167 در زندان استبداد اند. مأموران حکومتی در همه جا به پیروی از خط بوده اند با تذکرات قرمز استبداد دینی حاکم، اجازه یافته آمیز کرامت زنان را مخدوش و رفتارهای توهین های گذشته شاهد سازند. مردم ایران در طول دهه اند که طی آن زنان های بسیار دلخراشی بوده صحنه ها و اماکن عمومی مورد توهین و ضرب در خیابان ها توسط پلیس و شتم و انتقال اجباری به بازداشتگاه اند. زنانی تازیانه خورده و نه تنها ویژه قرار گرفته هایشان نیز مورد آزار و اذیت روانی خود، بلکه خانواده آمیز اند. مبارزات مسالمت ناپذیر قرار گرفته جبران زنان علیه این ظلم سیستماتیک تا آنجا پیش رفته که سرانجام جنبش فراگیر زن، زندگی، آزادی را رقم ی دردناک زیستن وپنج سال تجربه زده است. چهل ی نگارنده چیزی بیش با قوانین شریعت که به عقیده سال زیستن ۴۵ علاوه های کهن نیست، و به از سنت با فقه افراطی جمهوری اسلامی، بسیاری از مردم ایران را به این نتیجه رسانده که دین باید از حکومت گمان برای تحقق حاکمیت ملت بر جدا شود و بی سرنوشت خویش، این جدایی یک ضرورت است. زنان در ایران و حتی فراتر از آن، در جوامع اسلامی های کهن که با خدا و اسلام توجیه ی سنت از سلطه برند. باز شدن مسیر توسعه، آزادی، شود، رنج می می برابری و دموکراسی در جهان اسلام، نیازمند تحول های فکری و استقلال هویت و حقوق انسان از خوانش ی مدنی دینی است. عدم حساسیت کافی جامعه
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2