Goriz Nakhasteh

ﺣﺪاﻗﻞ ﺗﺎ آﻧﺠﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮت ﺧ اﺳﺖ یﻋﺎد ﯿﻠﯽ .« ﻣﻦ ﻫﻢ ﻫﺮ ﭼﻨﺪ در دل ﺑﻪ اﯾﻦ ﺳﻔﺮ داﺧﻠﯽ رﺿﺎﯾﺖ ﻧﻤﯽ دادم و از ﻫﻤﺎن ﺳﻔﺮ ﻫﻢ ﻫﺮاس داﺷﺘﻢ ﻪ ﺑ ﯽوﻟ ، ﻪ » : ﮔﻔﺘﻢ ﯽﻣ ﻇﺎﻫﺮ  اﻧﺸﺎءاﻟ .« در دوران ﺗﻨ ﻬﺎﯾﯽ و ﺳﺎﻋﺎت ﻃﻮﻻﻧﯽ ﺑﯿﮑﺎری ﯽﺣﺘ و ، ﺑﻪ ﻣﺪت ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ ﻫﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ای ﻧﺪاﺷﺘﻦ ، ﻫﺰار ﻓﮑﺮ و ﺧﯿﺎل ﻫﺠﻮم ﻣﯽ آورد و آﯾﻨﺪه ﺒﻬﻢ و ﻣ ﯾﮏﺗﺎر ی ﻟﺮزاﻧﺪ ﯽﻣ دل را . ﻪ ﺑ ﯾﺖ در ﻧﻬﺎ ه ﺎ ﺧﺪا ﭘﻨ ، ﺑﺮدمﯽﻣ و از او راه ﻧﺠﺎت ﯿﺘﯽﮔ .ﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﻫﻢ در دﻧ یﯿﺎ ﺑﺎ ، ﺧﻮدش یﻫﻤﻪ درد و رﻧﺠ ﯽ ﮐﻪ داﺷﺖ و ﺗﺤﻤﻞ یﻫﻤﻪ ﯿﺶﮐﻪ ﭘ ﯽ ﻣﺼﺎﺋﺒ آﻣﺪه ﺑﻮد ، ﺳﺎﻋﺎت را ﺑﻪ ﺳﮑﻮت ﻇﺎﻫﺮ ﯽﻣ ی ﮔﺬراﻧﺪ و در ﺧﻠﻮت دﻋﺎ و ﻣﻨﺎﺟﺎت . ﮐﺮدﯽﻣ ﻣﺜﻞ ا ﮐﺜﺮ ﻪ ﺑ ﯾﺐﻗﺮ اﺗﻔﺎق ﻓﺮزﻧﺪان آدم ، ﻣﺎ ﻫﻢ در ا ﯾﻦ ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺨﺘ ﺳﺮ ﯽ و ﮐﺎرﻣﺎن ﺑﺎ ﺧﺪا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ ﯾﻤﺎن ،د ﺷﺪه ﺑﻮ و ﺑﺮﺧﻼف ﮔﺬﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻟﻄﻒ اﻟﻬ ﯽ ﻫﻢ ﻧﻌﻤﺖ ﺳﻼ ﻣﺖ و اﻣﻦ و ا ﻣﺎن داﺷﺘ ﯿﻢ و ﻫﻢ از ﻣﺎل و ﺛﺮوت ﺳﻬ ﯿﺐﻧﺼ ﯽﻤ ﺷﺪه ﺑﻮد و ﮐﻤﺘﺮ ﺷﮑﺮ و ﯾﺎدش ﺑﻪ ﮔﺰارش ﺑﻮد ﺣﺎﻻ ،ﻢﯾ در اﮐﺜﺮ او در ﯽﺣﺘ ، ﺎتﻗ ﻗﺪم زدن یﻫﺎ وﻗﺖ و ﺑ ﯽ وﻗﺖ در آن ﺷﻬﺮک ﺧﻠﻮت ﯾﻢ ﺧﻮاﻧﺪ ﯽﻣ دﻋﺎ ، و راز و ﻧ ﯾﻢ ﮐﺮدﯽﻣ ﯿﺎز ﺗﺎ روزﻧﻪ ی ﺷﻮد ﯿﺪا ﭘ ﯿﺪی اﻣ ﯾﻦ در ا ﯽ و ﭼﺮاﻏ ﻇﻠﻤﺖ و وﺣﺸﺖ ﻓﺮا راﻫﻤﺎن ﻗﺮار ﮔ . ﯿﺮد ﺣﺎﻻ ﺧﻮاﺳﺘﻪ ﯾﻤﺎن ﻫﺎ ﻣﺤﺪود ﺗﺮ از ﻫﺎ ﺎنزﻣ یﻫﻤﻪ ﯿﺮ و ﻏ ﯿﺪﺑﻌ ﯿﺎر ﺑﺴ ﯽﺣﺘ . ﺷﺪه ﺑﻮد ﻣﻤﮑﻦ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﯾﻦا ﮐﻪ از ﯿﺪ رﺳﯽﻣ دام ﺑﻼ ﺑﻪ ﺻﻮرﺗ ﯽ رﻫﺎ ﺷﻮ ﯾﻢ ﯾﺪار د ی و روز ﻓﺮزﻧﺪاﻧﻤﺎن ﺗﻈﺎﻫﺮ ﯽﺑ .ﺷﻮد ﯿﺐﻧﺼﻫﻢ ، ﹺ از ﻣﺮگ ﯾﮑ ﺒﺎره و آﻧﯽ ﻫﺮاس ﻧﺪاﺷﺘ . ﯿﻢ وﻟﯽ از زﻧﺪان و ﮔﺮﻓﺘﺎری از ﯾﺖ ر ﻧﻬﺎ د ﻫﺎ و ﺟﻮاب و ﺳﺆال و ﻫﺎ ﺮزﺟ و ﺷﮑﻨﺠﻪ ﺗﺎ ﻣﺮﺣﻠ ﯾﺎ ﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ یاﻪ ﺗﺮک د ﯾﻦ و اﻋﺘﻘﺎد ﮐﻨ ﯾﺎو ﯽ ﺟﺎن ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺎن ﺑﺎﺧﺘﻦ را اﻧﺘﺨﺎب ،ﯽﮐﻨ ﺗﺮﺳﯽﻣ ﺳﺨﺖ . ﯿﺪﯾﻢ  ﯾﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻣﻦ اﯾﻦ اﺣﺴﺎس را ﮐﺎﻣﻼ داﺷﺘﻢ . ﺑﺎرﻫﺎ در راز و ﻧﯿﺎزﻫﺎﯾﻢ از ﺧﺪا ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘ ﻢ ﻣﺮا ﺗﺎ اﯾﻦ ﻣﺮﺣﻠﻪ از اﻣﺘﺤﺎن ﭘﯿﺶ ﻧﺒﺮد و آزﻣﺎﯾﺶ ﻧﮑﻨﺪ. ﯽوﻟ ﹰ اداﻣﻪ واﻗﻌﺎ یﺑﺮا ﯽ زﻧﺪﮔ ی دوراﻧﯽ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ، ﭘﺮ از دﻟﻬﺮه و ﺗﺮس از ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷ ﺪ ن و در ﺑﻨﺪ دﺷﻤﻨﺎن ﭘﺮﮐ ﻦﯿ اﻓﺘﺎدن ، در ﻣﻘﺎ ﺑﺎ ﯾﺴﻪ یﻪ ﻟﺤﻈ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﺷﺪن و ﺗ ﯿﺮ ﺧﻼص را ﺑ ﻪ ، ﯾﺪن ﺟﺎن ﺧﺮ . ﻧﺒﻮد ﺑﻬﺘﺮ ﭼﻨﺪان ﺑﺎرﻫﺎ در ﻫﺎ ﺻﺤﺒﺖ ﺑﺎ ﮔﯿﺘﯽ و ﺑﺎ دﯾﮕﺮاﻧ ﯽ ﮐﻪ ﺣﺎل در ﻗﯿﺪ ﺣﯿﺎت ﻧﺒﻮدﻧﺪ ، ﯾﺎ اﮔﺮ ﻫﻨﻮز آﺧﺮﯾﻦ یﺻﻔﺤﻪ ﺣﯿﺎت اﯾﻦ ﺟﻬﺎن ﺷﺎن ورق ﻧﺨﻮ ، ده ﺑﻮد ر ﺑﻬﺎﺋﯽ ﯿﻞدﻟ ﻪ وﻟﯽ ﺑ و ﺳﺮﺷﻨﺎس ﺑﻮدن در ﺧﻄﺮ ﺑﻮدﻧﺪ ی ﮔﺮﻓﺘﺎر ﯾﻦا ، ﻣﻄﻠﺐ ﻋﻨﻮان آﻣﺎده ﯽﺣﺘ ﺷﺪ ﮐﻪ ﯽﻣ ی ﻗﺒﻮل ﻣﺮگ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﯽوﻟ ، ﺗﺎب و ﺗﻮان ﺷﮑﻨﺠﻪ و ﻋﺬاب را ﻧﺪارﻧﺪ . ﹰ ﮐﺜ از ﯿﺮی ﻃﺒﻌﺎ ﯾﺰاﻧﯽ ﻋﺰ یﻫﻤﻪ ﮐﻪ ﻫﺪف ﺗ یﯿﻨﻪ ﭘﺮ ﮐ ﯿﺮ دﺷﻤﻨﺎن ﺗﺸﻨﻪ ﺑ ﻪ ﺧ ﻮن ﻗﺮارﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﯽ ﮔﻮاﻫ ﻪ ﺑ ، اﺟﺴﺎد ﭘﺎ ﮐﺸﺎن ﯾﺎ ، از ﻓﺤﻮا ی ﮔﻔﺘﺎر اﻓﺮاد ی ﮐﻪ ﻧﺎﻇﺮ ﯾﺎ ﻋﺎﻣﻞ آن ﻓﺠﺎ ﯾﻊ ﺑﻮدﻧﺪ ، در دوران اﺳﺎرت ﺎ آﺧﺮ ﺗ ، ﯾﻦ ﺳﺎﻋﺎت ﺣ ﯾﻦﺮ ﺑﺪﺗ ، ﯿﺎت ﻫﺎ ﺷﮑﻨﺠﻪ را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﺮده و از ﺧﻮد ﺗﺎب و ﺗﻮان و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑ ﯾﺎنﭘﺎﯽ ﻧﺸﺎن داده و ﺑﻪ ﻗ آرزو ،ﺟﺎن ﯿﻤﺖ ی ﺟﻼدان را ﮐﻪ از ﯽﺣﺎ ﮐ ﯽﻣﮐﻼ ﯿﺪنﺷﻨ ﭘﺸ ﯿﻤﺎﻧﯽ از دﻫﺎن آن ر ﮔﻮر ﻪﺑ، ﻫﺎ ﺑﻮد ﻫﺴﭙﺎر ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮدﻧﺪ. آن ﻧﺎﭘﺎ ﮐﺎن ﯽﭘ در ﺳﻨﮕﺪل ﺑﺮآورده ﺷﺪن اﯾﻦ آرزو ، اﻧﺴﺎﻧﯽ واﻻ ﮔﻬﺮ را ﺑﻪ ﺷﮑﻨﺠﻪ ﻣﯽ ﮔﺎه ﺑﺮدﻧﺪ و از او ﺟﺎﻧ اﻣﺎ ، ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﺶ را از آن ﻫﻤﻪ ﭘﺎ ﯾﺪاری و ﺛﺒﺎت ﻋﻘ ﯿﺮان و ﺣ ﯾﻮسﻣﺄ ﯿﺪه، از ﻗﺘﻠﮕﺎه ﺑﺎز . ﮔﺸﺘﻨﺪ ﯽﻣ ٦۳