مقدمه شتابآلود، غیرشفاف، پرسشبرانگیز، پاسخگونبودن و پر از فساد و ناکارآمدی. اینها ویژگیهای اصلی و ذاتی ساختار موجود خصوصی سازی در جمهوری اسالمی است. به نظر می رسد جمهوری اسالمی در این زمینه در حال امتحان کردن روش های چین و روسیه ( پس از اتحاد شوروی) به همراه نیم نگاهی به روش های غربی است. تصمیمسازان جمهوری اسالمی در مقطعی تصمیمگرفتند نهاد های دولتی را به مهم ترین افراد نزدیک به خود واگذار کنند، افرادیکه خودی باشند و اهلیت داشته باشند. همین «اهلیت داشتن» و «خودیبودن» بودکه خصوصی سازی را در جمهوری اسالمی به یک ال ی از طو نیترین پروژه های اقتصادی- سیاسی تبدیلکرد، پروژه ایکه هنوز هم ادامه دارد و چشم اندازی بر پایان آن نیست. حکومتهایی که به واسطۀ انقالب یا کودتا به قدرت می رسند و روند طبیعی شکل گیری خود را در بستر زمان و جامعه طی نمی کنند برای ایجاد، تقویت و گسترش بدنه ی اجتماعی خود اقدام به بذل و بخشش منابع عمومی و دراختیارقراردادن آن به طرف داران خود می کنند. مال خودسازی و غارت اموال عمومی برای حامیپروری و ارادت المی به نام دولتی کردن آغاز ساالری و ساختن طبقه و قشر همراه در جمهوری اس و سپس به بهانه ی خصوصی سازی، اهلیت و درنهایت مولدسازی در تمام چهار دههی گذشته به شیوه های مختلف و توسطگروه های سیاسی متعددیکه به قدرت رسیدند با جدیت و شدت و ضعف هایی پیگیری شد.
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2