Goriz Nakhasteh

ﯿﻦ اوﻟ یﺧﺎﻧﻪ ﺷﺐ زا ﺮ را ﭘ ﻣﺴﻌﻮد ﻣﻬﻤﺎن د ﯾﺪم و ﺑﻪ آﻫﺴﺘﮕ از ﯽ ﮐﻨﺎر ﺧﺎﻧﻪ ﻋﺒﻮر ﮐﺮدم . ﻣﻌﻠﻮم ﺑﻮد دوﺳﺘﺎن و ﻓﺎﻣﯿﻞ ﺑﻪ دﯾﺪارش آﻣﺪه ﺑﻮدﻧﺪ و ﺳﺎل ﻧﻮ را ﺗﺒﺮﯾﮏ . ﮔﻔﺘﻨﺪ ﯽﻣ ﯽ ﭼﻮن ﭘﺎﺳ از ﺷﺐ ﮔﺬﺷﺖ ﻧﺰد ، آن .ﯿﻢ رﻓﺘ ﻫﺎ ﺗﻬﺮان یﻫﻮا ﻣﺘﻐﯿﺮ آﻓﺘﺎﺑ و ﮔﺎﻫﯽ ﯽ ﺑﻮد و ﭼﻨﺎن ﻣﻄﻠﻮب و ﻟﻄﯿﻒ و ﺧﻮاﺳﺘﻨﯽ ﻣﯽ ﺷﺪ ﮐﻪ دﻟﻤﺎن ﺧﻮاﺳﺖ ﯽﻣ در آن ﻓﻀﺎ ی ﭘﺎ ک و ﺧ ﯿﺎﺑﺎن یﻫﺎ ک ﺧﻠﻮت ﺷﻬﺮ راه ﺑﺮوﯾﻢ . وﻟﯽ ﺳﻬﻢ ﻣﺎ در اﯾﻦ اوﻗﺎت ﺣﺪا ﮐﺜﺮ ﻗﺪم زدﻧﯽ ﻣﺤﺘﺎﻃﺎﻧﻪ در ﻣﺤﺪوده ا ی از ﻣﺤﻞ اﻗﺎﻣﺖ ﺑﻮد ﺑﺎ ﭘ ﯿﺘﯽﮔ . یﻪ ﯿﮋاﻣ ﺑﻠﻨﺪ ﭘﻨﺒﻪ دوز ﯿﺎهﺳ ی ی و روﺳﺮ ﺑﺎﻓﺘﻪ ﺷﺪه ی ﺑﻠﻨﺪش ﮐﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺷﺎل داﺷﺖ ، و ﻣﻦ در ﮐﻨﺎرش ﺑﺎ ﻫﻢ ﯾﻢزدﯽﻣ ﻗﺪم . ﻫﺮ در ﯾﮏ ﯿﺎلﺧ یﻓﻀﺎ ﺧﻮد ﺑﻪ اﻧﺪ یﯾﺸﻪ ﻓﺮدا ﺑﻮد ﯾﻢ و آرام زﺑﺎن ﺑﻪ دﻋﺎ ﯾﻢ ﮔﺸﻮد ﯽﻣ و از ﺧﺪا راه ﻧﺠﺎت .ﯿﻢ ﺧﻮاﺳﺘ ﯽﻣ ﻣﻌﺘﻘﺪ ﺷﺪه ﮐﻪ ﯾﻢ ﺑﻮد ﭼﻮن ﺳﻔﺮ ﺑﻪ ﺧﺎرج اﻧﺠﺎم ﻧﺸﺪه اراده ، ﯾﻦا ﯽاﻟﻬ ی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻤﺎﻧ .ﯿﻢ وﻟﯽ ﻣﺴﻠﻢ اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ دﯾﮕﺮ ﮔﯿﺘﯽ ﻗﺎدر ﺑ ﻪ ﺧﺪﻣﺘﯽ ﻧﺒﻮد ﯽﻧﺎﻣ رﺿﺎ ﺷﺒﯽ . ﺑﻪ او اﻃﻼ ع داد ﮐﻪ از ﻃﺮف ﻣﺤﻔﻞ ﻣﻠﯽ ﻣﺄﻣﻮر ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻈﺮ ﮔﯿﺘﯽ را در ﻣﻮرد اداﻣﻪ ی ﺧﺪﻣﺘﺶ در ﻣﺤﻔﻞ ﻪ ﺑ اﻃﻼع آن ﻫ ﯿﺌﺖ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ ﯿﻢ ﺗﺼﻤ ﯾﺶﺑﺮا . ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد . ﻣﺒﻬﻮت و درﻣﺎﻧﺪه ﺑﻪ ﻧﻘﻄ یاﻪ ﻧﮕﺎه رﻋﻨﺎ . ﮐﺮدﯽﻣ ﯽ ﻣﻨﺎﺟﺎﺗ را در ﯾﺖﻧﻬﺎ ﯿﺖ روﺣﺎﻧ و ﺑﺎ ﺻﺪا ﯿﻨﯽ ﻨﺸدﻟ ی ﺗﻼوت ﮐﺮد ﯾﻦا ﯿﺖ واﻗﻌ . ﺑﻮد ﮐﻪ ﯽﻧﻤ ﯿﺘﯽﮔ ﺗﻮاﻧﺴﺖ و ﻧﺒﺎ در ﯾﺪ ﻣﺤﻔﻞ ﺟﺪ ﯾﺪ ﯾﺶﺑﺮا ﯽوﻟ ، ﮐﺮدﯽﻣ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯿﻤ ﺗﺼﻤ ﻪ ﺑ راﺶ ﻋﺮض ﻣﺤﻔﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ. او را ﺑﻪ اﺗﺎق یﺧﻮر ﻫﺎر ﺎﻧ ﻣﺠﺎور ﺑﺮدم ی ﮐﺎﻏﺬ . ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﺑﺎ ﻧﻈﺮ ﺧﻮدش ﯽﻣﺘﻨ ، ﺧﻄﺎب ﺑﻪ ﻣﺤﻔﻞ ﯾﻦ ﺑﻪ ا ﻣﻀﻤﻮن ﻧﻮﺷﺘﻢ »ﮐﻪ ﭼﻮن ﻣﻘﺘﻀ ﯽﯿﺎﺗ ﮐﻪ ﻣﻮﺟﺐ ﻋﺪم ﺷﺮﮐﺖ او در ﻣﺤﻔﻞ ﺷﺪه ، ﻫﻤﭽﻨﺎن ﺑ ﻪ ﻗﻮت ﺧﻮد ﺳﺖا ﯽﺑﺎﻗ و ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺑ ﯿﻤﺎری ، ﺣﻀﻮرش ﮐﻤﮑ ﺑﻪ د ﯽ ﯾﮕﺮان ﻣﻌﻬﺪ اﻋﻠ  ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد و ﻗﺒﻼ از ﯿﺰﻧ ﯽ ﯾﺎنﺟﺮ ﻣﺴﺘﺤﻀﺮ ﺑﻮده اﻧﺪ، ﯾﺖﻧﻬﺎ در ی ﺷﺮﻣﺴﺎر ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻔﻋ ی ﻮ و ﻣﻌﺬور « ﮐﻨﺪ. ﯽﻣ ﯾﺖ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ اﺷﮑﺒﺎر ﻧﺎﻣﻪ را اﻣﻀ ﺎ و در ﭘﺎ ﮐﺘ ﯽ ﺳﺮﺑﺴﺘﻪ ﺗﺴﻠ ﯿﻢ رﺿﺎ . ﮐﺮد ﯽﻣ ﺷﺪ اﺣﺴﺎس و رﻧﺞ او را در آن دﻗﺎ ﯽﺧﻮﺑ ﻪ ﺑ ﯾﻖ درک ﮐﺮد . یا ﭼﻪ ﻣﺒﺎرزه ﺑﺎ ﺧﻮد داﺷﺖ ! ﯾﺰﺗﺮﯾﻦ ﻋﺰ ﻫﻤﮑﺎراﻧﺶ را ﯾﺪدﯽﻣ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭘﺎ ی ﺟﺎن ﺧﺪﻣﺖ ﮐﺮدﻧﺪ و ﺟﺎن ﺑﺎﺧﺘﻨﺪ ، و ﺣﺎﻻ او ﭼﻮن ﺟﺎن ﺧﻮدش در ﺧﻄﺮ اﺳﺖ و دﯾﮕﺮان را ﻧﯿﺰ ﺑ ﻪ ﻧﻤﯽ زدا اﻧﺪ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ ﺪ ﺗﻮاﻧ ﺶﺧﺪﻣﺘ را اداﻣﻪ دﻫﺪ . ﻫﺮ ﭼﻨﺪ آن ﯾﺰان ﻋﺰ ﺑﺰرﮔﻮار ﺗﺎ ﭘﺎ ی ﺟﺎن ا ﯾﺴﺘﺎدﻧﺪ ﯽوﻟ ، ی ﻣﻌﺠﺰه زﻧﺪه ﻣﺎﻧﺪن ﮔ ﯿﺘﯽ ﹰ ﺣﺘﻤﺎ ﯽ ﺣﮑﻤﺘ داﺷﺘﻪ ﯾﺪ . ﺷﺎ ﺑﻪ ﺣ ﯾﺦ ﺗﺎر ﯿﺎت او ی ﻋﻨﺼﺮ ﯾﺘ و روا ﯿﺎزﻧ ﺶ از ﻣﺎوﻗﻊ ﮐﻪ داﺷﺘﻪ از ﺟﻤﻊ ﮐﺜ ﯿﺮ آن ﻫﻤﻪ ﺑﺎﺧﺘﮕﺎن ﺟﺎن ، ﯾﺎدﮔﺎری ﮐﻪ ﺗﻤﺎم اوﻗﺎت ﻫﻤﺪم و ﻫﻤﮕﺎم آن ﻫﺎ ﺑﻮده ﺑﺮ زﻣﯿﻦ ﺧﺎ ﮐﯽ ﺑﺎﻗﯽ ﺑﻤﺎﻧﺪ یﻫﺎ ﯾﺖﺣﮑﺎ و ﻧﺎ ﮔﻔﺘﻨ ﯽ و اﺳﺮار ﺷﺠﺎﻋﺖ وﻫﺎ ﻟﺤﻈﺎت ﭘﺮ را یاه ﻣﺨﺎﻃﺮ آن ﮐﻪ ﺑﺮ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ زﺑﺎن آ د و ﺑﺮ ور دل ﺗﺎر ﯾﺦ ﺑﻨﮕﺎرد. ﺑﺎ ، ﺑﻪ ﻫﺎ ﺳﺨﻦ ﯾﻦا ﻦﮔﻔﺘ او آراﻣﺸ ا ﮔﺮ ﭼﻨ » :ﯿﺪ ﭘﺮﺳﯽﻣ. ﯾﻢ دادﯽﻣ ﯽﻧﺴﺒ ﯽ اﺳﺖ ﯿﻦ ، ﭼﺮا ﻣﻦ ﮐﻪ ﯿﺎﻗﺖﻟﯽﺑ ﯾﻦﺗﺮ ﯾﺪﺑﺎ ، ﻫﺴﺘﻢ ﺑﻤﺎﻧﻢ؟ « و ﺟﻮاب » :ﯿﺪﺷﻨﯽﻣ ﺧﻮاﺳﺖ ﺧﺪا ﭼﻨﯿﻦ اﺳﺖ .« ﻫﻨﻮز ﻫﻔﺘﻪ ی دوم ﺳﺎل ﻧﻮ ﺑ ﯿﺎﻣﺪه ﻧ ﯾﺎنﭘﺎ ﻪ ﺑﻮد ﮐﻪ روز ی » : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد ﺑﺎﻻﺧﺮه ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺗﺼﻤ ﯿﻢ ﯿﺪ ﺧﻮاﻫ ﯽﻣ و ﯾﺪ دار ﯾﺎآ ؟ﯿﺪ ﭼﻪ ﺑﮑﻨ از ﺧﺎرج ﺷﺪن ا ﻧﻈﺮ ﮐﺮد ﺻﺮف ﯾﺮان » : ﮔﻔﺖ ﯿﺘﯽﮔ «؟ﺪاﯾه  ﻋﻤﻼ ۹۲