Goriz Nakhasteh

اﻧﻘﻼب ، ﯾﻦ ﻓﮑﺮ ا روزﻫﺎ را ﻧﮑﺮده ای و اﻣﮑﺎﻧﺎت ﺧﺮوج را ﻓﺮاﻫﻢ ﻧﯿﺎورد ی، اه ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﻤﺎن ﺳﻮﺧﺘﻦ و ﺳﺎﺧﺘﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﻦا ﻦﺿﻤ «. ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد ﻣﻦ ﻗﺪرت و ﺗﻮان روﺣ یﺑﺮا ﯽﮐﺎﻓ ﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﻣﺸﮑﻼت را ﻧﺪارم ﺗﻮﯽﻤﻧ و او اﻧﺪ در ا ﯾﻂﺷﺮا ﯾﻦ یور دﺷﻮار ﻣﻦ ﺣﺴﺎب ﮐﻨﺪ ﯽوﻟ ، ﺑﻪ ﻫﺮ ﯾﺪ ﺣﺎل ﺑﺎ ﻣﺜﻞ ا ﮐﺜﺮ اوﻗﺎت ﯽﻤﯿ ﺗﺼﻤ .ﺷﺪﯽﻣ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﺬا ﮐﺮه ﺑﺎ ﯾﯽدا زنو ﯾﯽدا و دوﺳﺘﺎﻧﻢ و ﯿﺪﺳﻌ ﯽ ﺣﺎﺻﻠ ﻧﺪاﺷﺖ ﺷﺪ ﯽﻣد ﺎ ﯿﺸﻨﻬ ﭘ . از ا ﯾﺮان ﻓﺮار ﮐﻨ ﯽوﻟ ؛ﻢﯿ ؟ ﭼﻄﻮر ﺑﺎ ﭼﻪ وﺳ ؟یﯿﻠﻪ ﺑﺎ ﮐﺪام اﻣﮑﺎﻧﺎت ؟ و ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﭼﻪ ﻣﻘﺪار ؟ﺧﻄﺮ و ﺑﻌﺪ ؟ ﺑﻪ ﭼﻪ ﮐﺠﺎ ﺑﺮو ؟ﯾﻢ ﻣﺰاﺣﻢ ﭼﻪ ﮐﺴ ﯽ، ﯾ ﺗﻨﻬﺎ در ؟ﯾﻢﺸﻮﺑ ﯽ ﺑﺎرﻫﺎ ﺧﺪا ﺧﺪا ﮐﺮدم و ﺑ ﻪ دﻓﻌﺎت » ﻫ  ﻦ ﻞ ﻣ  ﹶﻣ ﻔ  «جﺮ ﺗﺎ م ﺧﻮاﻧﺪ ﺧﺪا ﺧﻮدش ﮐﺎر ﺳﺎز ﻫﻤ یﻪ ﻣﺸﮑﻼت ﺑﺸﻮد . ﺑﺎ ﺧﻮد ﮐﻪ ﮐﺮدم ﯽﻣ ﻓﮑﺮ م در ﻋﻤﺮم ﭼﻪ ﻧﺎﺳﭙﺎﺳ ام ه ﮐﺮد یاﯽ و ﮐﺪام ﻋﻤﻞ ﺧﻼف از ﻣﻦ ﺳﺮ زده و ﭼﻪ ﻧﺎدرﺳﺘ و ﯽ ﻧﺎﭘﺎ ﮐﯽ در د ای ﻓﺘﺮ ﺣﯿﺎﺗﻢ رﻗﻢ ﺧﻮرده ﮐﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﭼﻨﯿﻦ اﺳﯿﺮ ﺣﻮادث و ﻧﺎﻣﻼﯾﻤﺎت ﺑﺸﻮم . ﺑﺎرﻫﺎ ﻋﺬر ﮔﻨﺎﻫﺎن ﻧﮑﺮده را از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻣﯽ. اﻧﺪﯾﺸﯿﺪﯾﻢ ﺷﺎﯾﺪ در ﺑﻮﺗﻪ اﻣﺘﺤﺎن اﻓﺘﺎد .ﻢﯾاه ﻣﻦ ﮐﺠﺎ ادﻋﺎ ی روﺳﻔ ﯿﺪی از آزﻣﺎ ﯾﺶ را داﺷﺘﻢ . ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ از ﺧﺪا ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﺑﻮدم ﮐﻪ ﯿﭽﮕﺎه ﻫ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ی اﻣﺘﺤﺎن . ﻔﺘﻢﯿﻧ دوران ﺳﺨﺘ ، ﺑﻮد ﯽ و روزﻫﺎ ﯽﻣ ﮔﺬﺷﺖ ﺗﺎ آﻧﭽﻪ ﻣﻘﺪر اﺳﺖ ﭘ .ﯾﺪآ ﯿﺶ ﺑﻌﺪ از ﭼﻨﺪ روز اﻗﺎﻣﺖ ، ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪ ﯾﻢ ﮐﻪ روز د ﯾﮕﺮ ﮐﺎرﮔﺮ ﯾﯽدا ﺟﺎن و ﻣﺤﺒﻮب ﺧﺎﻧﻢ ﺑﺮا ی ﻧﻈﺎﻓﺖ ﯾﺪآﯽﻣ و ﺑﻮدن ﻣﺎ در آن ﺧﺎﻧﻪ ﺑﺎ ﺣﻀﻮر او دور از اﺣﺘ اﺳﺖ ﯿﺎط . ﭘﺲ ﺷﺐ ﮐﻪ ﺷﺪ دوﺑﺎره راﻫ یﺧﺎﻧﻪ ﯽ ﯾﻢ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﺪ و ﻣﻦ ﺑﻪ آن ﮔﻔﺘﻢ ﻫﺎ دو، ﺳﻪ روز د ﯾﮕﺮ ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﺎز ﺧﻮاﻫ . ﮔﺸﺖ ﯿﻢ ﯽﺳﺎﻋﺘ از ورودﻣﺎن ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد و ﻣﺸﻐﻮل ﺻﺮف ﺷﺎم ﺑﻮد ﯿﺪﺳﻌ ﮐﻪ ﯾﻢ یﺻﺪا ﻫﺮ . در زد زﻧﮓ یدر و ﻫﺮ ﺣﻀﻮر ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎﻣ ﯽﺣﺘ ،ﯽ ، ﯾﺰیﻋﺰ ﺣﻀﻮر اﺿﻄﺮاب و ﺗﺮس ﺑﻪ آوردﯽﻣ ﻫﻤﺮاه ﮐﻪ ﯿﺪﺳﻌ . ﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﺧﻮد را آرام ﻧﺸﺎن دﻫﺪ اﻃﻮار  و اﺻﻮﻻ و ﺣﺮﮐﺎﺗﺶ ﺑﺎ ﻃﻤﺄﻧﯿﻨﻪ و ﺧﻮﻧﺴﺮدی ﻓﻄﺮی ﻫﻤﺮاه اﺳﺖ . ﮔﻔﺖ ﻣﯽﺳﻼ ، وﻟﯽ ﻫﻤﻪ ﻧﮕﺮان ﺑﻮدﻧﺪ. از او :ﯾﻢ ﮐﺮد ﺳﺆال - ، ﺳﻌﯿﺪ ؟ﺷﺪه ﺧﺒﺮی - ﻧﻪ ﭼ ی ﺎ آﻗﺎ ﺑ ؛ ﯿﺴﺖﻧ ﯽﻤﻣﻬ ﯿﺰ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑ ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﺪﺑﺎ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن . - ؟ﺷﺪه ﯽﭼ ﮐﺪام ﺑ ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن ؟  ﻣﻌﻤﻮﻻ اﺳﻢ زﻧﺪان را در ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت ﺗﻠﻔﻨ ﯾﺎ ﯽ ﻣﮑﺎﺗﺒﺎت ﺑ» ﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن . ﯿﻢ ﮔﻔﺘﯽﻣ « در آن وﻗﺖ ﻫﻢ ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﮑﺮ ﮐﺮدم ﮐﻪ اﺗﻔﺎق ﺗﺎز یاه اﻓﺘﺎده ﯾﺪ و ﺑﺎ ، ﹰ ﺑﻪ زﻧﺪان ﺑﺮوم ﻫﻤﺮاﻫﺶ واﻗﻌﺎ . - ؟ﺟﺎن ﯿﺪﺳﻌ ﺷﺪه ﯽﭼ ﯽ راﺳﺘ - ﺧﺎن ﺣﺒﯿﺐ ؛ ﻫﻤﯿﻦ در ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎن اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﻋﻤﻞ .ﺸﻮد ﺑ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺧﻮد ﺑ ﺧﺒﺮ ﯿﻤﺎری ﺷﻮﻫﺮ ﺧﻮاﻫﺮم ﺑﻪ، ﻗﺪر ﮐﺎﻓ ﯽ دﻟﻬﺮه آور و ﻧﺎراﺣﺖ وﻟﯽ ، ﺑﻮد ه ﮐﻨﻨﺪ ﭼﻨﺎن روزﻫﺎ و ﻟﺤﻈﺎﺗﯽ را ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪن اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﺐ را ﻣﻘﺪﻣ ایﻪ ﺑﺮای ﺷﻨﯿﺪن اﺻﻞ ﺧﺒﺮ ﺑﺪ ﺑ ﻪ ﺣﺴﺎب ﻣﯽ آوردﯾﻢ . - ﯿﺐﺣﺒ ﻣﮕﺮ ؟ ﭼﻪ ﺷﺪه ﺗﺼﺎدف ﮐﺮده ؟ ۳۲