Goriz Nakhasteh

ﯾﺪﺷﺎ . داﺷﺖ در ﻟﺤﻈﻪ ی ﻣﺮگ و ﺷﻬﺎدت ، ﻗﺪرت ﻫﻢ ﯾﺪآﯽﻣ و اﻧﺴﺎن ﺗﺎ ﭘﺎ ی یوﻓﺎ ﯾﺎرای ﺟﺎن ﻋﻬﺪ دارد و ﺳ ﯿ ﻨﻪ را آﻣﺎج ﺗ ﯿﻦ ﺮ ﭘﺮﮐ ﯿ دﺷﻤﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد . آن وﻟﯽ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺮا ﻧﺮﺳﯿﺪه ، ﺗﺮس ﺟﺎن را ﺷﻮد ﻤﯽﻧ اﻧﮑﺎر ﮐﺮد . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﺠﺎع ﺑﺎﺷﯽ و ﺗﺎ ﺣﺪ از نﺎﺟ ﮔﺬﺷﺘﮕﯽ ﭘﺎ در ﻣﯿﺪان ﺧﺪﻣﺖ ﺑﮕﺬاری . ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﻦ ﻫﻢ از ﻗﺎﻋﺪه ﻣﺴﺘﺜﻨﯽ ﻧﺒﻮدﯾﻢ . ﺑﯿﺪار و ﺧﻮاب ، اﯾﻦ ﺷﺐ ﻇﻠﻤﺎﻧﯽ ﻫﻢ ﺻﺒﺢ ﺷﺪ . ﺣﺎﻻ دﯾﮕﺮ ﺻﻼح ﻧﺒﻮد از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﻮﯾﻢ . ﺧﻄﺮ ﺣﻀﻮرﻣﺎن در ﺧﺎﻧﻪ آن یﺑﺮا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﯿﺘﯽﮔ یﻪﺧﺎﻟ ی ﻫﺎ ﻣﻮﺟﺐ اﺿﻄﺮاب ﺷﺪه ﺑﻮد ﯽ ﻧﻮﺑﺘ ی . ﺑﺮا از ا ﯾﺴﺖ ﺑﺎ ﯾﮕﺮ د ﯾﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ روز .ﻢﯿرﻓﺘﯽﻣ ﯾﯽدا ی ی دﺷﻮار ﺑﻪ ﻏﺮوب رﺳ و ﯿﺪ ﺷﺐ ﻫﻨﮕﺎم ، ﭼﻮن ﻫﻮا ﺗﺎرﯾﮏ ﺑﻮد و راﻧﻨﺪﮔﯽ ﺑﺮای ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد، ﭘﯿﺎده ﻣﺴﺎﻓﺘﯽ را ﺑﺎ ﮔﯿﺘﯽ ﻃﯽ . ﮐﺮدﯾﻢ وﻗﺘﯽ ﮐﻪ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈﯽ ﮐﺮ ،ﯾﻢد دو اﺣﺴﺎس در ﺳﯿﻤﺎی -ﻫﺎ آن ﮐﻪ ﺗﺎ دﻗﺎﯾﻘﯽ ﭘﯿﺶ ﻧﺰدﺷﺎن ﺑﻮدﯾﻢ ﺧﻮاﻧﺪه :ﺷﺪ ﻣﯽ دﻟﻮاﭘﺴﯽ و ﻧﮕﺮاﻧﯽ ﻋﻤﯿﻖ ﺑﺮای ﻣﺎ ، و آراﻣﺶ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﺮای ﻟﺤﻈﺎت و ﺳﺎﻋﺎت آﯾﻨﺪه ی زﻧﺪﮔﯽ ﺧﻮدﺷﺎن . ﺑﺎ ﮐﺮاﯾﻪ ﮐﺮدن ﯿﻦ ﻣﺎﺷ ﺧﻮد را ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺸﺖ ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﻪ ﺷﺐ ﺑ آن .ﯾﻢ رﺳﺎﻧﺪ ﯾﺖﺣﮑﺎ ﻫﺎ ﺗﻠﺦ را داﻧﺴﺘﻨﺪ ﯽﻣ . ﻣﺤﺒﻮب ﺗﺎ ﻣﺎ را د ،ﯾﺪ اﺷﮏ ﺑ ﻪ ﭼﺸﻢ آورد و ﺑﺎ ﺗﺄﺛﺮ اﻇﻬﺎر داﺷﺖ یاﮐﻪ ﮐﺎش ﺟﺎ ی ﯾﯽدا . ﺑﻮدﯽﻣ ﯾﻨﻮسژ ﺟﺎن ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﺎ ﮐﻪ ﯾﻦا از . ﮐﺮدﯽﻣ ی ﻫﻤﺪرد ﻧﺰدش ﺑ ﯾﻢﻮد و ﻣﺎ را و دﯾﺪﯽ ﺳﺎﻟﻢ ﻣ ﻣﺎن رﻫﺎ ﻫﻨﻮز ﻧﮑﺮده ﯾﺖ رﺿﺎ ﺑﻮد داﺷﺖ؛ وﻟﯽ از ﻃﺮف دﯾﮕﺮ ﺧﯿﺎل ﻣﯽ ﮐﺮد ﺑﻤﺐ ﻗﺎﺑﻞ اﻧﻔﺠﺎری را در ﺧﺎﻧﻪ ﻧﮕﺎه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ . ﭘﺲ از ﻣﺪﺗﯽ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻪ ﺑ، ﻣﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺧﻄﺮی ﭘ ﯿﺶ آﻣﺪ ، از راه ﭘﺸﺖ ﺑﺎم ﺑﻪ ﺷﻮد ﻣﯽﺠﺎ ﮐ ﻓﺮار ﮐ .ﺮد از ﮐﺜﺮت ﻏﻢ و ﻫﯿﺠﺎن و ﺑﯽ ، ﺳﺮ ﺧﻮاﺑﯽ درد ﺷﺪﯾﺪی ﻋﺎرﺿﻢ ﺑﻮد. ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ ﮐﻪ در درﯾﺎی ﻏﻢ ﺑﻮد، ﻏﺮق ﺑﺮای ﺗﺴﮑﯿﻦ درد ﺑﯿﻤﺎری و اﻧﺪوه و ﺑﯽ ﻗﺮاری ، ﺑﻪ ﺧﻮردن دارو ﭘﻨﺎه ﺑﺮد ﯾﯽدا از . ه ﺑﻮد ﺗﻘﺎﺿﺎ ﮐﺮدم ا ﮔ ﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﺑﺎﺷﺪ دوﺑﺎره ﺑﺎ ﯽ ﻣﻼﻗﺎﺗ ﺑﺮادرزاده ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺶ ﺗﺮﺗﯿﺐ ﺑﺪﻫﺪ ﺑﺎ ا . ﮐﺮاه ﻗﺒﻮل ﮐﺮد ﮐﻪ ﺻﺒﺢ ﺑﻪ ﻣﺤﻞ ﮐﺎر ﺑﺮادرزاده اش ﻣﺮاﺟﻌﻪ ﮐﻨﺪ . ﺗﻠﻔﻦ زدن را دور از ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﺴﺖدا ﻣﯽ . داﺳﺘﺎن ﺷﻬﺎدت آن ﯿﻢداﻧﯽ و ﻧﻤ ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻤﻧ ﻫﺎ ﮐﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﺻﻮرت ﺷﻬ ، ﺷﺪﻧﺪ ﯿﺪ ﺣﮑﺎﯾﺖ ﻫﺮ زﺑﺎن . ﺑﻮد داﯾﯽ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺑﻮد در اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﭘﺴﺮ ، ﺑﺮادرش ﻣﯽﻗﺪ دﯾﮕﺮ د ﻧﻤﯽ ﺑﺮ ارد و ﺑﺎﯾﺪ ﻓﮑﺮ ی اﺳﺎﺳﯽ ﮐﺮد . ﮐﺪام ﻓﮑﺮ اﺳﺎﺳﯽ ﺑﻮد ؟ ی ﭼﻪ ﮐﺎر از دﺳﺘﻤﺎن ﺑﺮ ﻫﯿﭻ ﻣﺪ؟ آﻣﯽ ﮐﺲ ﻫﯿﭻ ﺟﻮاﺑﯽ ﻧﺪا .ﺷﺖ ﺗﻨﻬﺎ اﻣﯿﺪﻫﺎی ﻣﻦ ﻣﺴﻌﻮد ﺑﻮدﻧﺪ و ﺣﺴﻦ و اﯾﻦ ﭘﺴﺮ ﻧ. ﯽداﯾ ﺎﭼﺎر ﻓﺮدا آن ی روز ﺑﺎ ﮐﺴﺐ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ،ﯾﯽدا ﺑﻪ او ﺗﻠﻔﻦ زدم و ﮔﻔﺘﻢ ﮐﻪ ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻪ دﻓﺘﺮﺷﺎن رﻓﺘ ﯾاﻪ ﻢ و ﻗﺼﺪ ﻣﻼﻗﺎت داﺷﺘ .ﯿﻢ ﺑﺮﯾﺪه ﺑﺮﯾﺪه ﺟﻮاب و ،داد ﻣﯽ ﻣﯽ ﺳﻌﯽ ﮐﺮد ﻣﮑﺎﻟﻤﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ زودﺗﺮ ﺗﻤﺎم ﺷﻮد . از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم در ﺻﻮرت اﻣﮑﺎن او را ﺑﺒﯿﻨﻢ ﯾﺎ ، ﺑﺮوﯾﻢ ﺑﻪ دﻓﺘﺮش ﯾﺎ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ. ﯾﯽدا ﻣﻨﺰل ﺑﯿﺎﯾﺪ روز ﺑﻌﺪ، دﯾﺮ وﻗﺖ . آﯾﺪ ﻣﯽ ﮔﯿﺘﯽ و ﻣﺤﺒﻮب و ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل از ﻗﺒﻮل ا ﯾﻦ ﺧﻮاﻫﺶ داﯾﯽ و ﯾﻢ ﺑﻮد ﺟﺎن ﻫﻢ اﻣﺎ ﻧﺎﺑﺎوراﻧﻪ . ﻫﻤﻪ ﻪ ﺑ اﻣﯿﺪ ﻓﺮدا ﺑﻮدﯾﻢ . ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﻌﺪ ، ﺧﻮاﻫﺮم زﻧﮓ زد . ﻣﮋده داد ﮐﻪ ﻣﺴﻌﻮد آﻣﺪه اﺳﺖ . ﻃﺒﻖ ﻗﺮاری ﮐﻪ داﺷﺘﻢ و ﺑﺎ ﻼت ﺟﻤ و اﺷﺎراﺗﯽ ﮐﻪ در ﮐﻠﻤﺎت ﺑﻮد ، ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﺠﺎ ﻪ ﺑ ﻣﻼﻗﺎﺗﺸﺎن ﺑﺮو .م ﺳﺎﻋﺖ ﭼﻬﺎر ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﯾﺖﻋﻨﺎ و ﻣﺴﻌﻮد ۳۹