Goriz Nakhasteh

ﻫﺮ دو ﻣﺮﺗﺐ ﻧﺎﻣﻪ .ﯿﺪ رﺳﯽﻣ اﺑﺘﺪا ﻫﺮ ﺳﻪ ﻫﻔﺘﻪ ﯾﮑﺒﺎر و ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﭘﺎﻧﺰده روز ﯾﮏ رﺑﻊ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﺎ ﺑ ﯿﺴﺖ آنﺑﺎ ﻪﯿﻘدﻗ ﯽﺗﻠﻔﻨ ﻫﺎ ﯽوﻗﺘ .ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﺻﺤﺒﺖ آن ﺣﺎدﺛﻪ ﭘ ﯿﺶ آﻣﺪ و ﺑﺎر د ﯾﮕﺮ ﻧﺎﭼﺎر ﺧﺎﻧﻪ را ﺗﺮک یﺧﺎﻧﻪ و ﯾﻢ ﮐﺮد ﯿﻦ اوﻟ ﺑﺎ ، ﻧﺒﻮد ﯽاﻣﻨ یﺟﺎ ﯾﮕﺮ ﻫﻢ د ﯿﺘﯽﮔ ﻣﺎدر ﺗﻤﺎس ﺑﺎ ﺑﭽﻪ آن از ﻫﺎ ﻫﺎ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ﻧﺎﻣﻪ ﯾﺸﺎن ﻫﺎ را ﺑﻪ ﺻﻨﺪوق ﭘﺴﺘ ﯾﮑﯽ ﯽ از دوﺳﺘﺎن ﻧﺰد ﯾﮑﻢ ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ . ﯽﻣ ﻣﺴﻌﻮد داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﺎه ﮔﺎه ﺑﺎ ﺑﭽﻪ ﯽﺗﻠﻔﻨ ﻫﺎ .ﮐﻨﻢﯽﻣ ﺻﺤﺒﺖ ﯿﺰ ﺧﻮد او ﻧ دﺧﺘﺮ و ﭘﺴﺮش در آﻣ ﯾﮑﺎ ﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و اﮐﺜﺮ آنﺑﺎ .زدﯽﻣ ﺣﺮف ﻫﺎ اﺻﺮار داﺷﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه آن ﻪ ﺑﻫﺎ دﻓﺘﺮ ﮐﺎر و ﮐﻪ ی در آن ﺗﻠﻔﻦ ﻧﺼﺐ ﺑﭽﻪ ﺎو ﺑ ﯾﻢوﺑﺮ ﻮدﺑ ﻫﺎ . ﯿﻢﮐﻨ ﺻﺤﺒﺖ ﯾﻦای ﻫﻤﻪ ﺮ ﺧ وﻟﯽ آ ﮐﺎرﻫﺎ ﺧﺮج داﺷﺖ ﻣﯽ و او ، ﺧﻮاﺳﺖ ﺣﺘﯽ در اﯾﻦ ﮐﺎر ﻫﻢ ﻣﻬﻤﺎﻧﺪار ﻣﺎ ﺑﺎﺷﺪ . ﯾﮏ ﺑﺎر ﺑﺎ ﺑﭽﻪ آن داﯾﯽ و ﻫﺎ ﻫﺎ ،ﯾﻢ ﺣﺮف زد ﺑﺪون آن در ﯿﻢﯾ ﮐﻪ ﺑﮕﻮ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘ .ﯿﻢ ﯾﻤﺎن ﺻﺪا ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﻓﻘﻂ را ﺑﺸﻨﻮﻧﺪ و ﺑﺪاﻧﻨﺪ ﻫﻨﻮز زﻧﺪ .ﻢﯾاه آن یﺑﺮا ﻫﺎ ﺑﺎز ﻫﻢ ﻣﺮﺗﺐ ﻧﺎﻣ ﻧﻮﺷﺘﻢ وﻟ ﯽﻣﻪ ﯽ آدرس ﻓﺮﺳﺘﻨﺪه و ﻧﺎم ﻧﻮ ی ﯾﺴﻨﺪه ﻧﺎﻣﻪ را ﺑﻪ ﺟﻌﻞ یﯿﺰﭼ ﻢ ﻧﻮﺷﺘ ﯽﻣ و ﻧﺎم ﮔ ﯿﺮﻧﺪه ﻧﺎم ﺑﭽﻪ  ﻫﻢ ﻣﻌﻤﻮﻻ . ﻧﺒﻮد ﻫﺎ ﻓﻘﻂ آدرس ﮔ ﯾﺪ را ﺑﺎ ﯿﺮﻧﺪه درﺳﺖ ﻧﻮﺷﺘﻢ. ﯽﻣ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﺑﻪ ﻫﻨﮕﺎم ﺳﭙﺮدن ﻫﺮ ﻧﺎﻣﻪ در ﺻﻨﺪوق دﻋﺎ ﻣﯽ ﮐﺮدم ﮐﻪ ﺧﺪا ﺳﺒﺐ ﺳﺎز ﺷﻮد و ﻧﺎﻣﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﻋﺰﯾﺰاﻧﻢ ﺑﺮﺳﺪ . ﺷﺎﯾﺪ دﻋﺎ ﺑﺎﻋﺚ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ از ﻫﺮ ﺳﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﯾﮑﯽ و رﺳﯿﺪ ﯽﻣ دو ﺗﺎ ﻫﻢ ﻻﺑﺪ ﮐﻪ ﻓﺮﺳﺘﺎد ﯽﻧ ﯿﺺ ﺗﺸﺨ !ﺷﺪﯽﻧﻤ داده ﺑﺮای درﯾﺎﻓﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﺑﭽﻪ ی ،ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﻣﯽ ﺗﻬﺮان ﺧﻮد آﻣﺪم ﺗﺎ از دوﺳﺘﻢ ﻧﺎﻣﻪ آن ﻫﺎی ﻫﺎ را ﺑﮕﯿﺮم دﻟﻢ . یا در ﻫﻮ دﯾﺪار ﺧﻮاﻫﺮ و ﭘﺪر و ﻣﺎدر و ﻓﺎﻣﯿﻠﻢ ﺑﻮد ﺑﻌﺪ ؛ از ﭘﺎﻧﺰده ر وز ﻣﺴﻌﻮد ﮐﻪ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺧﻮاﺳﺖ دﻟﻢ ﺷﺪه ﺑﻮد، ﻫﻤﺮاﻫﻢ ﺷﺪ و ﺗﻮاﻧﺴﺘﻢ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم دﯾﺪن ﯾﺰاﻧﻢ ﺰل ﻋ ﺎﺣ ﮐﻨﻢ و را ﺑﭙﺮﺳﻢ ﺑﻪ د . ﯾﺪار دوﺳﺘﺎن رﻓﺘﻢ و در ﺣﺎﻟﺖ اﺿﻄﺮاب ، دو ﺳﻪ آنﺑﺎ ﯽﺳﺎﻋﺘ . ﺑﻮدم ﻫﺎ دو ﻧﺎﻣﻪ از ﺑﭽﻪ ﻫﺎ رﺳﯿﺪه ﺑﻮد ﮐﻪ ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻫﻤﺮاه ﻣﺴﻌﻮد ﺑﺎزﮔﺸﺘﻢ. ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ را در ﺑﻪ اﺻﻄﻼح ﺧﺎﻧﻪ ی ﺧﻮدﻣﺎن ؛ ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ ﺻﺮف ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻌﯽ داﺷﺘﯿﻢ از ﮔﺎزی ﮐﻪ ﻣﺠﺪد ﻧﺼﺐ ﺷﺪه ﺑﻮد ، ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﺗﻬﯿﻪ یﭼﺎ ی اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨ ﻫﺎ ﺻﺒﺢ ﯿﺘﯽﮔ. ﯿﻢ زودﺗﺮ ﺑ یﺎﭼ و ﺷﺪﯽﻣ ﯿﺪار ﺣﺎﺿﺮ ، ﮐﺮدﯽﻣ ا و ﻫﻤﺮ ه ﺗﮑﻪ ﻧﺎﻧ ، ﯿﮑﯽﮐ ﯾﺎ ﯽ ﮐﻨﺎر ﺗﺨﺖ ﮔﺬاﺷﺖ ﯽﻣ ﯾﮏ. ﻓﻨﺠﺎن ﭼﺎ ﯾﮏو ی ﻟﻘﻤﻪ ﻧﺎن ﻧﺎ ﺷﺪ ﺗﺎ ﯽﻣ ﺻﺒﺤﺎﻧﻪ ﻫﺎر ﺑﺮﺳﺪ ﯽ . وﻗﺘ ﻧﺎﻫﺎر ﺻﺮف ،ﺷﺪﯽﻣ ﺑﺎز ﺑﻪ ﻣﯽ ﺧﺎﻧﻪ آﻣﺪﯾﻢ و از ﺳﺎﻋﺖ دو ﺎ ﯾ ﻧﯿﻢ و ﺳﻪ ﺑﻪ ﺑﺴﺘﺮ دو ﯽﯾﮑ . رﻓﺘﯿﻢ ﻣﯽ ﻣﯽ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮاﺑﯿﺪﯾﻢ و ﺑﻌﺪ رادﯾﻮ ی ﺧﻮدﻣﺎن را ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﯿﻢ و رﻓﯿﻖ ﺗﻤﺎم راه و ﺳﺎﻋﺎت روزﻫﺎ و ﺷﺐ ﻫﺎﯾﻤﺎن ﺑﻮد ، . ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ روﺷﻦ ا ﺻﺪای ﻋﺮ ق و ﺻﺪای ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻣﺨﺎﻟﻔﺎن رژﯾﻢ را ﮐﻪ از ﺧﺎرج ﭘﺨﺶ ﻣﯽ ﺷﺪ ﻣﯽ ﺑ ﺷﻨﯿﺪﯾﻢ و ﺎ اﯾﻦ اﻣﯿﺪ ﮐﻪ ﺧﺒﺮی و اﺛﺮی ﺑﻪ ﮔﻮش ﺑﺮﺳﺪ و ﺳﺎﻋﺎت ﻃﻮﻻﻧﯽ اﯾﻦ روز و ﺷﺐ ﻫﺎ ﻫﺎی ﭘﺮ از ﺗﻠﺨﯽ و ﭘﺮﯾﺸﺎﻧﯽ را ﺑﻪ ﭘﺎﯾﺎن آورد، رادﯾﻮ ﯿﻞﯾ اﺳﺮا و ﺻﺪای ﺑﯽ ﺑﯽ ﺳﯽ و آﻣﺮﯾﮑﺎ را ﺗﺮﮏﭼﮐﻮ . دادﯾﻢ ﻣﯽ ﮔﻮش ﯾﻦ ﻣﻄﻠﺒﯽ ﮐﻪ روزﻧﻪ ی اﻣﯿﺪی ﺑﻪ ، آﻣﺪ ﻣﯽ ﺣﺴﺎب ﺑﺮای دﻗﺎﯾﻖ و ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺑﺎﻋﺚ دﻟﺨﻮﺷ ﯿﺘﯽﮔ .ﺷﺪﯽﻣ ﯽ از ﺷﻨ ﯾﻮی راد ی ن ﺻﺪا ﺪﯿ اﺳﻼ ی ﺟﻤﻬﻮر ﯽﻣ ﮐﻪ اﻣﺮوز ﺻﺪا ی وﻃﻨﻤﺎن ، ﺑﻮد ﺷﺪه ﻧﻔﺮت داﺷﺖ و رﻧﺞ ﺮ ﻣﻦ ﮔا ﺑﺮد. ﯽﻣ ﻣﯽ ﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ٥۱