۱۰6 چگونه می توان یککشور را دزدید؟ بورس تهران هنوز خیلی فعال نبود. ضمن اینکه شرایط ورود به بورس هم سخت بود و شرکتها باید حسابرسی میشدند، اما شرکتهای دولتی بهلحاظ حسابرسی عقب بودند. آن هایی همکه از این نظر مشکلی نداشتند ازطریق بورس واگذار شد. برخی از آنها بهحدی زیانده بودکه بورس حتی درصورت حسابرسی حاضر به پذیرش آنها نبود. ابتدا قرار شد در کنار بورس تهران یک بورس فرعی ایجاد شود تا آنها را واگذار کنند که این اتفاق هرگز نیفتاد، اما روش مزایده داستان دیگری داشت. در آن آییننامه کمیتهای را برای پذیرش واگذاری ازطریق مزایده تعیین کرده بودند. آن تعداد از واحدهایی نیز که ازاینطریق قابل واگذاری نبود به روش سوم، مذاکره، واگذار شد. همین روش بودکه زمینهی شکلگیری بسیاری از حملهها را به خصوصیسازی و برنامهی اول فراهمکرد. در آییننامهی واگذاری مشخص شده بودکه ابتدا سهم کارگران واحدها راکنار بگذاریم تا با جنبشهای اجتماعی و کارگری روبهرو نشویم . 67 درست به همین دلیل بود که از قانون سازمان گسترش مالکیت واحدهای دولتی استفاده کردند. سپس قرار شد مابقی سهام را به مدیران شرکتها بدهند، اما هیچکدام از این مدیران توان مالی زم و کافی برای ال خرید سهام واحدهای تحت مدیریت خود را نداشتند؛ بنابراین، مقرر کردند با توجه به امتیازها و تجربیات مدیریتی آن مدیران، سهام واگذارشده بهصورت قطعی و با شرایط متعادلتری به آنها واگذار شود: در این خصوص مسائلی مطرح شد. اتفاقیکه افتاد این بودکه واگذاری یا خصوصیسازی با آسانگیری توأم شد. نظام اجتماعی ایران بهگونهای استکه الفاصله گزارش ب های خاصی به مراجع و مسئو ن رده ال با الی تصمیمگیری کشور فرستاده میشود. تفکری بهدنبال این گزارشها به وجود آمد که گویا عدهای بهدنبال غارت و چپاول کشور هستند و این افراد روابط فردی و خصوصی خود را به سیاست خصوصیسازی وارد کردهاند. قرار بود خصوصیسازی با سرعت مناسب و زیادی به پیش برود که این موج مانع آن شد. 68 ال ب فاصله پس از این موج اجتماعی و نارضایتی های ایجادشده نسبت به اجرای برنامهی تعدیل اقتصادی، جریان راست از خود واکنش نشان داد و طرح عظیمکوپنیکردن فروش کارخانههای دولتی را ارائه داد. طراح و پیگیر این طرح نیز علینقی خاموشی، رئیس اتاق بازرگانی تهران، بود. نظر اینها این بود که به 67 . گفت وگوی شفا هی با مسعود روغنی زنجانی، .۱398 68 . همان.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2