Goriz Nakhasteh

- ﭘﺪر، ﻣﺎدر ﺧﻮاﻫﺮ، ﺑﺮادر و اﻗﻮام. - ﭼﻨﺪ وﻗﺖ اﺳﺖ در داﻧﻤﺎرک ﻣﻘ ﯿﺪ؟ ﻫﺴﺘ ﯿﻢ - ﺳﻪ روز. - ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ ﯿﺪ؟ - ﻣﻨﺰل دوﺳﺘ . ﯾﮏﻧﺰد ﯽ ﺗﻤﺎم ا ﯾﻦ ﺳﺆاﻻت را ﺑﺎ ﺑ اﻋﺘﻨﺎﯾﯽ ﯽ و ﻣﺜﻞ ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﯾﮏ از ﻣﺎ ﻣ آﻧﭽﻪ از. ﮐﺮدﯽ ﻫﯿﭻ ﺷﻨﯿﺪ ﻣﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮی در ﻧﻤﯽ دﯾﺪه ﺻﻮرﺗﺶ ﺷﺪ. ﻣﺜﻞ ا ﯾﻦ ﮐﻪ از ﻗﺒﻞ ﻣ داﻧﺴﺖ ﯽ ﺑﻪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﺑﮕﻮ ﯾﺪ و ﮔﻔﺖ: - ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﻤ اﻣﺮ ﯾﺰایو ﺗﻮاﻧﯿﻢ ﯽ آﻧﭽﻪ ﺑﺎ . ﯿﻢ ﺑﺪﻫ ﯾﮑﺎ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﮔﻔﺘﻪ و اﯾﺪ، ﻗﺼﺪﺗﺎن اﻗﺎﻣﺖ در اﻣﺮﯾﮑﺎﺳﺖ . ﻣﻦ و ﻓﺮ ﯾﺪون ﻟﺤﻈﻪ ﯿﺪ ﻧﺎاﻣ یا و ﻧﮕﺮان ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﮕﺎه ﮐﺮد . ﯾﻢ ﻓﺮﯾﺪون : ﮔﻔﺖ او ﺑﻪ ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ - ا ﻫﺎ ﯾﻦا ﯾﻨﺠﺎ ﻣﻮﻗﺖ و ﻣﻬﻤﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺳﻪ ﺳﺎل اﺳﺖ ﺑﭽﻪ را ﻧﺪ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ اﻧﺪ ﯾﺪه و ﺗﻘﺎﺿﺎ ی رﻓﺘﻦ آن ﯿﻞ ﻫﺎ ﺑﻪ دﻟ ﻣﻼﻗﺎت ﺑﭽﻪ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ اﺳﺖ. آن ﺧﺎﻧﻢ ﺧﻮﻧﺴﺮد و ﻗﺪر ادﺑﺎﻧﻪ ﯽﺑ ی آﻧﭽﻪ دﻓﻌ یﻪ ﭘﯿﺶ ﮔﻔﺘﻪ ﺑﻮد، ﺑﺪون ﮐﻼﻣﯽ ﮐﻢ و زﯾﺎد، ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﻮاری ﮔﺬاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺗﮑﺮار ﮐﺮد؛ و ﺑﺮای آن ﮐﻪ رﻓﻊ زﺣﻤﺖ ﮐﻨﺪ، ﻣﻬﺮی ﺑﻪ ﭘﺎﺳﭙﻮرﺗﻤﺎن زد و آن را ﺑﻪ دﺳﺘﻤﺎن داد و ﮔﻔﺖ : » ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ ﯾﮏ ﺳﺎل دﯾﮕﺮ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﯿﺪ ﺗﻘﺎﺿﺎی وﯾﺰای اﻣﺮﯾﮑﺎ ﺑﮑﻨﯿﺪ ﺑﻪ «. اﻋﺘﺮاض، وﻟﯽ ﺑﺎ ﻟﺤﻨﯽ ﻣﺘﻀﺮﻋﺎﻧﻪ و ﻣﺆدﺑﺎﻧﻪ از او درﺧﻮاﺳﺖ ﮐﺮدﯾﻢ وﺿﻊ ﻣﺎ را در ﻧﻈﺮ ﺑﮕﯿﺮد، وﻟﯽ او ﺑﯽ اﻋﺘﻨﺎ اﺷﺎره ﮐﺮد ﮐﻪ از ﻣﻘﺎﺑﻞ ﮔﯿﺸﻪ دور ﺷﻮﯾﻢ و ﻣﺎﻧﻊ رﺳﯿﺪﮔﯽ ﺑﻪ ﺗﻘﺎﺿﺎی ﻧﻔﺮ ﺑﻌﺪی ﻧﮕﺮدﯾﻢ. یﻗﺪر ﯽ و ﺷﻤ ﯿﺘﯽﮔ دورﺗﺮ ﺑﻪ ﻣﺎ ﻧﮕﺎه ﻣ از. ﮐﺮدﻧﺪ ﯽ اﺷﺎره ی ﻣﺎ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻋﺪم ﺗﻮﻓ ﻣﺎن ﯿﻖ ﺷﺪﻧﺪ و وﻗﺘ ﯽ ﺷﺮح ﮔﻔﺘﮕﻮ را ﺷﻨ ﯿﺪﻧﺪ ﻫﺮ دو ﺑﻪ ﺧﺸﻢ آﻣﺪﻧﺪ. ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮدم ، و از ا ﯾﻦ ﻬﺮ ﮐﺬا  ﮐﻪ ﺑﺎ آن ﻣ ﯾﯽ ﯽ ﻣﺸﮑﻠ ﺑﺮ ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺎن اﺿﺎﻓﻪ ﺷﺪه، ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻓﺮو رﻓﺘﻢ. ﺷﺎد ی و ﺑﺬﻟﻪ ﮔﻮ  ﯾﯽ دو ﺳﻪ روز ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﺎر د ﯾﮏ ﯾﮕﺮ ﯽﺑ رﻧﮓ ﺷﺪ. ﻓﺮ ﯾﺪون ﻫﻢ ﮐﻪ از ﺟﺮ ﯾﺎن ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻮد، و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺮاﻧ ﯽ ﻣﺎ ﺑﻮد، ﺑﺮا و ﯿﻪ روﺣ ﯿﯿﺮ ﺗﻐ ی ی ﺣﺎل و ﻫﻮا ﻣﺎ ﮔﻔﺖ: - ﯿﮕﻮری ﺟ ﻫﺎ، ﭘﯿﺶ ﺧﻮدﻣﺎن ﻣﯽ ﻣﺎﻧﯿﺪ. -  ﻣﺜﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ ﻋﻤﻼ دارد اﯾﻦ ﻃﻮر ﻣﯽ .ﻮدﺷ - ﭼﻪ ﺑﻬﺘﺮ! و ﺑﻌﺪ ﮔﻔﺖ: - ﯾﻊ وﻗﺎ ﯿﻢ ﺗﺴﻠ ﯾﺪ ﻧﺒﺎ ﻪ ﻫﻤﻪ ﭼ  ﺷﺪ. اﻧﺸﺎءاﻟ روﺑﻪ ﯿﺰ راه ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﻣﺘﻔﮑﺮ و ﭘﺮ ﯾﺸﺎن ﺧﺎﻃﺮ، از ﺳﻔﺎرت ﺧﺎرج ﺷﺪ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ وﻗﺘﯽ . ﯾﻢ رﺳﯿﺪﯾﻢ، ﺑﺎﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ی اﺧﺘﻼف ﺳﺎﻋﺖ داﻧﻤﺎرک و اﻣﺮ ﺑﻪ ﻣﻨ ﯾﮑﺎ، ﯿﺐ ﺗﻠﻔﻦ زد ﯾﻢ و ﺷﺮح واﻗﻌﻪ را داد ﯾﻢ . ﮔﻔﺖ ﻣﻬﻢ ﻧ ﯿﺴﺖ و ﺑﺎز ﺑﺎ ﻣﺎ ﺗﻤﺎس ﺧﻮاﻫﺪ ﮔﺮﻓﺖ. ۲٤۸