Goriz Nakhasteh

آﻣﺎده ی ﺳﻔﺮ ﻗﺮار ﺷﺪ ﺗﺎ ﺳﻪ روز د ﯾﮕﺮ ﻣﻦ و ﮔ . ﯾﻢﺷﻮ ﯽراﻫ ﯿﺘﯽ روزﻫﺎی ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺖ و ﺳﺎﻋﺎت ﺑﺪی را ﻣﯽ ﮔﺬراﻧﺪﯾﻢ . ﻣﮑﺎﻟﻤﺎت و ﮔﻔﺘﮕﻮﻫﺎﯾﻤﺎن ﻫﻤﻪ ﻫﻤﺮاه ﻏﻢ دوری و ﻧﮕﺮاﻧﯽ از ﺳﻔﺮی ﺑﻮد ﮐﻪ ﻗﺼﺪ اﻧﺠﺎﻣﺶ را داﺷﺘﯿﻢ اول . ﺑﻪ د ، ﺻﺒﺢ روز ﺑﻌﺪ ﯾﺪار ﻣﺴﻌﻮد و ﺧﺎﻧﻤﺶ رﻓﺘ .ﯿﻢ ﻣﻨﺎﺟﺎت ﺧﻮاﻧﺪ و ﯾﻢ ﺻﺤﺒ ﺖ در ﻣﻮرد ﻓﺮاﻣﺮز ﭘﺴﺮﺷﺎن ﺷﺮوع ﺷﺪ . ﻣﺎدر دﻟﺶ رﺿﺎ ﯽﻧﻤ داد از ﭘﺴﺮ ﺟﺪا ﺷﻮد و او را راﻫ ﯽ ﯾﻦا . ﺳﻔﺮ ﮐﻨﺪ ﭘﺪر در ا ﯾﻦ ﻏﻢ ﺑﺎ او ﺷﺮ ﯾﺎما ﯾﺪدﯽﻣ ﯽوﻟ ، ﺑﻮد ﯾﮏ ﻋﻤﺮ ﺟﻮان ﺑ ﯿﻬﻮده ﮔﺬرد و آ ﯽﻣ یاه ﯾﻨﺪ ﻣﺒﻬﻢ دارد ؛ اﻣﮑﺎن ﺗﺤﺼ ﯾﺶﺑﺮا ﯿﻞ ﻓﺮاﻫﻢ ﻧ . ﯿﺴﺖ داﻧﺸﮑﺪه ﻫﺎ ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ و اﮔﺮ ﻫﻢ ﺑ ﯾﺞ ﺗﺪر ﻪ ﺑﺎز ﺷﻮد ، ﭼﻮن ﭘﺴﺮش ﺑﻬﺎﺋﯽ اﺳﺖ ، و ﺟﻮاﻧﺎن ﺑﻬﺎ ﺋ ﯽ از ﺗﺤﺼﯿﻞ در داﻧﺸﮕﺎه ﻫﺎ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪ ﯾﺎما ﯾﺪﺑﺎ ، اﻧﺪه را ﺑﻪ ﺑﻄﺎﻟﺖ ﺑﮕﺬراﻧﺪ ﯾﺪﺷﺎ . ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه د ﯾﮕﺮ او را ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﺳﺮﺑﺎز ﻫﻢ ﺟﻨﮓ ﯿﺪان و ﻣ ی ﺑﻔﺮﺳﺘﻨﺪ . ﻓﺮاﻣﺮز ﹺ ﺟﻮان ﺧﻮش ﻗﺪ و ﻗﺎﻣﺖ و ﺑﻠﻨﺪ ، ﺑﺎﻻ ﯾﺒﺎ ز ﯽﺻﻮرﺗ و دوﺳﺖ داﺷﺘﻨ ؛ داﺷﺖ ﯽ از ﻫﻮش و ادب و اﻃﻼﻋﺎت و داﻧﺶ از ﺣﺪ ﺳﻨﯽ ﺧﻮد ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻬﺮه ﺑﺮده ﺑﻮد ﹺ ﻋﺰ . ﯾﺰ ﭘﺪر و ﻣﺎدر و ﺗﻤﺎم ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻮد ﺷﺪ ﻣﯽ . ﯿﺪ ﻓﻬﻤ ﮐﻪ ﻣﻮرد ﻋﻼﻗﻪ و ﺗﻮﺟﻪ دﺧﺘﺮان ﻫﻢ و ﺳﻦ . ﺳﺎل اﺳﺖ ای ﺑﺴﺎ در ﺑﯿﮑﺎری و ﻣﻌﺎﺷﺮت ﻫﺎی آﺷﮑﺎر و ﭘﻨﻬﺎن ﺑﻪ ﻣﻘﺘﻀﺎ ی ﺳﻦ ﮔﺮﻓﺘﺎر ﻋﺸﻖ و ﻋﻼﻗ ﺗﺤﺼ ﯿﺎل ﺷﺪ و ﺧ ﯽﻣ یاﻪ ﯿﻞ از ﺳﺮ ﺑ ﺑﺮد و در ﭘ ﯽﻣدر ﻪ ﯽ ﯿﻞ ﺗﺸﮑ ﺧﺎﻧﻪ و ﺧﺎﻧﻮاده ﺑﻪ یﮐﺎر در ﺣﺪ ﺗﻮاﻧﺎ ﯾﯽ ﻣﺸﻐﻮل یﻫﻤﻪ ﻫﺎ ﯾﻦا .ﺷﺪﯽﻣ ﯽ ﻣﻄﺎﻟﺒ ﺑﻮد ﮐﻪ از ذﻫﻦ ﺑﺎز و ﺑ ﯽﻣ ﭘﺪر ﯿﺪار ﮔﺬﺷﺖ و دﻟﺶ رﺿﺎ اد ﮐﻪ آ دﯽﻧﻤ او یﯾﻨﺪه ی را ﻓﺪا ﻋﺎﻃﻔﻪ و ﻋﻼﻗﻪ . ﮐﻨﺪ ﯽآﻧ ی ﺣﺎﺿﺮ ﺑﻮد رﻧﺞ دور ی را ﺗﺤﻤﻞ ﮐﻨﺪ و ﭘﺴﺮ را ﺑﻪ ﺳﻮ ی ﯽ ﺳﺮﻧﻮﺷﺘ ﺑﻬﺘﺮ ر ﻫﺴﭙﺎر ﺳﺎزد ﮐﻪ ﻧﺒﻮد یﯾﺪ ﺗﺮد . ﻣﺎدر ﻫﻢ اﯾﻦ ﻧﮑﺎت را ﺧﻮب ﻣﯽ ﯽوﻟ داﻧﺴﺖ اﺣﺴﺎﺳﺎت ﻣﺎدراﻧﻪ ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻤﻧ اش ﭘﺴﺮش ﺑﺮود ﺑﺎ . اﺷﮏ و ﻧ » : ﮔﻔﺖﯽﻣ ﺎﻟﻪ ا ﮔﺮ ﺑﺮود ﻣﻦ ﺗﻨﻬﺎ یﺑﺮا ﯾﮕﺮ د . ﯿﺮمﻣﯽﻣ ؛ ﻣﺎﻧﻢﯽﻣ ﮐﻪ ﻏﺬا درﺳﺖ ﮐﻨﻢ ؟« ﯿﻢ داﻧﺴﺘ ﯽﻧﻤﻣﺎ ﯾﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺑﺪﻫ ﯾﮏ ،ﺳﻔﺮ .ﯿﻢ ی ﺳﻔﺮ ﻋﺎد و ﭘﺮواز از ﻓﺮودﮔﺎه و ﺣﻀﻮر در ی ﮐﺸﻮر ﻣﺸﺨﺺ ﻧﺒﻮد . ﺧﻄﺮ ﻓﺮا راﻫﻤﺎن ﺑﻮد و ﻣﻘﺼﺪ ﻧﺎﻣﻌﻠﻮم . ﺗﻮاﻧﺴﺘ ﯽﻣ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﯿﻢ اﺻﺮار ﺑﻪ ﯽﻤﺮاﻫ ﻫ او ﺑﮑﻨ .ﯿﻢ ﺟﻮان ﺧﻮدش ﻫﻢ ز ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﯾﺎد ﺳﻔﺮ راﻏﺐ ﻧﺒﻮد ﮏاﺷ . ﻣﺎدر ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎن او ﻫﻢ اﺷﮏ آوردﯽﻣ » : ﮔﻔﺖﯽﻣ . ﭼﻄﻮر اﺳﺖ ﻣﺎه د ﯾﮏ ﯿﺪﻋ ﯾﻦا ؟ﯾﻢ ﺑﺮو ﯾﮕﺮ ﻫﻢ در ا «.ﯿﻢ ﺑﺎﺷ ﯾﺮان ﺑﺮاﯾﺶ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد . ﭘﺪر را ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯽ ﮔﺬاﺷﺖ، و ﻣﺎدر در دور او ﺑ ی . ﯿﻤﺎر ﻣﺴﻌﻮد در ﺳﻪ ﻧﻮﺑﺖ ، ﺧﺎرج از ﺧﺎﻧﻪ از ﻣﻦ ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻫﻤﺴﺮش ﺻﺤﺒﺖ و او را ﺗﺸﻮ ﯾﻖ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﻔﺮ ﭘﺴﺮش رﺿﺎ ﺑﺪﻫﺪ ﯾﺖ ﯽ . وﻟ ﺟﻮاب ﻣﺎدر ﻓﻘﻂ اﺷﮏ ﺑﻮد و ﺳﺮدرد ﺷﺪ ﯾﺪی از ﺷﺪ. ﯽﻣ ﻋﺎرﺿﺶ ﺻﺤﺒﺖ ﺳﻔﺮ ﭘﺴﺮ ، رﻧﮓ و رو ﺑﺎﺧﺘﻪ ﺑﻮد آرام . » : ﮔﻔﺖﯽﻣو ﯾﺴﺖ ﮔﺮﯽﻣ ﻣﻦ درد دور ی از ﺷﻤﺎﻫﺎ را ﻫﻢ ﯽﻧﻤ ﺗﻮاﻧﻢ ﺗﺤﻤﻞ ﮐ یﻓﺮدا .ﻢﻨ ﻣﻦ ﺑﺪون ﺷﻤﺎ ﻫﻢ ﺧﺎﻟ اﺳﺖ ﯽ .« ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد ﮐﻪ ﻓﺮاﻣﺮز ﻫﻤﺴﻔﺮﻣﺎن ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﻞ ﯾ وﺳﺎ . ﺑﻮد ﺳﻔﺮ را ﺑﺎﯾﺴﺖ آﻣﺎده . ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﯽ ﺗﺄ ﮐﯿﺪ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺑﺎ ﺧﻮد ﻫﯿﭻ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ . ﻓﻘﻂ ﻟﻮازم ﹰ از ﯾﮏ ﺳﺎ ک ﮐﻮﭼﮏ ﻗﺎﺑﻞ ﺣﻤﻞ ﺗﺠﺎوز ﻧﮑﻨﺪ اوﻟﯿﻪ و ﯾﮏ دﺳﺖ ﻟﺒﺎس اﺿﺎﻓﯽ ﮐﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﺎ . ﭼﻮن ۷٥