۱۱9 بهمن احمدی امویی مرحلهی اول: شکلگیری و تأسیس سپاه از سال ۱358 و پس از رویکارآمدن مردان جدیدی که سودای ایجاد تغییرات بزرگ در ایران و خاورمیانه داشتند، ال انق ب ایران نیاز به یک بازوی اجرایی برای حفاظت و نگهداری در مرحلهی اول و فراهمآوردن امکاناتی برای گسترش پیام خود به خاورمیانه در گام بعدی داشت. به ال جرئت میتوان گفت تمام نیروهای خوشفکر، تحلیلگر و ع قهمند به ال سرنوشت انق ب ایران و کشور که برای خود جایگاهی در اپوزیسیون جمهوری ال اس می تازه تأسیس قائل نبودند به سوی این نهاد ال جدید که حا «سپاه پاسداران انق الب ال اس می» نام گرفته بودگرایش پیدا کردند. شروع جنگ بین ایران و عراق و طرح اهداف مذهبی و شعارهایی با خاستگاه اس الم شیعی که رهبران جمهوری به المی اس شدت بر آن پای میفشردند، ع الوه بر استراتژی نظامی کشور که شکست عراق را ازطریق استفاده از امواج انسانی پی گرفت، سبب شد سپاه مردان جوان بیشتری با آرزوها و رؤیاهای بزرگ و انسانی را به درون ساختار و ال تشکی ت خود جذب کند. سپاه پاسداران در طول دوران جنگ و تا پایان آن در سال ۱367 بهترین بهرهها را از این امواج انسانی برد و آنها را در ساختار سازمانی و تشکیالتی متعدد خود سازماندهیکرد. سپاه در کنار این سازماندهی گستردهی نیروهای انسانی، با توجه به نفوذیکه در سازمانها و ادارات و افکار عمومی داشت و همچنین اهمیت و موقعیتی که مقامات جمهوری ال اس می برای آن قائل بودند، توانست بخش عمدهای از امکانات مادی و مالی کشور را که در حال جنگ بود جذب کند. استفاده از امکانات مالی کشور تا آنجا پیش رفت که در سال ۱366 درآمد ارزی کشور بهواسطهی کاهش شدید قیمت نفت به اندکی بیش از 7 ال میلیارد د ر میرسید، سپاه توانست ۱ میلیارد ال د ر آن را بهعنوان بودجهی وزارت سپاه از آن خود کند. این در حالی بود که سیل کمکهای مالی بازاریان و دیگر گروههای اجتماعی نیز به سوی سپاه سرازیر بود. بسیاری از نیروهای سیاسی و تکنوکراتیکه جمهوری ال اس می در چهار دههی عمر خود به جامعهی ایران معرفی کرد عمدتا از سپاه یا وابستگان به آن وارد عرص ه ی سیاسی و مدیریت اجرایی کشور شدند. این نیروها همان کسانی بودند
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2