Goriz Nakhasteh

ﺑﺎ روز ﯾﮏ ﺗﺎ ﺷﺪم داﯾﯽ ﺧﺎﻧﻪ راﻫﯽ ﻣﺴﻌﻮد دﯾﺪاری ار ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﯿﺪﮐﻠ .ﮐﻨﻢ ﺗﺎزه داﺷﺘﻢ. ﻣﻌﺬﻟﮏ ، ﻗﺒﻞ از ﻫﺮ ﯽﺗﻠﻔﻨ ، دﯾﺪار ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ ﯽﻣ دادم ﮐﻪ ﺣﺪود ﭼﻪ وﻗﺖ و ﭼﻪ ، ﺳﺎﻋﺘﯽ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﺎ ﺑﺎ ، ﻫﻤﺮاه آن . ﺧﻮاﻫﻢ آﻣﺪ ﻫﺎ در ﻫﻤﻪ ﻧﻮﺑﺖ ، ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻣﻬﺮ و ﻣﺤﺒﺖ را روا داﺷﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﯿﺪا ﭘ ﺧﺒﺮ ﯽوﻗﺘ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاﻫ ﯽ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻫﺴﺖ، ﯽﻣ ﯽﺳﻌ ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﺑﻬﺘﺮ و ﻣﻬﺮﺑﺎن ﺗﺮ ﭘﺬ . ﮐﻨﻨﺪ ﯽﯾﯾﺮا ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﯾﯽدا ﻪ ﺟﻬ ﺑ ﯿﻠﯽﺧ ﯾﺖرﻋﺎ ، ﯿﺎط ﺖ اﺣﺘ ﻣﺴﺎﺋﻞ را ﯽﻣ ﮐﺮد و از ﻫﺮ ﺣ ﺮ ﮐﺖ و ﺻﺪا و رﻓﺖ و آﻣﺪ و ﻧﮕﺎﻫ ﯿﺮ ﺗﻌﺒ ﯽ و ﺑﺮداﺷﺖ ﺧﺎﺻ ﯽ داﺷﺖ و ﻣﺎ و ﺧﻮد و ﺧﺎﻧﻤﺶ را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ، داﻧﺴﺖ ﯽﻣ ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﺎز ی ﺑﺎ رو ﻣﻬﻤﺎن . ﮐﺮدﯽﻣ یﻧﻮاز ر ﻧﺎﻫﺎ ﺻﺮف ﺷﺪ و ﺑﻌﺪازﻇﻬﺮ ﻗﺮار ﺑﺮ ﯾﻦا ﯿﻢ ﮔﺬاﺷﺘ ﮐﻪ ﻫﺮ ﮐﺪام در ﭘ ﯽ ﮐﺎر ﺧﻮد ﺷﻮ ﯾﻢ و ﺷﺐ ﺑﺎز در ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ .ﯾﻢ ﺟﻤﻊ ﺷﻮ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﻮاﻫﺮم ﻗﺮار ﻣﻼﻗﺎت ﮔﺬاﺷﺘﻢ . در ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻌﻬﻮد در ﻣ ﺤﻞ ﺣﺎﺿﺮ ﺷﺪم . آن آﻣﺪﻧﺪ ﻫﺎ و .ﯾﻢﺷﺪ ﯿﻦ ﺳﻮار ﻣﺎﺷ ﺑﺎ او و ﺷﻮﻫﺮش دﯾﺪه ﺑﻮﺳﯽ . ﮐﺮدﯾﻢ ﺑﻌﺪ از اﺣﻮال ، ﭘﺮﺳﯽ ﺧﻮاﻫﺮم ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﻣﺎدر و ﭘﺪر ﺧ ﯾﺪار د دﻟﺘﻨﮓ ﯿﻠﯽ ﻣﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ . از او ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﮕﻮ ﺧﻮﺑﻢ ﯾﺪ و ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﻫﻢ ﯾﺪار دﻪ ﺑ ﭘﺪر در ﻣﻐﺎزه ﺧﻮاﻫﻢ رﻓﺖ ﯾﺪار دﻪ ﺑﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ . اﻗﻮام ﮔ ﯿﺘﯽ و ﻫﻢ ﺑﺮ م و ﺧﺒﺮ آن از ی ﯿﺮم ﺑﮕﻫﺎ آن و ﺑﻪ ﻫﺎ ﯾﻢ ﻫﻢ ﺑﮕﻮ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺳﻼﻣﺖ ﻫﺴﺘ ﻣﺮا . ﯿﻢ ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ ی دﺧﺘﺮﺧﺎﻟﻪ ﻧﺪدﺑﺮ ﯿﺮﯾﻦﺷ . ﻃﻔﻞ ﺳﻪ ﺳﺎﻟ او یﻪ از دﯾﺪن ﻣﻦ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪ و ﺑﺎ ﺳﺮ و ﺻﺪا ﺧﺒﺮ ﺣﻀﻮرم را داد . ﹰ ﻋﻼوه ﺑﺮ اﺗﻔﺎﻗﺎ ﯿﺮﯾﻦﺷ و ﻓﺮزﻧﺪ و ، ﻫﻤﺴﺮش ﺷﻮﻫﺮﺧﺎﻟﻪ و ﺧﺎﻟﻪ و دﺧﺘﺮﺧﺎﻟ یﻪ دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻢ آﻧﺠﺎ ﺑﻮدﻧﺪ ﻪ ﺑ . دﯾﺪار ﻣﻦ اﺷﮏ ﻪ ﺑ ﭼﺸﻤﺎﻧﺸﺎن آﻣﺪ . ﺑﺎ ﻫﻢ روﺑﻮﺳ .ﯾﻢ ﮐﺮد ﯽ ﺪﺷﯽﻣ ی ﭼﻨﺪ روز ﮐﻪ در آن ا  ﯾﺎم ، ﺳﺮاﺳﺮ ﺑﺪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ را ﻧﺪﯾﺪه ﺑﻮدﯾﻢ . اﺣﺴﺎس ﺮدم ﺑﺎ ﮐﻣﯽ ی ﻫﻤﻪ ﺷﻮق و ﻋﻼﻗ ﯾﺪار دﻪ ﮐﻪ ﺑ یاﻪ ﻣﻦ ﻧﺸﺎن ﯽﻣ دﻫﻨﺪ و ﺳﺮاﻏ ﯽ ﮐﻪ از ﮔ ﯿﺘﯽ و ﺣﺎل او ، ﯿﺮﻧﺪ ﮔﯽﻣ از ﺣﻀﻮرم در ﺟﻤﻌﺸﺎن ﻧﮕﺮاﻧﻨﺪ ﯿﻞﻣ . داﺷﺘﻢ زودﺗﺮ آن ﻫﺎ را از آن اﺿﻄﺮاب ﻧﺠﺎت ﺑﺪﻫﻢ و ﺑ ﯽوﻟ ﺑﺮوم ﯿﺮون ﺧﻮاﻫﺮم و ﺷﻮﻫﺮش رﻓﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﭽﻪ ﮐﻪ ﻫﺎ را ﺧﺎﻧﻪ ﺑﮕﺬارﻧﺪ و ﺑ ﺮﮔﺮدﻧﺪ . ﺑﻪ ﻧﺎﭼﺎر ﺳﺎﻋﺘ آن ﻧﺰد ﯽ ﺑﻮدم ﻫﺎ . دﯾﺪم ﺷﻬﺮه و ﭘﺪرش ﻫﺮ ﮐﺪام ﺑ ﻪ دﻓﻌﺎت ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧ یاﻪ ﺧﻮد را ﺑﻪ ﭘﺸﺖ ﭘﻨﺠﺮه ﯽﻣ رﺳﺎﻧﺪﻧﺪ و از آﻧ ﺎ ﺧﺠ ﯿﺎﺑﺎن را ﻧﮕﺎه ﮐﻨﯽﻣ ﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺒﺎدا ﮐﺴ ﯽ ﻣﺮا ﺗﻌﻘ ﯿﺐ ﮐﺮده و ﺧﺎﻧﻪ را ﯾﺎﻓﺘﻪ ﯿﺪﺳﻌ و ﯿﺮﯾﻦﺷ ﯽوﻟ . ﺑﺎﺷﺪ ﻫﺮ دو آرام و ﺧﻮﻧﺴﺮد ﺑﻮدﻧﺪ . ،ﻫﺎ آن ﭼﻪ ﮐﻪ ﻫﺮدو یرﺎ ﺳﺮﺷ ﯾﻤﺎن ا ﻋﻼوه ﺑﺮ ﮐﻪ دارﻧﺪ از ﻫ ، ﻮﻧﻪ ا ﮔ ﯿﭻ ﯾﺜﺎر و ﻓﺪا ﮐﺎر ﻧﺪا ﯾﻎدر ی و ﺗﺎ ﺷﺘﻨﺪ دﺳﺘﮕ ﻗﺒﻞ از ﯿﺮی و ﻣﻔﻘﻮد ﺷﺪن ﻋﻤﻮ ی ﯾﻮﺳﻒ ﯿﺘﯽ، ﮔ ﯽﻤﯾﺪﻗ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه د ﯾﮕﺮ اﻋﻀﺎ ی ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠ ﯿﺮ اﺳ ﯽ ، ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﺪت زﻣﺎﻧ ﯽ آن آواره را ﻧ ﯿﺰ یﺧﺎﻧﻪ در ﺧﻮد ﭘﻨﺎه داده و ﺧﺪﻣﺘﺶ را یاﺻﺪ . ﮐﺮدﻧﺪ ﯽﻣ زﻧﮓ در ﺑ ﻪ ی ﺑﺮ رو و ﺻﺪا آﻣﺪ از یﺮﻔ ﭼﻨﺪ ﻧ آن ﺟﻤﻊ اﺛﺮ وﺣﺸﺖ ﻧ ﯽوﻟ .ﺴﺖﺸ ﺧﻮاﻫﺮم و ﺷﻮﻫﺮش ﮐﻪ ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﻣﻦ آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ ز ﻧﮓ در را ﺑﻪ ﺻﺪا در آورده ﺑﻮدﻧﺪ . ، ﮐﺮدم ﯽ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ و ﺧﻮاﻫﺶ ﮐﺮدم ﺑﻪ ﻣﺎدر رﻧﺠﺪ ﺑﻼ و ﯾﺪه ی ﮐﺸﯿﺪه ﮔﯿﺘﯽ ﺑﮕﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﯿﻢ و دﺧﺘﺮش در ﺟﻨﻮب ﮐﺸﻮر ، ﯾﮑﯽ در ﻧﺰد از اﺣﺒ ﺎ ﯿﻠﯽ ﮐﻪ ﺧ ﻫﻢ ﻣﻬﺮﺑﺎن اﺳﺖ ، روزﻫﺎ و .ﺪراﻧ ﮔﺬﯽﻣرا ﻫﺎ ﺷﺐ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ یﻫﺎ ﯾﻮ راد ﻪ ﺑ و ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮن . دﻫﺪﯽﻣ ﮔﻮش ﹺ ﻓﺮزﻧﺪان ﹺ ﺧﻮب ﻣﯿﺰﺑﺎﻧﺶ او را ﺳﺮﮔﺮم ؛ ﮐﻨﻨﺪ ﻣﯽ در ﻃﺒﺦ ﻏﺬا ﮐﺪﺑﺎﻧﻮی ﺧﺎﻧﻪ را ﻫﻤﺮاﻫﯽ ﯽ و ﮔﺎﻫ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ ی روﺳﺮ ﺑﺰرگ ﺑﺮ ﺳﺮ ٥٤