۱5۲ چگونه می توان یککشور را دزدید؟ بخواهد به هرکسی، ولو اینکه پولکافی برای خرید یک واحد اقتصادی را داشته باشد، این قدرت داده نشود. رویکردی وجود داردکه چه کسانی صاحب قدرت شوند و چه کسانی حتما نشوند؛ بنابراین، از چنین چیزی هیچوقت غفلت نخواهند کرد. چیزی دارد تقسیم میشود. با خود میگویند ما هم برویم و بخشی از آن را بگیریم. این است که هر گروهی سعی میکند خودش از آن منافع بهرهمند شوند. طبیعتً ا هرجایی که قدرت بیشتری داشته باشد، بیشتر بهرهمند میشود و چون در اقتصاد ایران هیچوقت بخش خصوصی قدرت و توان نداشته، طبیعتا در ته فهرست قرار میگیرد تا اگر در این میان چیزی باقی ماند به او بدهند؛ بنابراین، طبیعی استکه تحتعنوان اهلیت یا هرچیز دیگری ، بررسی میکنند این قدرت و توان اقتصادی را به چهکسی و بهکدامگروه و طبقه میدهیم. وابستگیاش به قدرت و حاکمیت چگونه است و چطور میخواهد از این قدرت استفادهکند؟ چیزیکه ما بهلحاظ کارشناسی فکر میکردیم، روش دیگری بود تا هم در این مسیر ب ا نقطه ضعفهای سیاسی و اقتصادی کشور سازگار باشد و هم با تجربهی دنیا. این بود که تصمیم گرفتیم از بنگاههای کوچک شروع کنیم و بعد به متوسط و بعد به بزرگ برویم. ولی درعمل برعکس شد و از بنگاه های بزرگ شروع کردند. از خودشان پرسیدند که بنگاه کوچک به درد چه کسی میخورد و قسمت شیرین موضوع کجاست؟ نتیجه این شد که از بنگاههای بزرگ شروع ال کردند و زم هم نبود که بهسراغ بخش خصوصی واقعی بیایند. در یک کشور اروپایی که بخش خصوصی بهمعنی واقعی بنگاهدار است و فضای رقابت بین بنگاهها وجود دارد، به موازات این موارد، دموکراسی و نهادهای مرتبط با آن هم وجود دارد و نوعی نظارت نهادینهشده را میبینیم و مشخص استکه هرکس چه رفتار و عملکردی دارد. فضای ال رسانه با ی سر همه ایستاده و هر ال خ فیوهر فسادی را در برابر دیدگان افکار عمومی میگذارد، وگرنه سیاستمدار در همهجای دنیا در معرض فساد ال اخ قی و فساد مالی است. همهجای دنیا همین است. همهشان در معرض فساد ال هستند. حا اینکهکسی خودش آدم خوبی باشد یا نباشد بحث دیگری است، اما این رسانه است که با ی سر این ال ها ایستاده و در زندگی خصوصیشان وارد
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2