75 بهمن احمدی امویی یک واقعیت استکه در آفریقا و افغانستان، آمریکا و همهجا یک جورکار میکند. این گروهی که در آن زمان مخالف چنین سیاستهایی بودند در بیرون دولت بودند. میگفتند ایران به صندوق بینالمللی پول قول داده تا اینکار را انجام دهد و منابع بگیرد. ال ا چنین چیزی نبود و اص منابعی از بانک جهانی گرفته نشده بودکه بخواهیم سیاستهای آن را اجراکنیم. اگرچه تجربهی جهانی خصوصیسازی با این گستردگی و وسعت هنوز شکل نگرفته بود، خصوصیسازی نوع تاچری در انگلستان و آمریکای دوران رونالد ریگان شروع شده بود. آنجا حرف از «کوچک زیباست» میزدند و بهدنبالکاهش و کمکردن هزینهها و خدمات دولتی و ازبینبردن نقش اتحادیه های کارگری در ادارهی بنگاهها بودند، به خصوص در انگلستان. ما هیچ تجربهی عملیای دراینباره نداشتیم. واقعیتهای اقتصاد ایران و تجربهی دههی ۱36۰ و قیمتگذاری دولتی این را به ما دیکته کرده بود. حسین مرعشی، یکی از نزدیکان درجهاول هاشمی رفسنجانی، نیز این چرخش در نوع نگاه به ادارهی کشور را حاصل تجربهی ده سال ابتدایی انق الب میداند و از این بابت آن را اقدامی شجاعانه و مناسب میداند: در سال ۱367 اتفاقی جالب و مترقی در ساختار اقتصاد سیاسی کشور روی داد. در آن زمان ارزیابی روشنی از عملکرد ده سال اول انق الب انجام نشد. در دههی اول انق ب ال کارهایی کردیم که منجر به رشد اقتصادی مطلوب، رفع فقر و کاهش فاصلهی طبقاتی شد. بانکها را دولتی کردیم. زمینها را از مالکان عمدهگرفتیم و به کشاورزها دادیم. دولتیشدن بسیاری از فعالیتهای اقتصادی در دستور کار قرار داشت. با وجود جنگ داخلی و خارجی هشتساله از آن بهرههای فراوانی در حوزهی عدالت اجتماعی بردیم، به ویژه که متأثر از انق ب و ال خواستهها و اهداف آن بود. یک ارزیابی از اقتصاد ایران در سال ۱367 انجام شد. براساس آن ارزیابی، هر ایرانی در سال ۱367 بهاندازهی نصف هر ایرانی در سال ۱356 ثروت داشت. سرانهی تولید ناخالص ایرانیها ده سال بعد از ال انق ب نصف شده بود. بخشی از آن ناشی از کاهش رشد اقتصادی و بخشی از آنهم ناشی از جنگ و افزایش جمعیت بود. آن زمان بهبهانهی پایان جنگ و بازسازی اقتصاد ایران، جمعبندی خیلی خوبی از اقتصاد ایران انجام شد. اولین سند در الدستی با اقتصاد ایران سند بازسازی ایران است. بازسازی محصولکار مشترک دولت آقای موسوی و مجلس سوم بودکه افرادی ازجمله عبدالله
RkJQdWJsaXNoZXIy MTA1OTk2