Goriz Nakhasteh

ﺧﻼص ﺷﺪه ﺑﻮد ﯾﻦا ﯽﻟو یﻫﺎ ﺣﺎ ﮐﻢ ﺷﺮع و دﺳﺘﮕﺎه ﻋﺪاﻟﺖ اﺳﻼ ﻨﺪ ﮔﻔﺘﯽﻣ ﺑﺎز ﯽﻣ یﺑﺮا ﯽ ﮐﻪ ﮐﺴ ﺗﻤﺴﮏ ﺑﻪ د ﯾﺎﻧﺘﯽ ﯽ و ﻣﺬﻫﺒ ﭼﺮا » :ﺷﺪﯽﻣ ﺳﺆال ﯾﺪﺑﺎ . ﺷﻮدﯽﻧﻤ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﯿﺪرخ از اﯾﻦ دﻧﯿﺎ رﻓﺖ و ﺑﻘﺎ « ﻣﺎﻧﺪ؟ ﻣﺴﻌﻮد ﺑﻪ ﻣﺎ ﮔﻔﺖ ﺑ ﯿﺎﯾﯿﺪ در ﺷﻬﺮک ﻣﺎ و ﭘ ﻣﯽ ﻣﺎ. ﯿﺶ داﻧﺴﺘﻢ او ﻓﺪا ﮐﺎری و ﺷﺠﺎﻋﺖ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﺴﯿﻨﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ ﻣﯽ و ﺑﺎ ﻗﺒﻮل ﺣﻀﻮر ﻣﺎ و اﻗﺎﻣﺖ در ﻣﻨﺰل آن ﻫﺎ ﯾﺎ ﻣﻨﺰﻟﯽ ﻧﺰدﯾﮏ ، ﭼﻘﺪر ﺑﺮای ﺧﻮد و ﻫﻤﺴﺮ و ش ﻓﺮزﻧﺪ اﯾﺠﺎد ﺧﻄﺮ ﮐﺮده اﺳﺖ ؛ وﻟﯽ آﻧﻬﺎ ﯽ و ﺣﺘ ﭘﺴﺮ ﺟﻮان ﺧﻮش ﺑﻠﻨﺪ و ﯿﻤﺎﺳ ﺸﺎن ﻗﺎﻣﺘ ﯾﺖ در ﻧﻬﺎ ،ﯽﯾرو ﮔﺸﺎده آﻣﺎدﮔﯽ ﺧﻮد را ﺑﺮای ﻗﺒﻮل ﺣﻀﻮر ﻣﺎ در ﻧﺰدﺷﺎن اﻇﻬﺎر ﻣﯽ . داﺷﺘﻨﺪ ﻫﻤﺴﺮ ﯿﻤﺎیﺳ ﮐﻪ ﻣﺴﻌﻮد ﻣﻬﺮﺑﺎن و ﺧﻨﺪان و روﺣﺎﻧ ﭘﻮﺷ اشﯽ از ﯿﺪه اﺷﮏ از ﻣﺎ ﻫﻢ ﺑﻮد ﻣﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﻧﮕﺮان ﻧﺒﺎﺷﯿﻢ و آن ﻧﺰد ﺑﺮوﯾﻢ ﻫﺎ . ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘ ﯿﻢ رﻓﺘﻦ ﺧﻮد را ﺑﻪ روز ﭼﻬﺎر ﺷﻨﺒﻪ ﻣﻮﮐﻮل ﮐﻨ ﭘﻨﺠ ﭼﻮن .ﯿﻢ و ﺸﻨﺒﻪ ﺟﻤﻌﻪ ﻫﻢ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﺑﻮد و ﻣﻬﻤﺎن ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻣ آﻣﺪﯾﻢ ﯽ . ، ﭼﻬﺎرﺷﻨﺒﻪ ﺳﻪ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻋﺎزم ﻗﺪرت . ﺷﺪﯾﻢ ﺗﻬﺮان ﻏﺮب ﺷﻬﺮک ﻣﺎﺷﻨﯿﺶ را آﻣﺎده و ، ﻫﻤﺴﺮ و ﮐﻮدک ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ و ﹸﻪ ﭘﺴﺮ ﻧ ﻣﺎﻫﻪ اش را ﻧﯿﺰ ﻫﻤﺮاه ﮐﺮده ﺑﻮد آن . ﻫﺎ و ﮔﯿﺘﯽ و ﭘﺴﺮ ﻣﺴﻌﻮد در ﺻﻨﺪﻟ ﯽ ﻋﻘﺐ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ و ﻣﻦ ﻫﻢ ﺟﻠﻮ در ﮐﻨﺎر دﺳﺖ او . ﻪ ﺑ ﯿﻨﮏﻋ ﯿﺘﯽﮔ ﭼﺸﻢ ﮔﺬاﺷﺘﻪ و روﺳﺮ ﻪ ﺑ ی ﺳﺮ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻮد . ﻣﻦ ﻫﻢ ﯽﻣﺪﺗ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺳﺒ ﯿﻞ داﺷﺘﻢ و ﺣﺎﻻ رﺷﺪ ﮐﺮده و ﺗﺎ ﭘﺎ ﯾ ﯿﻦ ﻟﺐ آﻣﺪه . ﺑﻮد ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺗﻣﯽ ، ﺮﺳﯿﺪﯾﻢ ﮐ ﺣﺘﯽ ﻪ در ﻣﺴﯿﺮ ﻫﻢ ﮐﻮﺗﺎه ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﯾﻢ . ﻨﻋﺎ ﮐ د ﺎن از ﺧﺎﻧﻪ ﺧﺎرج ﺷﺪﯾﻢ . ﻃﺒﻖ ﻗﺮار ﻗﺒﻠﯽ از ، آن ﻟﺤﻈﻪ اﺳﻢ ﻣﻦ آﻗﺎ ﭘﻮرﺑﺎﺑﺎ » ی « و اﺳﻢ ﮔ ﯿﺘﯽ « ﺑﺎﺑﺎ ﭘﻮر ﯿﻠﯽﻟ» ﺷﺪه و ﻧﺎم ﺧﺎﻧﻮادﮔ « ﯽﮐﻤﺎﻟ » ﮐﻪ ﯽﻗﺒﻠ ﯽ ﺑﻮد، ﻣﺪﺗﺶ ﺑﻪ اﻧﺘﻬﺎ رﺳ ﯿﺪه ﺑﻮد. ﻃﻔﻠﮏ ﭘﺴﺮک ﻫﻔﺖ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﺑ ﻪ ﺑ ﯽوﻗﺘ ﯿﺎﻟﯽﺧﯽ ﯾﻦ ﺣﺎﻟﺖ ﺗﻤﺮ ﻫﻤﺮاﻫﺎن در ﭼﻨﺪ ﻧﻮﺑﺖ ﻣﺮا ﭘﻮرﺑﺎﺑﺎ ﺻﺪا ، ﮐﺮدﻧﺪ ﺣﯿﺮت ﮐﺮد ﮐﻪ ﭼﻄﻮر ﺑﻪ ﯾﮑﺒﺎره اﺳﻢ ﻋﻮض ﺷﺪ ﻣﻦ. ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﮕﺎه ﭘﺮ از ﺳﺆاﻟ ، ﺶ ﺷﺪه ﺑﻮدم ،ﺟﺎن ﺑﺎﺑﺎ » : ﮔﻔﺘﻢ اﺳﻢ ﻓﺎﻣﯿﻞ ﻣﻦ ﭘﻮرﺑﺎﺑﺎ اﺳﺖ ﮐﻤﺎﻟﯽ .« ،ﻇﻬﺮ از ﺑﻌﺪ ﭘﻨﺞ ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﺷﻬﺮک ﻧﻈﺮ ﻣﻮرد رﺳﯿﺪﯾﻢ و ﺑ ﻪ ﺣﺮارت ﻣﺤﺒﺖ و ﻣﺴﻌﻮد و ، ﻫﻤﺴﺮش آﺗﺶ ﮔﺮم ﺷﻮﻣ یﯿﻨﻪ اﺗﺎق ،ﺷﺎنﯽﯾﯾﺮا ﭘﺬ ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ آﻧﺎن ﺑﺎ را دﻟﭙﺬﯾﺮ ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ . ﺗﺮ ﻃﺮف آن ﺧﺎﻧﻪ دو»: ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد از ﯾﮑﯽ ﺑﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ دوﺳﺘﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ  ﻓﻌﻼ اﺗﺎق ﻣﺎ وﻟﯽ ﺧﺎﻟﯿﺴﺖ ﺑﺰرگ ﺧﻮاب ﺟﻬﺖ ﺑﻪ را ﺧﺎﻧﻪ آن اﺳﺘﺮاﺣﺖ آﻣﺎده ﺷﻤﺎ ﺧﻮاب و ﺻﺮف ﺑﺮای و اﯾﻢ ﮐﺮده و ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ اوﻗﺎت ﺑﻘﯿﻪ و ﺷﺎم و ﻧﻬﺎر ﻫﻢ ﺑﺎ «. ﮐﻨﯿﻢ ﻣﯽ زﻧﺪﮔﯽ ﻗﺮار ﮔﺬاﺷﺘﯿﻢ ا ﮔﺮ ﻣﻬﻤﺎن و ﻣﺮاﺟﻌﯽ ﺑﻮد ، ﺗﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﻤﺎﻧ ﺨﺎﻧﻪ ﺑﺮﺳﻨﺪ ، ﻣﺎ ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﺑﺮوﯾﻢ و در ﺻﻮرت ﺿﺮورت ، از در آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ - ﺑﻪ ﺧﺎ رج راه داﺷﺖ ﺑ ﺧﺎﻧﻪ یﺳﻮ ﻪ ی ﻣﺤﻞ اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﺧﻮدﻣﺎن ﺑﺮوﯾﻢ . ﺑﺴﯿﺎر اﺗﻔﺎق اﻓﺘﺎد ﮐﻪ در ﻣﺪت اﻗﺎﻣﺖ ﭼﻨﯿﻦ ؛ ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺻﺪای زﻧﮕﯽ ﯿﻢ ﺎﺳﺘﺧﻣﯽﺑﺮ ، و ﺑﻪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ﭘﻨﺎه ،ﯾﻢ ﺑﺮدﯽﻣ و در ﺧﺎﻣﻮﺷ ﺗﺎ ﺑﺎ ﯾﻢ ﻣﺎﻧﺪﯽﻣ ﯽ اﺷﺎره یا دوﺑﺎره ﺑﻪ اﺗﺎق ﻣﯽ ﺑﺎز ، ﮔﺸﺘﯿﻢ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ . رﻓﺘﯿﻢ ﻣﯽ ! ی ﺧﻮدﻣﺎن ٤۸