Goriz Nakhasteh

: ﮔﻔﺘﻢ - ،ﺟﺎن ﻣﺴﻌﻮد ﺗﻮ ﭼﻄﻮر ؟ﯽﯾآﯽﻣ و او در ﺖﯿﺑﻠ ﮐﻪ ﯽﺣﺎﻟ ﺧﻮد را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣﻦ داد ﮔﻔﺖ : - ، ﭼﮑﺎر داری ﭘﺴﺮﻋﻤﻮ دو ؟ ی دﻗﯿﻘﻪ دﯾﮕﺮ در ﺳﺎﻟﻦ ﭘﯿﺶ ﺗﻮ ﻫﺴﺘﻢ . از ﻣﺎﺷ ﯿﺎده ﭘ ﯿﻦ ﺷﺪم و ﺑﺎ ﻣﺮاﻗﺒﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻧﺸﻮم ، را ﭘ ﯿﻨﮓ ﭘﺎرﮐ ی ﻓﺎﺻﻠﻪ ﯿﻤﻮدم . در ﻣﻘﺎﺑﻞ در ی ورود ﺑﺎ ﻧﺸﺎن دادن ﺑﻠ ﺖﯿ ﺑﻪ ﻣﺮد ﻣﺤﺎﻓﻆ و ﺑﺎزرﺳﯽ ﺑﺪﻧﯽ ، وارد ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه و ﺷﺪم در اﻧﺘﻈﺎر ﻣﺴﻌﻮد ﻧﺸﺴﺘﻢ . ﹰ ﺑﻌﺪ از دو دﻗ واﻗﻌﺎ ﯾﮏﺑﺎ ، ﯿﻘﻪ ﯽ ﺳﺎ ک دﺳﺘ وارد ﺳﺎﻟﻦ ﺷﺪ و ﻧﺰدم آﻣﺪ . ﺑﺎ ﺧﻨﺪه ﮔﻔﺖ : - ﺳﻼم ﻗﺮﺑﺎن - ؟ی ﭼﻄﻮر آﻣﺪ - ، ﯿﭽﯽﻫ ﺗﺎ وارد ﺷﺪم ﺳﺎ ک را ﻧﺸﺎن دادم . او ﺑﺎزرﺳ . ﮐﺮد ﯽ ﺑﻌﺪ ﺑﺎزرﺳ مﺧﻮد ، ﮐﺮدﯽﻣﮐﻪ ﯽﺑﺪﻧ ﯽ ﯾﮏرا آدم ﻏﻠﻐﻠﮑ ﯽ ﻧﺸﺎن ﯿﭻﭘ یﻗﺪر و دادم ﯽﻣ و ﺗﺎب ﺧﻮردم و ﺑﺎ ﻃﺮف ﺷﻮﺧ : ﮔﻔﺖ . ﮐﺮدم ﯽ !« ﺖﯿﺑﻠ» - اﺳﺖ ﯿﻘﻢ رﻓ ﯿﺶﭘ اﺳﺖ ﺳﺎﻟﻦ یﺗﻮ ﯾﺎ . . ﯿﺎدﻣ ﺑﻌﺪ ﯾﺎ ﺖﯿﻠﺑ را ﺑﻪ او دادم . ﺑﻪ اﻃﺮاف ﻧﮕﺎه . ﮐﺮدم ﻣﯽ ا ﮐﺜﺮ ﮐﺴﺎﻧ ﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎﻟﻦ ﺑﻮدﻧﺪ ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﯿﺪ رﺳﯽﻣ ﹰ ﻋﻤﺪﺗﺎ ﻣﺴﺎﻓﺮ ان زاﻫﺪان یﯿﺎﻓﻪ ﻗ اﻧﺪ. ﻣﺮدﻣﺎن ﺑﻮ ﯽﻣﺤﻠ و ﯽﻣ آﻧﺠﺎ را داﺷﺘﻨﺪ. : ﮔﻔﺖ ﻣﺴﻌﻮد - ﻣﻦ ﺑﺮوم ﺧ ﯾﯽﺪا را ﭘﯿﺪا ﮐﻨﻢ . : ﮔﻔﺘﻢ - ﯽﻧﻤ او ﻣﺮا ﺑﺸﻨﺎﺳﺪ  ﺧﻮاﻫﻢ ﻓﻌﻼ . و او ﮔﻔﺖ : - اﺷﮑﺎﻟ ﻧﺪارد ﯽ ا ﮔﺮ ؛ ﺗﻮ را ﺑﺎ ﻣﻦ در ﺣﺎل ﺣﺮف زدن ﻫﻢ ﺑﺒ ﭘﺮﺳﺪ ﺗﻮ ﮐ ﯽﻧﻤ ، ﯿﻨﺪ ﯿﺴﺘﯽ . از ﻣﻦ ﺧﺪاﺣﺎﻓﻈ ﯽ ﮐﺮد ﺗﺎ ﻃﺒﻖ ﻗﺮار ، ﺑﻌﺪ از رﺳ ﯿﺪن ﺑﻪ زاﻫﺪان ، ﺳﺎﻋﺖ ﺑﺮﮔﺸﺘﻦ را ﮐﻪ ﻋﺼﺮ اﻣﺮوز ﯾﺎ ﺻﺒﺢ ﻓﺮدا ﺑﺎﺷﺪ ، ﻪ ﺑ ﯾﺪمد . ﺧﺒﺮ ﺑﺪﻫﺪ ﻃﺮف آدم ﻣﺴﻦ ﯽ ﮐﻮﺗﺎﻫ ﻗﺪ و ﺑﺎ ﻣﻮﻫﺎ ﯽﻤ ﯾﺮﭼﺸ ز . رﻓﺖ ﯿﺪﺳﭙ ی ﮔﺎﻫﯽ ﻣﺮا ﻧﮕﺎه . ﮐﺮد ﻣﯽ از ﺳﺎﻟﻦ ﻓﺮودﮔﺎه و ﺧﺎرج ﺷﺪم ﻫﻤﺮاه ﻓﺮاﻣﺮز ﺧﻮد را ﺑﻪ اﺗﻮﻣﺒ ﯿﻞ رﺳﺎﻧﺪم . ﻧﺰد ﯾﮑﯽ از دوﺳﺘﺎن در ﺧﯿﺎﺑﺎن اﻧﻘﻼب رﻓﺘﻢ و از او ﮐﻪ ﺷﻤﺎ یهر ﺗﻠﻔﻨﺶ را ﺑﻪ ﻣﺴﻌﻮد داده ﺑﻮد : ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﯿﺪمﺷﻨ ، - یآﻗﺎ ﻣﺴﻌﻮد ده دﻗ ﯿﺶﭘ ﯿﻘﻪ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺎﻋﺘ ﯾﯽدا یﺧﺎﻧﻪ ﯾﮕﺮ د ﯽ ! ﺟﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ - ﯿﺰیﭼ ﯿﻦ ﭼﻄﻮر ﭼﻨ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ؟ از ﮐﺠﺎ ﺗﻠﻔﻦ ﮐﺮد ؟ - » ﮔﻔﺖ از ﻓﺮودﮔﺎه زﻧﮓ ﻣﺜﻞ «. زﻧﻢﯽﻣ اﯾﻦ ﮐﻪ ﮔﻔﺖ ﻫﻮاﭘﯿﻤﺎ ﻧﯿﻤﻪ راه ﺑﺎزﮔﺸﺘﻪ از ا ﯿﺸﺘﺮ ﺑ. ،ﯾﻦ یﺑﺮا ﯿﻐﺎم ﺷﻤﺎ ﭘ ﻧﮕﺬاﺷﺖ . ۹٤