﺐ ﻗﺒﻞ ﺑﺪﺗﺮ ﯾﻦﺗﺮ و ﺗﻠﺦ ﯾﻦ و ﻫﻮﻟﻨﺎ ک ﯾﻦﺗﺮ ﻟﺤﻈﻪ یﻫﺎ ﺳﻔﺮ ﭘﺎ ﮐﺴﺘﺎن را ﮔﺬراﻧﺪه ﯾﻢ ﺑﻮد . ﺣﺎﻻ ﺷﺎدﻣﺎﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺎ ﺑﯿﺴﺖ ﭼﻬﺎر و ﺳﺎﻋﺖ اﺧﺘﻼف زﻣﺎﻧﯽ، از ﻗﻠﺐ ﺷﻬﺮی در ﯾﮏ ﻣﻤﻠﮑﺖ ی ﻣﺎﻧﺪه ﻋﻘﺐ آﺳﯿﺎﯾﯽ، ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺘﺨﺖ زﯾﺒﺎﺗﺮﯾﻦ و ﻣﺮﻓﻪ ﺗﺮﯾﻦ و ﺷﺎﯾﺪ ﻣﺘﻤﺪن ﺗﺮﯾﻦ ﮐﺸﻮر اروﭘﺎﯾﯽ آﻣﺪه و در ﺟﻮار دوﺳﺘﺎن ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻤﺎن ﺑﻮدﯾﻢ. ﺷﺐ ﭘﯿﺶ ﻫﻤﻪ ﺑﯿﻢ ﺑﻮد و اﻣﺸﺐ ﺗﻤﺎم اﻣﯿﺪ. ﻓﺮﯾﺪون و ﺷﻤﯽ ی ﺷﻤﺎره ﺗﻠﻔﻦ ﻣﻨﯿﺐ و ﺑﭽﻪ ﻫﺎ را ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﻣﺎ ﺑﺎ آن ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﯾﻢ. دﻟﺸﺎن ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺖ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ی دﯾﺪار ﺑﺎ ﻣﺎ ﺣﺮف ﺑﺰﻧﻨﺪ و ﺣﺮف ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ. ۲٤٤