روش و اهداف خصوصیسازی بر ای شروع به قسمتی از مقالهی «بررسی مفاهیم و نظریههای خصوصیسازی و موفقیتهای جهانی» میپردازیم: گرایش کشورهای جهانسوم به خصوصیسازی، قبل از آنکه زاییدهی نیاز واقعی پد ی دارشده از متن اقتصادشان باشد، از فشارهای محیطی و تمایل به همگامی با اقتصاد جهانی منتج شده است. این کشورها از خصوصیسازی انتظاراتی از قبیل تغییر مدیریت دولتی به مدیریت خصوصیکه تصمیمهایش براساس نفع شخصی است، جایگزینی اهداف اداری مبتنیبر مسائل سیاسی به اهداف تجاری و انگیزهی سودآوری، تخصیص منابع مالی به سرمایهگذاری بر مبنای کارایی آنها، کاهش فرصتهای بهرهبرداری از امتیازات توسط اشخاص ذینفع،کاهش فساد در ادارهی شرکتها، گسترش امکانات برای تسریع رشد و توسعهی اقتصادی داشتند. خصوصیسازی در ایران در سالهای ۱3۴۱-۱3۴۲ به ال عنوان یکی از اصول انق ب سفید معرفی شد و روند جدید خصوصیسازی در ایران از سال ۱368 به بعد و در چارچوب سیاستهای اقتصادی دولت و برنامهی اول توسعهی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگ ی ال جمهوری اس م ی ایران آغاز شد و بر اساس مصوبهی دولت وقت بهمنظور دستیابی به اهداف ارتقای کارایی فعالیتها، کاهش حجم تصدی دولت در فعالیتهای اقتصادی و خدمات ی غیرضروری، ایجاد تعادل اقتصادی، استفادهی بهینه از امکانات کشور انجام پذیرفت... البته خصوصیسازی دارای تعاریف متعدد ی است... رایجترین تعریف خصوصیسازی به تغییر در مالکیت یک بنگاه دولتی به بخش خصوصی اشاره میکند. در تعریفی دیگر،
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2