Goriz Nakhasteh

ﯽ ﭘﻨﺎﻫ ﻣﻮﻗﺖ ﻣ ﯿﻢ داﺷﺘ ﯿﺪ و اﻣ ﯾﺎﺑﯿﻢ ﯽ ﺑﻪ زﻧﺪﮔ ﯽ آرام و ﮐﻢ دردﺳﺮ ی در ﮐﺸﻮر ﯾﮕﺮ، د ی ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﻣﺸﮑﻼت ﻧﺎﺷ ﯽ از ﺗﻨﮕﻨﺎﻫﺎ ﯽﻣﺎﻟ ی و ﺣﻀﻮر در ﮐﺸﻮر ﯾﺐﻏﺮ ی ﺑﺎ ﻓﺮﻫﻨﮕ ﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﻧ ﯿﺰ آﮔﺎه ﺑﻮد . ﯾﻢ ﻧﮑﺸ ﯽﻃﻮﻟ اﻣﺮ ﯾﺰای ﮐﻪ و ﯿﺪ . ﯿﺪ رﺳ ﯾﮑﺎ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺖﺑﻠﯿ ﺧﺮﯾﺪ ﻓﺮاﻫﻢ آﻣﺪ. ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﻗﺒﻞ ازﺳﻔﺮ، از ﻋﺰ ﯾﺰان ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻤﺎن ﻓﺮﯾﺪون و ﺷﻤﯽ ﺑﺎ ﺟﻤﻼﺗﯽ – اﻟﺒﺘﻪ ﻧﻪ در ﺧﻮر آن ﻫﺎ و ﺑﺎ دﻟ ﯽ ﺳﺮﺷﺎر ازﺳﭙﺎس ﺗﺸﮑﺮ ﯾﻢ ﮐﺮد . ﺑﺎ ﻣﺤﺒﺖ و ﻣﻬﺮ ﻣﺪاﻣﺸﺎن ﻣﺎ را ﺗﺎ ﻓﺮودﮔﺎه ﯽ ﻫﻤﺮاﻫ ﮐﺮدﻧﺪ. در آﺧﺮ آن ﯾﻖدﻗﺎ ﯾﻦ ﻫﺎ را در آﻏﻮش ﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘ و وداع ﮔﻔﺘ . ﯿﻢ ﭘﺲ از ورود ﺑﻪ ﻓﺮودﮔﺎه ﻧ ﯿﻮﯾﻮرک (J.F.K) و ﮔﺬراﻧﺪن ﺗﺸﺮ ﯾﻔﺎت، ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺧﺮوج، ﻣﺄﻣﻮر ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ در ﻓﺮودﮔﺎه، ﺑﺎ داﻧﺴﺘﻦ ﻧﻮع و ﯾﺮاﻧﯽ و ا ﯾﺰا ﺑﻮدن ﻣﺎ، ﺿﻤﻦ ﺧﻮﺷﺎﻣﺪ ﮔﻮ :ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ﯾﯽ - ﭼﮕﻮﻧﻪ از ا ﯾﺮان ﯾﺪ ﺧﺎرج ﺷﺪ و ﺑﻪ ا رﺳ ﯾﻨﺠﺎ ﯿﺪﯾﺪ؟ ﺑﻪ او ﮔﻔﺘﻢ: - . It is a long story ٢١ ﻟﺒﺨﻨﺪی ﻣﻬﺮآﻣﯿﺰ ﺑﻪ ﭼﻬﺮه آورد و ﻣﺎ را اﺟﺎزه ی ﺧﺮوج از ﻓﺮودﮔﺎه داد. ﺣﮑﺎﯾﺖ را ﺑﺮای او ﻧﮕﻔﺘﻢ وﻟﯽ ﺑﺮای ﺧﻮد و ﺷﻤﺎ ﻣﻔﺼﻞ ﻧﻮﺷﺘﻢ. ﺑﺎ ﺳﭙﺎس از ﻫﻤﻪ ی ﯾﺎران و ﻫﻤﺮاﻫﺎن از اﺑﺘﺪا ﺗﺎ آ ﻣﺮﯾﮑﺎ. آﻣﺮﯾﮑﺎ ﻗﺼﻪ ای دﯾﮕﺮ، و اﯾﻦ ﺑﺎر آﻏﺎز ی از ﭘﺎﯾﺎن! ۲۱ ﯾﻦا ﻗﺼﻪ ﺳﺮ دراز . دارد ۲٥٥