Goriz Nakhasteh

ﯽﺷﺒ آن ﻣﺤﺒﻮب ﺑ ﯽ ﻫﻤﺘﺎ و آن ﯾﺎر ﺑﺎوﻓﺎ را در ﺟﻤﻊ ﺧﻮد ﺑ .ﻢﯿﻨﯿ ﺒ ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه ﯾﮏﻫﻤﻪ ، اﺣﺴﺎس ﻣﺸﺘﺮک داﺷﺘ ﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ وﻗﺖ ﺑﺎزﮔﻮ ﮐﺮدن، از ﺷﻮق ﭼﺸﻤﺎﻧﻤﺎن ﺑﺮق اﺷﮏ ﮔﺮﻓﺖﯽﻣ . آن اﺣﺴﺎس ا ﺑﻮد ﯾﻦ ﮐﻪ ﻧﺎ ﮔﻬﺎن زﻧﮓ ﻪ در ﺑ ﯾﺪآدر ﺻﺪا و ﭼﻮن در را ﯾﻮﺳﻒ ،ﯿﻢﮐﻨ ﺑﺎز ﯿﻨﯿﻢ را ﺑﺒ ﯾﺰﻣﺎن ﻋﺰ و ﺳﺨﺖ در آﻏﻮﺷﺶ ﺑﻔﺸﺎر ﺑﻮﺳﻪ و ﯾﻢ ﻫﺎ ﺑﺮ ﺻﻮرت ز ﯾﺒﺎ اش ﻪﻧ و ﻣﺮدا ﯽوﻟ .ﯿﻢ ﺑﺰﻧ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺧﻮ اﺑﻤﺎن آﻣﺪ و ا ﯽﻣ ﯾﻦ ﻣﻬﺮ ﯾﺖﻧﻬﺎ ﺑﻮد ﯾﺶ و وﻓﺎ ﮐﻪ در ر از ا ﯾﺎو ﯾﻦ ﻣﻮﻫﺒﺖ ﺑ ﻧﺼﯽ ﯿﺒﻤﺎن . ﺬاﺷﺖ ﮔﯽﻧﻤ ﯿﺮﻏ از آن ﻋﺰ ﺑﻪ ﺰﻧﯿ را ﯾﺰان ﻋﺰ ﯾﮕﺮ د ،ﯾﺰ ﯾﺎد ﻣﯽ آوردﯾﻢ و از ﺣﺴﺮت از دﺳﺖ دادﻧﺸﺎن اﺷﮏ ﻏﻢ ﯾﺨﺘﯿﻢ رﯽﻣ . ﭼﻪ ﮐﻪ ا ﮐﺜﺮ آن ﻫﺎ را ﺧﻮب ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯿﻢ و ﺳﺎﺑﻘﻪ ی ﻣﺤﺒﺖ و اﻟﻔﺖ ﻓﺮاوان داﺷﺘﯿﻢ . ﺟﻤﻌﯽ را از دﺳﺖ داده ﺑﻮدﯾﻢ، ﺧﺒﺮ ﯽﺑ ﯽوﻟ از ﺳﺮﻧﻮﺷﺘﺸﺎن ﺰﯾﺰاﻧﯽ ﻋ . ﮐﻪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﯾﻦﺗﺮﯽﻗﺴ یرو یﻫﺎ ﺟﻨﺒﻨﺪه ،ﯿﻦزﻣ ﯿﺮﯾﻦ ﺟﺎن ﺷ را از ﮐﻒ داد ه ﺑﻮد .ﻧﺪ یﻫﺎ ﭼﻬﺮه ﻫﺮ ﮐﺪام از آن ﻧﻈﺮ در ﮐﻪ ﻫﺎ ﻪ ﺑ ، آﻣﺪ ﻣﯽ ﯾﺎدﺷﺎن ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ و ﺧﺎﻃﺮات ﻣﺸﺘﺮک آورد ﯽﻣ ﯾﺎد ﺑﻪ را ﯿﺘﯽﮔ. ﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎ آن یﻫﻤﻪ ﻫﺎ ﻫﻤﮑﺎر ، ﺑﻮد ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﯽﻣ ﺷﺪ از ﺧﺎﻃﺮاﺗﺶ ﮐﺮد. ﯽﻣ ﯿﺎنﺑ اﻟﺒﺘﻪ ﻫﻤﺮاه اﺷﮏ آرام ﻫﻤﯿﺸﮕﯽ . ﺑﺎرﻫﺎ ﺟﻤﻌﯽ از آن ﻫﺎ و ﯾﺎ ﻓﺮدی از آن ﺷﻬﺪا را در ﯾﺪمدﻣﯽ ﺧﻮاب ﺟﻤ ﮐﻪ در ﻌﺸﺎن ﻧﺸﺴﺘﻪ .ام ﯾ ﻧﻔﺮ ﯾﺎزده ﮑﺠﺎ رﺑﻮده . ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ﻧ ﻫﺸﺖ ﻔﺮ ﻣﺎه ﭘﯿﺶ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، ﭘﺎﻧﺰده و روزی از اﻋﺪاﻣ ﺸﺎن ﻣﯽ ﮔﺬﺷﺖ و ﻫﻔﺖ ﻧﻔﺮی ﮐﻪ ﯾﮏﻫﻨﻮز ﯿﺪﺷﻬ ز ﻫﻔﺘﻪ ا ﺷﺪن و ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘ . ﮔﺬﺷﺖﯽﻤﻧ ﺷﺎن ﻦ ﻣﺤﻤﻮد ﻣﺠﺬوب ، دوﺳﺖ ﭼﻨﺪ ﺳﺎ ﻟ ﻪ و ﻫﻤﺴﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ یﯾﻪ ی ﺧﺎﻧﻪ ﻣﺎ ﯾﮑﯽ از ا ﻬﺪﺷ ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﺎرﻫﺎ و ﺑﺎرﻫﺎ ﺑ ﻪ ﺧﻮاﺑﻢ آﻣﺪ و ژﯾﻨﻮس و ﮐﺎﻣﺮان و ﺟﻼل د ﯽﮔﺎﻫ . ر ﻫﻤﺎن ﻋﺎﻟﻢ رؤ ﯽﻣ ﯾﺎ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ آن ﯿﺪﺷﻬ ﻫﺎ ﺒﺎرﮑﯾ. ﻧﺪاهﺪﺷ ﯾﺪم ﺧﻮاب د ﺟﻼل ﺑﻪ ﻣﻦ ا ﺮار دارد ﺻ آن ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﻫﺎ ﺑﺮوم و ﺑﺎ آن ﺑﺎﺷﻢ ﻫﺎ . ﻣﻦ ﮐﻪ ﯽﻣ داﻧﺴﺘﻢ ا ﮔﺮ در ﺧﻮاب دﻋﻮت او را ﻗﺒﻮل در ﺑ ، ﮐﺮدم ﯽﻣ ﯿﺪاری ﯿﺮ ﺗﻌﺒ ﺑﻪ ﻣﺮگ و اﻋﺪام ،ﺷﺪﯽﻣ ؛ﺧﯿﺮ » : ﺟﻮاب دادم ﻣﻦ ﻫﻨﻮز در اﯾﻦ ﺟﺎ ﮐﺎر دارم .« او ﮔﻔﺖ ﺎﯾ ﻣﺎ ﺟ» : ﻤﺎن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﺳﺖ !«ﯿﺎﺑ ؛ ﻣﻦ ﻟﺠﻮﺟﺎﻧﻪ دﻋﻮت را رد ﮐﺮدم و ﯽﻣ ﻣﺎ » : ﮔﻔﺘﻢ ﯿﻦ ﻫﻢ ﻫﻤ ﯿﻢ ﺟﺎ ﮐﻪ ﻫﺴﺘ ، ﺧﻮﺷ !« ﯿﻢ ﯽﺷﺒ ﻗﺒﻞ از ﺧﺒﺮ ﺷﻬﺎدت ﻣﺤﻤﻮد و ﯾﺎراﻧﺶ ، یﺧﺎﻧﻪ ﮐﻪ ﯾﺪم ﺧﻮاب د ﻣﺎ ﺳﺮدر ﺑﺰرگ و ز ﯽﯾﯾﺒﺎ دارد ﮐﻪ ﻫﻤﻪ ﺟﺎ آ ی ن ﺳﺮدر ﻗﺮﻣﺰ اﺳﺖ و در ﻗﺴﻤﺘ از آن ﯽ ، ﻓﺮو رﻓﺘﮕ ﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺟﺎ ی ﯾﻦا. ﺳﺖیاﻪ ﻣﺠﺴﻤ ﻗﺴﻤﺖ ﺑ ﻧرﻪ ﯿﺪ ﮓ ﺳﻔ ﺑﻮد و درون آن ﻣﻬﻨﺪس ﺑﺰرگ ﻋﻠﻮ ﯾﺎن آرام و ﺑ ﺣﺮﮐﺖ ﯽ ا ﯾﺴﺘﺎده ﺑﺰرگ یﻗﺪر ،ﯿﺪﺳﻔ ﯾﮕﺎه ﺟﺎ ﯿﻦﻫﻤ ﯿﺮ و ﻧﻈ ، ﺑﻮد ،ﺗﺮ ﯾﮕﺮ د ی در ﮐﻨﺎر ﻗﺮار داﺷﺖ و ﭘ ﯿﮑﺮ ﻣﺤﻤﻮد در آن ﺑﻮد . ﯽﻣﺻﺒﺢ داﻧﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﻣﺤ ﯿﺰ ﻮد ﻧ ﻤ ﺑﻪ ﻣﻘﺎم ﻣﻬﻨﺪس ﻋﻠﻮ ﯾﺎن دو. ﯿﺪ ﺧﻮاﻫﺪ رﺳ ﻪ ﺑ ، ﺷﺐ ﺑﻌﺪ ﯽﺷﺮﺣ ﮐﻪ در ﺻﻔﺤﺎت ﭘ ، آﻣﺪ ﯿﺶ او ﻫﻢ از ﻧﺰد ﻣﺎ رﻓﺖ . ﺗﻨﻬﺎ ﻣﻦ ﻧﺒﻮدم ﮐﻪ ﺧﻮاب آن . ﯾﺪمدﯽﻣرا ﻫﺎ ﻫﺮ ﮐﺪام از ﻣﺎ در ﻋﺎﻟﻢ رؤ آنﺑﺎ ﯾﺎ ﯾﻢ ﺑﻮد ﻫﺎ و در ﺟﻤﻊ ﻫﺮ روز و ﺷﺐ، آﻧﭽﻪ ﻪ ﺑ را ﺧﻮاب آﻣﺪه ﺑﻮد ﺑﯿﺎن ، ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ و ﺧﻮاب ﻫﺎی ﺷﻨﯿﺪه از زﺑﺎن دﯾﮕﺮان را ﯿﺰﻧ یﺑﺮا ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ . ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯾﺖﺣﮑﺎ ﺧﻮاب ﯾﻦا ﮐﻪ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻫﺎ اﻧﻌﮑﺎس ﺗﻔﮑﺮات روزﻣﺎن . ﺑﻮد ٥۳