Goriz Nakhasteh

اﺧ ﺘﻔﺎی ﻣﻦ ﺑﮑﻨﺪ . ﮔﻔﺖ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﯽ در ﺷﻬﺮﺳﺘﺎﻧﯽ ،  ﻣﺜﻼ ﮔﺮﮔﺎن ﺑﻪ ﻣﺎ ﻣﻨﺰل ﺑﺪﻫﺪ و ﯽﺣﺘ در ﺻﻮرت یﯿﻠﻪ وﺳ ، رتوﺿﺮ ﻓﺮار از ا ﺑﺮا را ﯾﺮان ﯾﻤﺎن ﻓﺮاﻫﻢ آورد . ﺣﺴﻦ ﻣﺴﻠﻤﺎن ﺑﻮد و دوﺳﺘ  ﯽ ﻋﻤﯿﻘﯽ ﺑﺎ ﻫﻢ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ وﻟﯽ ، اﻧﺴﺎﻧﯽ واﻻ ﺑﻮد و » : ﮔﻔﺖ ﻣﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺪ ؛ ﯾﻮﻧﻢ ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ دارم و ﮐﺎر ی ﻫﻢ ﺑﻪ اﻋﺘﻘﺎدات ﻣﺬﻫﺒ . ارم ﻧﺪ ﺷﻤﺎ ﯽ آﻧﭽﻪ ﺑﺮا ی ﻣﻦ ﻣﺴﻠﻢ اﺳﺖ ، مﺷﺮﯽﺑ ﯾﻦا ی ﺧﻮﻧﺨﻮار ﻫﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻫ ﯿﭻ ﮐﺲ رﺣﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﻫﺮﮐﺲ را ﺑﻪ ﭼﻨﮓ ﺑ ﯿﺎورﻧﺪ ، ﯾﺎ ﺑﯽ ر ﮔﻨﺎﻫﮑﺎ ﮔﻨﺎه ﺑﻪ ﮔﻠﻮﻟﻪ ﺑﻨﺪﻧﺪ ﯽﻣ .« آن روز ﺑﺎ رو ی ﺑﺎز و ﻣﺼﻤﻢ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﻌ یﺘﻔﺎﺧدر ا ﯽ ﺧﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ، و در ﺻﻮرت ، ﻟﺰوم ﺑﻪ او ﭘﻨﺎه ﺒﺮم ﺑ ﺗﺎ ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻢ را از ﻫﺮ ﮔﺰﻧﺪ ،ی ﺑﺎ اﻃﻤ ، ﯿﻨﺎن ﻣﺤﻔﻮظ ﻧﮕﺎه .ددار ﺻﻮرت او و ﮐﻠﻤﺎت آن روزش ﻫﻤﻪ ﺟﺎن ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ. ﯽﻣ ﺣﺎﻻ ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﻧﺰد ﺣﺴ ﺑﻪ ﮔ . ﻦ ﺑﺮوم : ﮔﻔﺘﻢ ﯿﺘﯽ - ﻣﯽﭼﻪ ؟ﻢﯿ ﺧﻮاﻫﯿﻢ ﺑﮑﻨ ﯿﺪ ﻧﺎاﻣ و در ﻋ ﯿﻢ ﺗﺴﻠ ﺑﺎ ﺣﺎل ﯿﻦ : ﮔﻔﺖ و رﺿﺎ - دﯽﻧﻤ اﻧﻢ ﭼﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ ﯽوﻟ ، ﮐﺮد ﯾﺪ ﺗﻮ ﻧﺒﺎ ﯾﺪ از ﺧﺎﻧﻪ ﺑ در ﻫﻢ آن ،یﺑﺮو ﯿﺮون روز روﺷﻦ . - ﹸ ﺧ ﺐ، ا ﮔﺮ ﻻزم ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺎری ﮐﺮد، ﻧﺎﭼﺎرم از ﺧﺎﻧﻪ ﺑﯿﺮون ﺑﺮوم. ﺧﯿﺎل ﻫﻢ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﻻ ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻣﺎ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﯿﻢ و ﻫﻤﻪ ﺟﺎ در ﺗﻌﻘﯿﺐ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ. زن داﯾﯽ از ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﻣﺎ ﻓﻬﻤﯿﺪ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻗﺼﺪ دارم از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮم و ﮔﻔﺖ : - ﺗﻮاﻧﻢ ﮐﺎر ﯽﻣﻣﻦ ﯾﺎآ ی اﻧﺠﺎم دﻫﻢ ؟ ﺑﺮوم ﯽﮐﺴ ﯿﺶﭘ ؟ ﺑﺎ اﺻﺮار ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ ﯿﺘﯽ ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﮔ از ﺧﺮوج ﻣﻦ ﻧﺎراﺣﺖ اﺳﺖ ، ﺧﻮدش دﻧﺒﺎل ﮐﺎرﻫﺎ ﻣﺎن ﺑﺮود ی . از او ﺗﺸﮑﺮ ؛ ﮐﺮدم ﻟﺒﺎﺳﻢ را ﭘﻮﺷﯿﺪم ؛ ﮐﻼه ﻪ ﺑ ﺳﺮ ﮔﺬاﺷﺘﻢ و » ﻫ  ﻞ ﻣ  ﹶ ﻦ ﻣ ﻔ  ..«. جﺮ را ﭼﻨﺪ ﺑﺎر زﯾﺮ ﻟﺐ زﻣﺰﻣﻪ ﮐﺮدم و از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪم . ﮔﯿﺘﯽ ﺑﺎ ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﻣﻦ ﺧﻮ ا ﺳﺖ ﮐﻪ زود ﺑﺮﮔﺮدم . ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﺣﺴﻦ رﺳ . ﯿﺪم ﯽﺳﺎﻋﺘ ﻣﻨﺘﻈﺮ ﺷﺪم ﺗﺎ آﻣﺪ . ﭼﻘﺪر از د ﯾﺪن و ﺣﻀﻮر ﻣﻦ اﻇﻬﺎر آورد یﭼﺎ . ﮐﺮد ﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟ ﯽوﻟ ، ﻫﻨﻮز ﺳﻼم ﯿﮏو ﻋﻠ و اﺣﻮال ﯽﭘﺮﺳ ﺗﻤﺎم ﻧﺸﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﺷﺨﺺ ﯾﮕﺮی د وارد اﺗﺎق .ﺷﺪ از ﻣﻦ ﻋﺬر ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﮐﺎر ﻃﺮف را راه ﺑ ﻨﺪازد ﯿ ، وﻟﯽ ﮐﺎرش ر ﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ .ﯿﺪﺸ ﻃﻮل ﮐ در ﺿﻤﻦ ، ﻣﮑﺮر ﺑﻪ او ﺗﻠﻔﻦ .ﺷﺪﯽﻣ ﻧﻔﺮ دو ﯽﻣ و ﺳﻮ ﯽﻣ آﻣﺪﻧﺪ و ﮐﺜﺮت ﺗﻠﻔﻦ و ﻣﺮ ﺟﻌﻪ ا - ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن آن ﻗﺪر ز ﯾﺎد ﺷﺪ ﮐﻪ ﻓﻬﻤ ﯿﺪم ﺗﺎ ﻏﺮوب ﮔﺮﻓﺘﺎر و اﺳ ﯾﻦا ﯿﺮ ﻣﺮاﺟﻌﺎت و ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. از اﺗﺎﻗﺶ ؛م ﺧﺎرج ﺷﺪ ﻧﺰد ﻣﻨﺸﯽ او آﻣﺪم و ﭘﺲ از رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘﯽ ، ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﺣﺴﻦ ﭘﯿﻐﺎم ﺑﺪﻫ ﺪ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﺪت ﭘﻨﺞ . ﯿﺎﯾﺪ ﺑ ﯿﺮون ﺑ ﯿﻘﻪ دﻗ ﺣﺴﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪه و ﻧﺎراﺣﺖ ﺑﻪ ﻧﺰد ﻣﻦ آﻣﺪ و ﮔﻔﺖ ﯿﻠﯽﺧ» : ؛ ﺧﻮاﻫﻢ ﯽ ﻋﺬر ﻣ ﺗﺎ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺘ ﯾﮕﺮ د ﯽ ﮐﻨﻢ ﻫﻤﻪ ﯽﻣ ﯽﺳﻌ آن ی ﻫﺎ را دﺳﺖ ﺑ ﻪ «. ﺳﺮﮐﻨﻢ داﺷﺖ ﺑ ﻪ ﺣﺮﻓﺶ اداﻣﻪ ﻣﯽ داد ﮐﻪ ﻣﻦ ﺷﺮﻣﻨﺪه از ﻣﺰاﺣﻤﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﺮاﯾﺶ ﻓﺮاﻫﻢ آورد ،امه ﺻﺤﺒﺘﺶ را ﻗﻄﻊ ﮐﺮده ﯽﻣ ؛ﻧﻪ» : ﮔﻔﺘﻢ ، داﻧﻢ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻫﺴﺘ ﯽوﻟ ،ﯽ ﯾﻢ ﺑﺮا ﯿﭘ ﯽ ﻣﺸﮑﻠ ﻢ ﺑﺎ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﺶ آﻣﺪه ﮐﻪ ﺷﻤﺎ در ﻣ ﯿﺎن ﺑﮕﺬارم .« ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﻧﮕﺮان ﭘﺮﺳﯿﺪ ﭼﻪ » : «؟ﺷﺪه ۲٥