Goriz Nakhasteh

- ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ او و د ﯾﮕﺮان . - ﻫﺮ ﻫﺸﺖ ﻧﻔﺮ ؟ - آﻫﺎن ... آرام ﺑﺎش . - ﭼﻮن ﻫﻢ زﻣﺎن اﻋﻀﺎی ﻣﺤﻔﻞ ﺗ ﻬﺮان ﻫﻢ در زﻧﺪان ﺑﻮدﻧﺪ ، ﭘﺮﺳﯿﺪم «؟ﻫﻢ ﻫﺎ ﻬﺮاﻧﯽ ﺗ»: - ﻧﻪ از آن ﻫﺎ ﺧﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ . .. وﻟﯽ اﯾﻦ ﺑﯿﭽﺎره ... ﻫﺎ - ﻣﻄﻤﺌﻦ ﻫﺴﺘ ؟ﯽ - ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﺑﻠﻪ ؛ آرام ﺑﺎش . - ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ. - . ﺧﺪاﺣﺎﻓﻆ آرام ﯾﺪﺑﺎ ، ﻣﺎﻧﺪم ﻣﯽ ﺧﺒﺮی ﺷﻮم و ﺟﺎﻧﮕﺪاز ﺑﻪ ﻣﻦ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد . ﻫﺸﺖ ﺟﺎن ﭘﺎ ک را ﮐﺸﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ.  ﯽ؟ﮐ ﭼﻄﻮر؟ دﯾﮕﺮ ﻫﯿﭻ ﻧﻤﯽ ﻢ. ﺴﺘ داﻧ وﻟﯽ اﺻﻞ ﻣﻄﻠﺐ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ آن ﻧﺒﻮدﻧﺪ ﻫﺎ ، و ﻏﺼﺐ و ﻗﻬﺮ و ﺧﺸﻢ ﯾﮏ ﻋﺪه ﺷﻘﯽ ، و ﻇﺎﻟﻢ ﺷﻬﺎدت را ﺳﺮﻧﻮﺷﺖ ﺣﯿﺎت ﭘﺮاﻓﺘﺨﺎرﺷﺎن ﮐﺮده ﺑﻮد. ﻫﻤﻪ ﺗﺎرﯾﮑﯽ . ﺑﻮد ﺷﺐ و ﻇﻠﻤﺎت ﺧﯿﺎﺑﺎن و ﻏﻢ و اﻧﺪوه دﻟﻢ یا ﯾﺎر . راه رﻓﺘﻦ ﻧﺪاﺷﺘﻢ . ﺑﺎ ﺧﻮد ﯾﺴﺘﻢ ﮔﺮﯽﻣ و آرام آرام ﺑ ﻪ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺰدﯾﮏ . ﺷﺪم ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺪ آرام ﺑﺎﺷﻢ و ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﺧﻮد را از ﮔ و د ﯿﺘﯽ ﯾﮕﺮان . دارم ﻧﮕﺎه ﯽ ﻣﺨﻔ در زدم و وارد ﺑﻪ . ﺧﺎﻧﻪ ﺷﺪم اﺗﺎق ﯿﺘﯽ ﮐﻪ ﮔ ﺷﻬﺮه آﻧﺠﺎ ﺑﻮد ﻧﺮﻓﺘﻢ ﻣﺒﻞ یرو. ن ﻣﻬﻤﺎ ﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺴﺘﻢ و ﺑﺮای آن ﮐﻪ ﺧﻮد را آرام ﻧﺸﺎن دﻫﻢ ، ﻣﺸﻐﻮل ﻧﮕﺎه ﮐﺮدن ﺑﻪ روزﻧﺎﻣﻪ ﺷﺪم ﺑﻌﺪ . : ﮔﻔﺖ و آﻣﺪ ﺷﻬﺮه - دﺧﺘﺮ ﺧﺎﻟﻪ ﺷﻤﺎ را ﺻﺪا اﺗﺎق ﺑﻪ ﮐﻨﺪ. ﯽﻣ . رﻓﺘﻢ - ؟ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﺎن - ﺣﺒﯿﺐ ﺣﺎل ؟ ﭼﻄﻮر ﺑﻮد - .د ﺧﻮب ﺑﻮ ﮐﻪ ﯾﻦا ﻣﺜﻞ زود ﻓﻬﻤ ﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺎل ﺧﻮدم ﺧﻮب ﻧ :ﯿﺪ ﭘﺮﺳ ؛ ﯿﺴﺖ - ؟ﺷﺪه ﭼﻪ - . ﻫﯿﭻ - ؟ﺷﺪه ﻪﭼ ﭼﻪ ﺧﺒﺮی داری؟ در اﺗﺎق ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻮد ﺑﺎر د ﯾﮏ و ﺑﺎز . ﮐﺮد ﺳﺆال ﯾﮕﺮ اﺷﮏ از ﭼﺸﻤﻢ ﺟﺎر .ﺷﺪ ی - آﻣﺪه ﯿﺐﺣﺒ ﺳﺮ ﯾﯽ ﺑﻼ ؟ﺷﺪه ﭼﻪ ؟ - .ﺳﺖا ﺧﻮب ﯿﺐﺣﺒ ؛ﻧﻪ - ! ﺑﮕﻮ ؟ﺷﺪه ﻪﭼ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﺎن و ﻧﺎﻻن ، ﮔﻔﺘﻢ: ۳۷