Goriz Nakhasteh

ﻓﺮاﻫﻢ آورم و در ﻓﺮﺻﺖ دﯾﮕﺮ ﻪ ﺑ ﻣﻦ ﻫﻢ ﺑﭙ ﺷﻤﺎ ﯿﻮﻧﺪم .« وﻟﯽ او » : ﮔﻔﺖ ﻣﯽ ﺗﻮ ﻫﻢ در ﺧﻄﺮ ﻫﺴﺘﯽ و ، ﻗﺮار ﯽوﻗﺘ ﺑﻪ ﻣﺼﺎدره اﻣﻮال ی ﺑﺎﺷﺪ یﯿﻠﻪ وﺳ ﺗﻮ و ﻧﺠﺎت زﻧﺪﮔ ﯽﻣﺎﻟ ﯽ یﺑﺮا ﯽﻧﺟﺎ ﺮﻄﺧ ﯽﺣﺘ ،ﯽ ﻣﺎ ﺑﺎﺷ ﺗﻮ ﺑ ﯿﺸﺘﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺷﺪ . ا ﮔﺮ رﻓﺘﻨ ﺑﺎﺷ ﯽ ﯾﺪﺑﺎ ﯿﻢ، ﻫﺮ دو و ﺑﺎ ﻫﻢ راﻫ ﯽ «.ﯾﻢ ﺳﻔﺮ ﺑﺸﻮ ﻫﻢ او درﺳﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ و ﻫﻢ ﻣﻦ. آﺧﺮ ﺑ از ا ﮐﻪ ﯾﻦا ﻓﺮضﻪ ﯾﺮان ﯿﻢﮐﻨ ﭼﻪ ﯽ زﻧﺪﮔ یﯿﻪ ﺑﻘ ،ﯾﻢ ﺧﺎرج ﺷﻮ . ﭘﻮل ﺑﺮا ی ﺧﺮج ﮐﺮدن و ﻋﻤﺮ ﻧﺪ ﮔﺬرا ن در اﺧﺘ ﯿﺎر ﻧﺪاﺷﺘ از ﮐﺴ ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻤﻧو ﯿﻢ ﯽ ﻫﻢ ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻫﻢ ﯿﻠﯽ و دﻟ ﯿﻢﮐﻨ ﯽ ﮐﻤﮑ ی ﻧﺪاﺷﺖ . از ﻃﺮف د ﺎﻗﯽ ﺗا ﺷﺪ در ﯽﻣ ﯽ ﺗﺎ ﮐ ﯾﮕﺮ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻤﺎﻧﯿﻢ و در ﻫﻮل و ﻫﺮاس ، روزﻫﺎ و ﺷﺐ ﺑﻪ ﻫﺎ را ﺳﺮ آورﯾﻢ و ﺗﻨﻬﺎ ﺳﺮﮔﺮﻣﯿﻤﺎن ﺷﻨﯿﺪن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑ ﯾﻮی راد یﻫﺎ ﯿﮕﺎﻧﻪ ﯾﺎ ﯿﻦ ﻣﺨﺎﻟﻔ دوﻟﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﮔﺎﻫ ﯽ اﻧﺪﮐ ﯽ ار ﺷﻮ وﯿﺪ اﻣ ﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺎﻻﺧﺮه روز ﻧﺠﺎت ﺧﻮاﻫﺪ رﺳ ﻢﯿ ﺗﻮاﻧ ﯽﻣ ﺑﺎر ﯾﮕﺮ و د ﯿﺪ ﺑﺪون ﻫﺮاس ز ؟ ﯿﻢﮐﻨ ﯽﺪﮔﻧ ﭼﻨﺪ ﺷﺐ و روز د ﯾﮕﺮ ، ﮔﺬﺷﺖ و ﻣﺎ ﻫﻤﭽﻨﺎن در اوﻗﺎت ﺧﻠﻮت روز و ﯾﮏﺗﺎر ﯾﺎ ﺷﺐ از اﺗﺎق ﺳﺮد و ﺗﻨﻬﺎ ﯾﻤﺎن ﺑﻪ و ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﺧﺎرج یﺧﺎﻧﻪ ﯽﯾﺮاﯾ ﭘﺬ و از ﯿﻢ رﻓﺘﯽﻣ ﻣﺴﻌﻮد ﻫﺎی ﻣﮑﺮر آن ﻫﺎ و روی ﮔﺸﺎده و اﻧﺘﻬﺎ ﯽﺑ ﻣﺤﺒﺖ ﯾﺸﺎن ﺑﺮﺧﻮردار .ﯾﻢﺷﺪﯽﻣ ﭘﺲ از ﭼﻨﺪ روز آﻗﺎی رﯾﺤﺎﻧﯽ ﭘﯿﻐﺎم داده ﺑﻮد ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﻣﺼﻤﻢ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﻣﻮﺟﺒﺎت ﺳﻔﺮ ﻓﺮاﻫﻢ اﺳﺖ ﺑﺎ . ﮔﯿﺘﯽ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم ﺑﺎ . ﻫﻢ ﻣﺴﻌﻮد ﻣﺸﻮرت ﮐﺮد .ﯾﻢ ﻣﺴﻌﻮد ﻫﻨﻮز دﻧﺒﺎل اﻓﺮاد د ﯾﮕﺮی ﺑﻮد ﮐ ارزان ﻪ ﺗﺮ و ﻣﻄﻤﺌﻦ ﺗﺮ اﻣﮑﺎن ا ﭘﺮ ﺳﻔﺮ ﯾﻦ ﺧﻄﺮ را ﻓﺮاﻫﻢ آورﻧﺪ ﯿﺒﯽ ﭼﻪ ﻋ » : ﮔﻔﺖ ﯽوﻟ ، دارد ﺑ ؟ﯿﻢﮐﻨ ﯿﻖ ﺗﺤﻘ ﯿﺸﺘﺮ و ﯾﻢروﯽﻣ آﻗﺎی رﯾﺤﺎﻧﯽ را ﺑﯿﻨ ﻣﯽ ﯿﻢ و را ﻤﺎنﺗ ﺳﺆاﻻ ﺑﺎ او ﻣﻄﺮح ا ا ﮔﺮ .ﯿﻢﮐﻨﯽﻣ ز ﻫﺮ ﺟﻬﺖ راﺿ ﯽ ،ﯾﻢﺷﺪ ﻪ  اﻧﺸﺎءاﻟ ﯽراﻫ ﺳﻔﺮ ﺧﻮاﻫ «.ﺷﺪ ﯿﺪ ﯾﯽدا ﺑﻪ ﯽﺗﻠﻔﻨ ﯾﻢ ﺧﺒﺮ داد ﮐﻪ ﺗﺎ دو ﺳﻪ روز د ﯾﺤﺎﻧﯽ ر یآﻗﺎ ﯾﺪار د یﺑﺮا ﯾﮕﺮ . ﯾﯿﻢآﯽﻣ ﺑﺎز ﻫﻢ ﯾﺶ ﺗﺸﻮ ﯽ و ﻧﮕﺮاﻧ ﺑﻪ ﺳﺮ اﻏﻢ آﻣﺪه ﺑﻮد ﯿﺘﯽﮔ . اﺻﺮار داﺷﺖ ﺳﻔﺮ ﯾﻦ در ا ﮐﻪ ﻣﺎدرش را ﻫﻢ ﻫﻤﺮاه ﮐﻨ .ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻤﻧ او را ﺗﻨﻬﺎ ﺑﮕﺬارد و ﺑﻪ دﺳﺖ ﺣﻮادث ﺑﺴﭙﺎرد ﯽ راﺳﺘ . ﯾﺪ ﭼﺮا ﺑﺎ در آن وﺿﻊ ﻫﻮﻟﻨﺎ ک ﻗﺮار ﯽﻣ ﮔﺮﻓﺘﻢ ﮐﻪ ﻓﺮار ﮐﻨ ﯾﺰان ﻋﺰ یﻫﻤﻪ و ﯿﻢ را ﺑﮕﺬار ﯿﺴﺖ را ﻧ ﯽﻫﺴﺘ یﻫﻤﻪ و ﯾﻢ و ﺑﺮو ﯾﻢ و از دﺳﺖ رﻓﺘﻪ ﻪ ﺑ ﯾ ﯿﺎور ﺣﺴﺎب ﺑ ﯽ ﻢ و راﻫ ی ﺷﻬﺮﻫﺎ ﻣﺠﻬﻮل و آ یﯾﻨﺪه ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم ﺑﺸﻮ ؟ ﯾﻢ ﯿﺘﯽﮔ ﺑﻪ » ﮔﻔﺘﻢ: ﭘﺮﺧﻄﺮ اﺳﺖ و در ﺣﺪ ﻃﺎﻗﺖ زﻧ  ﺳﻔﺮ ﻣﺤﺘﻤﻼ ﯿﺮﭘ ﯽ و رﻧﺠﻮر و ﺑ ﯿﻤﺎر ﯽﻋﺼﺒ . ﯿﺴﺖﻧ ﺑﮕﺬار ا ﮔﺮ ﺳﻔﺮ ﻋﻤﻠ ﯽ ﺷﺪ و ﻣﺎ ﺑﻪ ﺳﻼﻣﺖ ﺑﻪ ﻣﻨﺰل ﻣﻘﺼﻮد رﺳ ﯾﺪﺷﺎ ، ﯿﺪﯾﻢ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﺮ و ج یاﻪﯾﻨﻫﺰ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻪ ﮐﻤﮏ دوﺳﺖ و آﺷﻨﺎ از ﻓﺮودﮔﺎه راﻫﯽ ﺳﻔﺮ ﺷﻮد .« ا ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺳﺘﺪﻻل ﻣﺮا ﻗﺒﻮل ﯽوﻟ ، داﺷﺖ اﺣﺴﺎﺳﺶ ﭼ ﯿﺮه ﺑﻮد و ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺻﺮار در ﻫﻤﺮاﻫ ﯽ ﻣﺎدرش ﺑﺎ ﻣﺎ داﺷﺖ . در ﺣﻘ داﻧﯽﻧﻤ ﯿﻘﺖ ﺴﺘﻢ ﭼﻪ ﮐﻨﻢ . وﺿﻊ ﮔ ﭼﻮن ﯿﺪم ﻓﻬﻤﯽﻣرا ﯿﺘﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﯽﻣ ﺧﻮدم ﻫﻢ و ﯿﺮ ﻣﺎدر ﭘ رﻧﺠﻮر و ﭘﺪر ﺳﺎﻟﺨﻮرده را ﺑﻪ اﻣ ﮐﺮدم ﯽﻣ رﻫﺎ ﺧﺪا ﯿﺪ . ﺑﺎ ﻣﺴﻌﻮد ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ » : ﮔﻔﺖ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدم. ﺷﻤﺎ ؛ﯾﺪ ﺑﺮو ﻣﻦ ﻗﻮل ﯽﻣ دﻫﻢ او را ﻫﻢ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت ﻫﺴﺖ ﺑﻔﺮﺳﺘﻢ . وﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﺻﻼح ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﺮاه ﺷﻤﺎ «. ﺑﺎﺷﺪ ﻣﻌﺬﻟﮏ ﮔﯿﺘﯽ ﻫﻤﭽﻨﺎن اﺻ . ﮐﺮد ﻣﯽ ار ﺮ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺎدر را دﯾﺪم ﻣﯽ و از او ﻣﯽ ﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﻫﺮ وﻗﺖ ٦۹