۱۰7 بهمن احمدی امویی مردم ایرانکوپن بدهیم. اینکوپنها را در بورس عرضهکنیم؛ بنابراین، دیگر نیازی به مذاکره و مزایده نیست.گروههای سیاسی هرکدام شروع به ارائهی راهحل کردند. محافظهکاران و جناح راست علیرغم اینکه در فرایند خصوصیسازی و واگذاری این واحدها بسیار ذینفع بودند، شروع به انتقاد از دولت کردند. به نظر روغنی زنجانی آنها با این انتقادها درواقع بهدنبال بهرهبرداری سیاسی از این موقعیت و تضعیف آقای هاشمی بودند، وگرنه آنها از خصوصیسازی بیشترین سود را بردند: در دولت ابتدا فرض بر این بودکه در فرایند خصوصیسازی چنین مسائل و انتقادهایی طبیعی است و باید کار را پیش برد، اما وقتی این موضوع درکانونهای سیاسی خارج از دولت عاملی شد برای تصفیهحساب سیاسی با آقای هاشمی، دیگر مسئله متفاوت شد و فشار از همه سو به دولت فزونی گرفت. ما در سازمان برنامه معتقد بودیمکه روند خصوصیسازی واگذاریها نباید متوقف شود، بلکه باید آن موضوع مجددا در شورای اقتصاد مطرح و نواقصکار پس از ارزیابی رفع شود، اما آنچه درعمل به وقوع پیوست مسکوتگذاشتن بحث خصوصیسازی در دولت و و زارتخانهها بود. درواقع، وزرا پس از مواجهشدن با برخوردهای غیراصولیایکه با آنها میشد، ترجیح دادند از خیر خصوصیسازی بگذرند و خود را درگیر مسائل بسیار زیاد دیگریکه منتظر آنها است نکنند. بهویژه دو وزارتخانهی صنایع و معادن،که قرار بود بیشترین حجم واگذاریها در آنجا انجام شود، بیشترین فشارها و تهدیدها را تحمل میکردند. در ال جلسات هیئتدولت معمو وزرای این دو و زارتخانه از تحت فشار بودن معاونان خود و دستگیرشدن آنها در خیابان و محل کارخانه به شدت ابراز تأسف میکردند. میگفتند با این شرایط نمیتوان کار کرد. برای شرکتهای تحت پوشش آنها پروندههای سنگین حقوقی و قضایی درست کردند . همهی این مسائل موجب شد در دورهی دوم دولت آقای هاشمی بحث ا ال خصوصیسازی کام مسکوت بماند. وزرا به آقای هاشمی گفتند شما اگر میخواهید و میتوانید خودتان اینکار را انجام دهید و اگر نمیتوانید آن را مسکوت بگذارید . 69 69 . همان.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2